ام عبدالله دختر حارث: تفاوت میان نسخه‌ها

ام عبدالله دختر [[حارث]] نیز از زنانی بود که پس از [[واقعه کربلا]]، همسرش [[مالک بن نسر کندی]] را که از سپاهیان [[یزید]] بود، [[سرزنش]] و [[شماتت]] کرد و از او و [[یاران]] و همراهانش [[بیزاری]] جست.

برابر برخی از گزارش‌ها، مالک بن نسر در [[کربلا]] پس از شهادت امام، کلاه حضرت را دزدید و به [[خانه]] برد. همسرش به او گفت: آیا چیزی که از حسین دزدیده‌ای به خانه من آوری؟ به [[خدا]] [[سوگند]] که این کار شدنی نیست! هرچه زودتر آن را بیرون ببر. در [[نقلی]] دیگر آمده است: از پیش من بیرون شو، [[خداوند]] قبرت را پر از [[آتش]] کند و او را از خانه بیرون کرد<ref>خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۴۰؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۳. برخی از او به عنوان نسیر یا بشیر یاد کرده‌اند.</ref>. خوارزمی در ادامه گزارش یاد شده از یاران مالک نقل کرده است که پس از واقعه کربلا دو دست او شل شد و تا هنگام [[مرگ]] [[فقیر]] و بدحال بود و با همان حالت از [[دنیا]] رفت<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۲۸۰-۲۸۱.</ref>.