میقات در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = میقات | عنوان مدخل = میقات | مداخل مرتبط = میقات در قرآن - میقات در حدیث | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== #{{متن قرآن|وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَ...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = میقات
| موضوع مرتبط = میقات
| عنوان مدخل  = [[میقات]]
| عنوان مدخل  = میقات
| مداخل مرتبط = [[میقات در قرآن]] - [[میقات در حدیث]]
| مداخل مرتبط = [[میقات در قرآن]]
| پرسش مرتبط  =
| پرسش مرتبط  =
}}
}}


==مقدمه==
==مقدمه==
#{{متن قرآن|وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً...}}<ref>«و ما با موسی سی شب وعده نهادیم و با ده شب دیگر آن را کامل کردیم و میقات پروردگارش در چهل شب کمال یافت و موسی به برادر خویش هارون گفت: در میان قوم من جانشین من شو و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.</ref>.
# {{متن قرآن|وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً...}}<ref>«و ما با موسی سی شب وعده نهادیم و با ده شب دیگر آن را کامل کردیم و میقات پروردگارش در چهل شب کمال یافت و موسی به برادر خویش هارون گفت: در میان قوم من جانشین من شو و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.</ref>.
#{{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِيقَاتِنَا...}}<ref>«و چون موسی به وعده‌گاه ما آمد.».. سوره اعراف، آیه ۱۴۳.</ref>.
# {{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِيقَاتِنَا...}}<ref>«و چون موسی به وعده‌گاه ما آمد.».. سوره اعراف، آیه ۱۴۳.</ref>.
#{{متن قرآن|وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقَاتِنَا...}}<ref>«و موسی هفتاد تن از قوم خود را برای میقات ما برگزید.».. سوره اعراف، آیه ۱۵۵.</ref>.
# {{متن قرآن|وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقَاتِنَا...}}<ref>«و موسی هفتاد تن از قوم خود را برای میقات ما برگزید.».. سوره اعراف، آیه ۱۵۵.</ref>.
#{{متن قرآن|فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ}}<ref>«آنگاه جادوگران را در وعده‌گاه روزی معیّن گرد آوردند» سوره شعراء، آیه ۳۸.</ref>.
# {{متن قرآن|فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ}}<ref>«آنگاه جادوگران را در وعده‌گاه روزی معیّن گرد آوردند» سوره شعراء، آیه ۳۸.</ref>.


==[[میقات]] و میعاد==
==[[میقات]] و میعاد==
راغب در مفردات از بعضی نقل می‌کند:
راغب در مفردات از بعضی نقل می‌کند: «میقات» از ماده «وقت» به معنی وقتی است که برای انجام کاری تعیین شده است و معمولاً بر [[زمان]] اطلاق می‌گردد. اما گاهی به مکانی که باید کاری در آن انجام پذیرد، گفته می‌شود، مانند «میقات [[حج]]» یعنی مکانی که هیچ کس بدون [[احرام]] نمی‌تواند از آنجا بگذرد<ref>مفردات، ج۶، ص۴۵.</ref>. در [[فرهنگ]] معین می‌خوانیم: میقات گاه؛ محلی که برای [[اجتماع]] گروهی در آن، وقت تعیین شده... .
«میقات» از ماده «وقت» به معنی وقتی است که برای انجام کاری تعیین شده است و معمولاً بر [[زمان]] اطلاق می‌گردد.
 
اما گاهی به مکانی که باید کاری در آن انجام پذیرد، گفته می‌شود، مانند «میقات [[حج]]» یعنی مکانی که هیچ کس بدون [[احرام]] نمی‌تواند از آنجا بگذرد<ref>مفردات، ج۶، ص۴۵.</ref>.
در [[فرهنگ]] معین می‌خوانیم: میقات گاه؛ محلی که برای [[اجتماع]] گروهی در آن، وقت تعیین شده...
میقات خود در [[عربی]] اسم مکان است و احتیاج به پسوند مکان (گاه) ندارد. از آنجا که [[مفسران]] میقات را میعاد میگیرند لازم است بدانیم که منظور از آن چیست؟ همین منبع در مورد میعادگاه متذکر می‌شود: جای [[وعده]]، وعده گاه... میعاد خود در عربی اسم مکان است<ref>فرهنگ معین، چاپ هشتم، ج۴، ص۴۹۷-۴۹۸.</ref>. مرحوم [[آیت‌الله طالقانی]] در شرح لغات [[آیه]] ۱۷ [[سوره نبأ]] می‌فرماید: میقات: وعده‌گاه زمانی، هنگام سر رسید با آغاز کار، به محل و مکان نیز به اعتبار زمان گفته می‌شود<ref>پرتوی از قرآن، قسمت اول، جزء سی‌ام، ص۱۹.</ref>.
میقات خود در [[عربی]] اسم مکان است و احتیاج به پسوند مکان (گاه) ندارد. از آنجا که [[مفسران]] میقات را میعاد میگیرند لازم است بدانیم که منظور از آن چیست؟ همین منبع در مورد میعادگاه متذکر می‌شود: جای [[وعده]]، وعده گاه... میعاد خود در عربی اسم مکان است<ref>فرهنگ معین، چاپ هشتم، ج۴، ص۴۹۷-۴۹۸.</ref>. مرحوم [[آیت‌الله طالقانی]] در شرح لغات [[آیه]] ۱۷ [[سوره نبأ]] می‌فرماید: میقات: وعده‌گاه زمانی، هنگام سر رسید با آغاز کار، به محل و مکان نیز به اعتبار زمان گفته می‌شود<ref>پرتوی از قرآن، قسمت اول، جزء سی‌ام، ص۱۹.</ref>.
در اینجا نوشته کتاب «لغت‌شناسی و مقایسه [[قرآن کریم]]» را هم ذکر می‌کنیم: میقات؛ وقت معین برای کاری و وعده وقت دار و نیز مکانی که معین شده برای عملی، مثل موافقت [[حج]] که مکان‌هایی است برای [[احرام]] بستن...<ref>لغت‌شناسی، ص۱۲۴۴.</ref> از ظاهر سخنان برخی از بزرگان و [[علما]] همچنین بر می‌آید که نامبرده «[[میقات]]» را نزدیک به معنای کلمه وقت گرفته است<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۳۶ به بعد.</ref>.
در اینجا نوشته کتاب «لغت‌شناسی و مقایسه [[قرآن کریم]]» را هم ذکر می‌کنیم: میقات؛ وقت معین برای کاری و وعده وقت دار و نیز مکانی که معین شده برای عملی، مثل موافقت [[حج]] که مکان‌هایی است برای [[احرام]] بستن...<ref>لغت‌شناسی، ص۱۲۴۴.</ref> از ظاهر سخنان برخی از بزرگان و [[علما]] همچنین بر می‌آید که نامبرده «[[میقات]]» را نزدیک به معنای کلمه وقت گرفته است<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۳۶ به بعد.</ref>.
صاحب [[تفسیر]] روان جاوید در ذیل [[آیات]] فوق گفته است: میقات [[زمان]] یا مکان مقرر است<ref>ر.ک: تفسیر روان جاوید، ج۲، ص۴۷۱.</ref>.
صاحب [[تفسیر]] روان جاوید در ذیل [[آیات]] فوق گفته است: میقات [[زمان]] یا مکان مقرر است<ref>ر.ک: تفسیر روان جاوید، ج۲، ص۴۷۱.</ref>.
صاحب تفسیر احسن الحدیث گفته است: مراد از میقات ظاهراً مکان [[گفتگو]] است<ref>ر.ک: تفسیر احسن الحدیث، ج۳، ص۵۰۴.</ref>. با [[عنایت]] به مطالب پیش گفته روشن می‌شود که میقات در این آیات مکان گفتگوست. مکانی که [[حضرت موسی]]{{ع}} در آنجا درگیر تقاضای [[بنی اسرائیل]] برای [[مشاهده]] [[پروردگار]] بود.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۷۸۸.</ref>
 
صاحب تفسیر احسن الحدیث گفته است: مراد از میقات ظاهراً مکان [[گفتگو]] است<ref>ر.ک: تفسیر احسن الحدیث، ج۳، ص۵۰۴.</ref>. با [[عنایت]] به مطالب پیش گفته روشن می‌شود که میقات در این آیات مکان گفتگوست. مکانی که [[حضرت موسی]]{{ع}} در آنجا درگیر تقاضای [[بنی اسرائیل]] برای مشاهده [[پروردگار]] بود<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۷۸۸.</ref>.


==دلیل رفتن [[موسی]] به میقات==
==دلیل رفتن [[موسی]] به میقات==
خط ۲۸: خط ۲۷:
==مکان یابی میقات==
==مکان یابی میقات==
با استفاده از آیه‌های [[قرآنی]] می‌توان گفت [[خداوند]] برای آزمودن بنی اسرائیل ابتدا سی روز حضرت موسی را به [[کوه]] [[دعوت]] کرد و سپس ده [[روز]] دیگر به آن افزود [[مردمان]] [[مفسد]] [[بنی اسرائیل]] [[موسی]]{{ع}} را تحت فشار قرار دادند که [[خدا]] را به آنها نشان دهد تا [[ایمان]] بیاورند. بالاخره موسی{{ع}} هفتاد نفر از آنان را با خود همراه کرد تا به میعادگه برد. در [[قاموس کتاب مقدس]] آمده است: «لفظ [[حوریب]] قصد از [[کوه سینا]] می‌باشد... [[ایدی]] گوید که نویسندگان الهامی حوریب را چون [[کوهستان]] و سینا را چون قله دانسته‌اند<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۴۹۸.</ref>. قاموس کتاب مقدس بعد از بیان مواردی دیگر بالاخره اضافه می‌کند: در کمر [[کوه]] موسی؛ قله حوریب است که [[اعراب]] آن را رأس الصفصافه گویند و چون مسافر از طرف شمال [[غربی]] به کوه موسی نزدیک شود از [[وادی]] تنگی که در میان کوه‌های [[عظیم]] و بلند واقع است عبور نموده در هموار داخل می‌گردد<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۴۹۹.</ref>.
با استفاده از آیه‌های [[قرآنی]] می‌توان گفت [[خداوند]] برای آزمودن بنی اسرائیل ابتدا سی روز حضرت موسی را به [[کوه]] [[دعوت]] کرد و سپس ده [[روز]] دیگر به آن افزود [[مردمان]] [[مفسد]] [[بنی اسرائیل]] [[موسی]]{{ع}} را تحت فشار قرار دادند که [[خدا]] را به آنها نشان دهد تا [[ایمان]] بیاورند. بالاخره موسی{{ع}} هفتاد نفر از آنان را با خود همراه کرد تا به میعادگه برد. در [[قاموس کتاب مقدس]] آمده است: «لفظ [[حوریب]] قصد از [[کوه سینا]] می‌باشد... [[ایدی]] گوید که نویسندگان الهامی حوریب را چون [[کوهستان]] و سینا را چون قله دانسته‌اند<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۴۹۸.</ref>. قاموس کتاب مقدس بعد از بیان مواردی دیگر بالاخره اضافه می‌کند: در کمر [[کوه]] موسی؛ قله حوریب است که [[اعراب]] آن را رأس الصفصافه گویند و چون مسافر از طرف شمال [[غربی]] به کوه موسی نزدیک شود از [[وادی]] تنگی که در میان کوه‌های [[عظیم]] و بلند واقع است عبور نموده در هموار داخل می‌گردد<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۴۹۹.</ref>.
برخی [[کوه حوریب]] را در قادش برنیع واقع می‌دانند «این مکان در شمال شرقی شبه [[جزیره سینا]] حدود ۵۰ مایلی جنوب [[بئر]] شبع و در مرز جنوبی [[سرزمین]] که [[خداوند]] آن را به [[قوم اسرائیل]] داده واقع شده است<ref>اعداد ۴:۳۴؛ یوشع ۳:۱۵.</ref> ظاهراً قادش برنیع از شمال به جنوب (Negeb) واقع در [[صحرای سینا]] و از جنوب به [[صحرای فاران]] واقع در سینا محدود می‌شود<ref>دایرة المعارف کتاب مقدس، ص۸۱۸.</ref>. برخی آن را در [[خلیج عقبه]] نشان می‌دهند. [[بندر عقبه]] همان [[ایله]] قدیم است. با همه اینها [[میقات]] همان کوهی است که در [[کتاب مقدس]]، «حوریب» گفته شده و اعراب آن را رأس الصفصافه نامیده‌اند و در صحرای سیناست.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۷۹۱.</ref>
 
برخی [[کوه حوریب]] را در قادش برنیع واقع می‌دانند «این مکان در شمال شرقی شبه [[جزیره سینا]] حدود ۵۰ مایلی جنوب [[بئر]] شبع و در مرز جنوبی [[سرزمین]] که [[خداوند]] آن را به [[قوم اسرائیل]] داده واقع شده است<ref>اعداد ۴:۳۴؛ یوشع ۳:۱۵.</ref> ظاهراً قادش برنیع از شمال به جنوب (Negeb) واقع در [[صحرای سینا]] و از جنوب به [[صحرای فاران]] واقع در سینا محدود می‌شود<ref>دایرة المعارف کتاب مقدس، ص۸۱۸.</ref>. برخی آن را در [[خلیج عقبه]] نشان می‌دهند. [[بندر عقبه]] همان [[ایله]] قدیم است. با همه اینها [[میقات]] همان کوهی است که در [[کتاب مقدس]]، «حوریب» گفته شده و اعراب آن را رأس الصفصافه نامیده‌اند و در صحرای سیناست<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۷۹۱.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۹: خط ۳۹:


[[رده:مکان‌ها در قرآن]]
[[رده:مکان‌ها در قرآن]]
[[رده:حج]]
۱۱۵٬۹۶۳

ویرایش