←برخوردار از علم گسترده
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
[[امیرمؤمنان]] {{ع}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُخْبِرَ كُلَّ رَجُلٍ مِنْكُمْ بِمَخْرَجِهِ وَ مَوْلِجِهِ وَ جَمِيعِ شَأْنِهِ لَفَعَلْتُ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۷۵.</ref>. سپس، علّت نگفتن را بیان می‌فرمایند: "ولی می‌ترسم با شنیدن [[اخبار غیبی]]، [[کفر]] بورزید و بگویید: مقام [[علی]] {{ع}} از [[رسول‌الله]] {{صل}} بالاتر است؛ زیرا آن حضرت، [[اسرار]] [[غیبی]] را نفرمود، اما [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} از آنها خبر داد"<ref>{{متن حدیث|وَ لَكِنْ أَخَافُ أَنْ تَكْفُرُوا فِيَّ بِرَسُولِ الله {{صل}}}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۷۵.</ref>. | [[امیرمؤمنان]] {{ع}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُخْبِرَ كُلَّ رَجُلٍ مِنْكُمْ بِمَخْرَجِهِ وَ مَوْلِجِهِ وَ جَمِيعِ شَأْنِهِ لَفَعَلْتُ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۷۵.</ref>. سپس، علّت نگفتن را بیان می‌فرمایند: "ولی می‌ترسم با شنیدن [[اخبار غیبی]]، [[کفر]] بورزید و بگویید: مقام [[علی]] {{ع}} از [[رسول‌الله]] {{صل}} بالاتر است؛ زیرا آن حضرت، [[اسرار]] [[غیبی]] را نفرمود، اما [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} از آنها خبر داد"<ref>{{متن حدیث|وَ لَكِنْ أَخَافُ أَنْ تَكْفُرُوا فِيَّ بِرَسُولِ الله {{صل}}}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۷۵.</ref>. | ||
اگر در برخی تعبیرهای [[روایی]] از قول [[ائمه]] [[دین]] {{عم}} آمده است که: ما بعضی چیزها را نمی‌دانیم: "به معنای این است که اولاً و بالذات و بالاستقلال نمی‌دانیم، یا اینکه [[مأمور]] به اظهار نیستند، یا به لحاظ بعضی از مراحل نازله وجودشان، از آن جهت که در [[جهان]] طبیعت، یا عالَم مثال یا عالَم نفْس و [[عقل]] هستیم، به آنها عالم نیستیم"<ref>تفسیر موضوعی، ج۶، ص۱۹۸.</ref>؛ یا اینکه | اگر در برخی تعبیرهای [[روایی]] از قول [[ائمه]] [[دین]] {{عم}} آمده است که: ما بعضی چیزها را نمی‌دانیم: "به معنای این است که اولاً و بالذات و بالاستقلال نمی‌دانیم، یا اینکه [[مأمور]] به اظهار نیستند، یا به لحاظ بعضی از مراحل نازله وجودشان، از آن جهت که در [[جهان]] طبیعت، یا عالَم مثال یا عالَم نفْس و [[عقل]] هستیم، به آنها عالم نیستیم"<ref>تفسیر موضوعی، ج۶، ص۱۹۸.</ref>؛ یا اینکه فرد [[سائل]]، تحمل آن را نداشته یا اینکه با توجه [[فرهنگ]] [[حاکم]] نمی‌توانستند اظهار کنند، لذا [[تقیه]] می‌کردند یا در حالت خاصی بوده‌اند که گفتن مطالب [[غیبی]] نوعی توجه از [[وحدت]] به [[کثرت]] بوده است یا اینکه بر اثر توجه کامل و فنای کامل، در آن حالت، خودی در برابر [[خدای متعال]] [[احساس]] نمی‌کردند...<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص۹۴-۹۶.</ref>. | ||
== [[عصمت]] داشتن == | == [[عصمت]] داشتن == | ||