زیارت غدیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا دِينَ اللَّهِ الْقَوِيمَ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِيمَ}}؛ سلام بر تو، ای [[دین]] [[استوار]] خدا و [[راه راست]] او!

{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبَأُ الْعَظِيمُ الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ وَ عَنْهُ يُسْأَلُونَ}}؛ سلام بر تو، ای خبر بزرگی که در آن، [[اختلاف]] می‌ورزند و از آن، پرسیده می‌شوند!

{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدَ الْمُسْلِمِينَ وَ يَعْسُوبَ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِمَامَ الْمُتَّقِينَ وَ قَائِدَ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ}}؛ سلام و [[رحمت خدا]] و [[برکات]] او بر تو ای [[سرور]] [[مسلمانان]] و مهتر [[مؤمنان]] و پیشوای [[متقیان]] و پیشوای سپیدرویان!<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۳۵۵.</ref>

=== [[شهادت]] به [[منزلت]] بلند [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} ===

=== اشاره به [[جریان غدیر]] ===

{{متن حدیث|ثُمَّ أَشْهَدَ اللَّهَ تَعَالَى عَلَيْهِمْ فَقَالَ: أَ لَسْتُ قَدْ بَلَّغْتُ‌}}؛ سپس [[خداوند متعال]] را بر آنان [[گواه]] گرفت و فرمود: «آیا من [[رسالت]] پروردگارم را [[ابلاغ]] نکردم؟»

{{متن حدیث|فَقَالُوا: اللَّهُمَّ بَلَى}} گفتند: چرا.

=== [[نفرین]] بر منکران [[ولایت]] ===

=== [[وفای به عهد]] ===

=== [[امیر]] [[حقیقی]] [[مؤمنان]] ===

=== جانفشانی در [[راه خدا]] ===

=== تردید در [[ولایت]] ===

=== [[صراط مستقیم]] ===

=== [[اطاعت فرمان الهی]] ===

=== وارستگی‌های امیرالمؤمنین {{ع}} ===

=== استقامت در راه حق ===

=== [[مجاهدت]] در [[راه خدا]] ===

=== [[عبودیت]] خالصانه ===

=== تمسک به [[خدای تعالی]] ===

{{متن حدیث|وَ أَنْتَ الْقَائِلُ لَا تَزِيدُنِي كَثْرَةُ النَّاسِ حَوْلِي عِزَّةً وَ لَا تَفَرُّقُهُمْ عَنِّي وَحْشَةً وَ لَوْ أَسْلَمَنِي النَّاسُ جَمِيعاً لَمْ أَكُنْ مُتَضَرِّعاً اعْتَصَمْتَ بِاللَّهِ فَعَزَزْتَ وَ آثَرْتَ الْآخِرَةَ عَلَى الْأُولَى فَزَهِدْتَ وَ أَيَّدَكَ اللَّهُ وَ هَدَاكَ وَ أَخْلَصَكَ وَ اجْتَبَاكَ فَمَا تَنَاقَضَتْ أَفْعَالُكَ وَ لَا اخْتَلَفَتْ أَقْوَالُكَ وَ لَا تَقَلَّبَتْ أَحْوَالُكَ وَ لَا ادَّعَيْتَ وَ لَا افْتَرَيْتَ عَلَى اللَّهِ كَذِباً وَ لَا شَرِهْتَ إِلَى الْحُطَامِ وَ لَا دَنَّسَتْكَ الْآثَامُ وَ لَمْ تَزَلْ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَ يَقِينٍ مِنْ أَمْرِكَ تَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}}؛ و تو گوینده این سخنی که: «فراوانی [[مردم]] پیرامونم بر عزتم نمی‌افزاید و پراکنده شدن آنان، بر تنهایی‌ام نمی‌افزاید و اگر همه مردم مرا وا نهند، [[زاری]] نمی‌کنم».

=== مولای [[اهل]] [[ایمان]] ===

=== فضیلت‌های روشن ===

{{متن حدیث|مَوْلَايَ فَضْلُكَ لَا يَخْفَى وَ نُورُكَ لَا يُطْفَأُ وَ أَنَّ مَنْ جَحَدَكَ الظَّلُومُ الْأَشْقَى}}؛ مولای من! [[فضیلت]] تو مخفی و [[نور]] تو خاموش شدنی نیست. [[راستی]] که هر که تو را انکار کرد، ستمکارتر و بدبخت‌تر است.

=== [[منزلت]] والا ===

=== زیان‌کارترین [[انسان‌ها]] ===

=== [[گوش به فرمان]] [[خدا]] و [[رسول]] ===

=== به منزله [[هارون]] ===

{{متن حدیث|قُلْتَ: وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَنَظَرَ إِلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} أَضْرِبُ قُدَّامَهُ بِسَيْفِي فَقَالَ: يَا عَلِيُّ أَنْتَ عِنْدِي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي، وَ أُعْلِمُكَ أَنَّ مَوْتَكَ وَ حَيَاتَكَ مَعِي وَ عَلَى سُنَّتِي، فَوَ اللَّهِ مَا كَذَبْتُ وَ لَا كُذِبْتُ، وَ لَا ضَلَلْتُ وَ لَا ضُلَّ بِي، وَ لَا نَسِيتُ مَا عَهِدَ إِلَيَّ رَبِّي، وَ إِنِّي لَعَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي، بَيَّنَهَا لِنَبِيِّهِ، وَ بَيَّنَهَا النَّبِيُّ لِي، وَ إِنِّي لَعَلَى الطَّرِيقِ الْوَاضِحِ، أَلْفِظُهُ لَفْظاً}}؛ گفتی: [[سوگند]] به آنکه جانم در دست اوست، [[پیامبر خدا]]، در حالی که در جلوی رویش [[شمشیر]] می‌زدم، به من نگریست و فرمود: «ای علی! تو برای من، به منزله [[هارون]] برای [[موسی]] هستی، جز آنکه [[پیامبری]] پس از من نیست و به تو اعلام می‌کنم که [[مرگ]] و زندگی‌ات، با من و به روش من است».

=== علی {{ع}} و [[برابری]]؟!!!===

{{متن حدیث|صَدَقْتَ وَ اللَّهِ وَ قُلْتَ الْحَقَّ فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ سَاوَاكَ بِمَنْ نَاوَاكَ وَ اللَّهُ جَلَّ اسْمُهُ يَقُولُ {{متن قرآن|هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«آیا آنان که می‌دانند با آنها که نمی‌دانند برابرند؟» سوره زمر، آیه ۹.</ref> فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ عَدَلَ بِكَ مَنْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَايَتَكَ وَ أَنْتَ وَلِيُّ اللَّهِ وَ أَخُو رَسُولِهِ وَ الذَّابُّ عَنْ دِينِهِ وَ الَّذِي نَطَقَ الْقُرْآنُ بِتَفْضِيلِهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ {{متن قرآن|فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا * دَرَجَاتٍ مِنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}}<ref>«و خداوند جهادگران را بر جهادگریزان به پاداشی سترگ، برتری بخشیده است * به پایگاه‌هایی و آمرزش و بخشایشی از سوی خویش و خداوند آمرزنده بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۹۵-۹۶.</ref>}}؛ به خدا سوگند که راست و حقیقت گفتی. پس خدا [[نفرین]] کند آنکه تو را با دشمنانت برابر نهاد، در حالی که [[خداوند]] که یادش بلند باد می‌گوید: «آیا دانایان، با [[نادانان]] برابرند؟» و خداوند، [[لعنت]] کند آنکه تو را با کسی که ولایتت بر او [[واجب]] است، همسنگ کرد، در حالی که تو [[ولی خدا]] و [[برادر]] پیامبرش و حمایت‌گر دینش بودی؛ همان کسی که [[قرآن]] به برتری‌اش زبان گشود و [[خدای متعال]] فرمود: «خداوند، [[مجاهدان]] را بر خانه‌نشینان، به پاداشی بزرگ، [[برتری]] بخشیده است، به درجاتی از جانبش و نیز [[آمرزش]] و [[رحمت]]؛ و [[خداوند]]، [[آمرزنده]] و [[مهربان]] است».

=== مورد [[ستایش خداوند]] ===

=== [[ابلاغ]] [[ولایت]] ===

=== [[ایمان]] آورندگانی اندک!===

{{متن حدیث|فَمَا آمَنَ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِيكَ عَلَى نَبِيِّهِ إِلَّا قَلِيلٌ، وَ لَا زَادَ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا تَخْسِيراً}}؛ پس به آنچه [[خداوند]] درباره تو بر پیامبرش نازل کرده بود، جز اندکی [[ایمان]] نیاوردند و بیشترشان، جز بر زیان (خود) نیفزوند.

{{متن قرآن|ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ * إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ * وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد ارزانی می‌دارد و خداوند نعمت‌گستری داناست * سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند * و هر کس سروری خداوند و پیامبرش و آنان را که ایمان دارند بپذیرد (از حزب خداوند است) بی‌گمان حزب خداوند پیروز است» سوره مائده، آیه ۵۴-۵۶.</ref>؛ {{متن قرآن|رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ}}<ref>«پروردگارا! بدانچه فرو فرستاده‌ای، ایمان آوردیم و از این پیامبر پیروی کردیم پس ما را در شمار گواهان بنگار» سوره آل عمران، آیه ۵۳.</ref>؛ {{متن قرآن|رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ}}<ref>«پروردگارا پس از آنکه راهنمایی‌مان کردی، دلمان را به کژی میفکن و از نزد خویش به ما بخشایش ارزانی دار که این تویی که بسیار بخشنده‌ای» سوره آل عمران، آیه ۸.</ref>.

=== [[بخشش]] و [[ایثار]] ===

{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، وَ سَيِّدَ الْوَصِيِّينَ، وَ أَوَّلَ الْعَابِدِينَ‌، وَ أَزْهَدَ الزَّاهِدِينَ‌، وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ}}؛ [[سلام]] و [[رحمت]] و [[برکات]] و [[صلوات]] و درودهای [[خدا]] بر تو، ای [[امیرمؤمنان]] و [[سرور]] [[اوصیا]] و اولین [[عابدان]] و [[زاهدترین]] زاهدان!

{{متن حدیث|أَنْتَ مُطْعِمُ الطَّعَامِ عَلى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً لِوَجْهِ اللَّهِ، لَا تُرِيدُ مِنْهُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً وَ فِيكَ أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى: {{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و در دل به آنچه به مهاجران داده‌اند، چشمداشتی ندارند و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.</ref>}}؛ تو همانی که خوراکت را با وجود میل به آن، برای خدا به [[مسکین]] و [[یتیم]] و [[اسیر]] دادی و [[پاداش]] و [[سپاس]] نخواستی<ref>اشاره به آیات {{متن قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا * إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا}} «و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند * (با خود می‌گویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک می‌دهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی» سوره انسان، آیه ۸-۹.</ref> و [[خداوند متعال]] درباره تو(چنین) نازل کرد: «هرچند خود نیازی مبرم دارند، دیگران را بر خود، مقدم می‌دارند و هر کس از [[خست]] نفس خود، نگاه داشته شود، [[رستگار]] است».

=== در صحنه عمل ===

=== دارای [[علم]] تنزیل و [[حکم]] [[تأویل]] ===

{{متن حدیث|وَ أَنْتَ الْمَخْصُوصُ بِعِلْمِ التَّنْزِيلِ وَ حُكْمِ التَّأْوِيلِ، وَ نَصْرِ الرَّسُولِ، وَ لَكَ الْمَوَاقِفُ الْمَشْهُورَةُ، وَ الْمَقَامَاتُ الْمَشْهُورَةُ وَ الْأَيَّامُ الْمَذْكُورَةُ، يَوْمَ بَدْرٍ وَ يَوْمَ الْأَحْزَابِ: {{متن قرآن|وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا * هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا * وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا * وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا}}<ref>«هنگامی که از فراز و فرودتان بر شما تاختند و آنگاه که چشم‌ها کلاپیسه شد و دل‌ها به گلوها رسید و به خداوند گمان‌ها (ی نادرست) بردید * در آنجا مؤمنان را آزمودند و سخت لرزاندند * و هنگامی که دو رویان و بیماردلان گفتند: خداوند و پیامبرش به ما جز وعده فریبنده نداده‌اند * و هنگامی که دسته‌ای از ایشان گفتند: ای مردم مدینه! جای ماندن ندارید پس بازگردید و دسته‌ای (دیگر) از آنان از پیامبر اجازه (بازگشت) می‌خواستند؛ می‌گفتند خانه‌های ما بی‌حفاظ است با آنکه بی‌حفاظ نبود، آنان جز سر گریز (از جنگ) نداشتند» سوره احزاب، آیه ۱۰-۱۳.</ref> وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى {{متن قرآن|وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا}}<ref>«و چون مؤمنان دسته‌ها (ی مشرک) را دیدند گفتند: این همان است که خداوند و فرستاده او به ما وعده داده‌اند و خداوند و فرستاده او راست گفتند و جز بر ایمان و فرمانبرداری آنان نیفزود» سوره احزاب، آیه ۲۲.</ref> فَقَتَلْتَ عَمْرَوهُمْ وَ هَزَمْتَ جَمْعَهُمْ {{متن قرآن|وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا}}<ref>«و خداوند کافران را در (اوج) کینه‌شان بی‌آنکه به دستاوردی رسیده باشند بازگرداند و خداوند در جنگ، مؤمنان را بسنده شد و خداوند توانایی پیروزمند است» سوره احزاب، آیه ۲۵.</ref>}}؛ و تو ویژه به [[علم]] [[تنزیل]] ([[قرآن]]) و [[حکم]] [[تأویل]] و [[یاری پیامبر]] {{صل}} هستی و تو جایگاه‌هایی مشهود و مقام‌هایی مشهور و روزهایی به یاد ماندنی داری: [[روز]] [[بدر]] و روز [[احزاب]]: «آن‌گاه که [[چشم‌ها]] [[خیره]] شد و [[جان‌ها]] به لب رسید و به [[خدا]] گمان‌هایی (نابه‌جا) می‌بردید. آنجا [[مؤمنان]]، [[آزمایش]] شدند و سخت تکان خوردند؛ و هنگامی که [[منافقان]] و کسانی که دل‌هایشان [[بیمار]] بود، می‌گفتند: خدا و پیامبرش وعده‌ای جز [[فریب]] به ما ندادند؛ و هنگامی که گروهی از آنان گفتند: ای [[مردم مدینه]]! دیگر جای درنگ ندارید. پس بازگردید و گروهی از آنان از [[پیامبر]] {{صل}} اجازه می‌خواستند و می‌گفتند: خانه‌های ما بی‌حفاظ است، و حال آنکه خانه‌هایشان بی‌حفاظ نبود. آنان جز فرار نمی‌خواستند».

و [[خداوند متعال]] فرمود: «و چون مؤمنان دسته‌های [[دشمن]] را دیدند، گفتند: این همان است که خدا و پیامبرش به ما [[وعده]] دادند و خدا و پیامبرش راست گفتند و جز بر [[ایمان]] و [[تسلیم]] آنان، نیفزود».

=== در [[جنگ احد]] ===

=== در [[جنگ حنین]] ===

{{متن حدیث|وَ يَوْمَ حُنَيْنٍ عَلَى مَا نَطَقَ بِهِ التَّنْزِيلُ: {{متن قرآن|إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرِينَ * ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«بی‌گمان خداوند در نبردهایی بسیار و در روز (جنگ) «حنین» شما را یاری کرده است؛ هنگامی که فزونیتان شما را به غرور واداشت اما هیچ سودی برای شما نداشت و زمین با گستردگیش بر شما تنگ شد سپس با پشت کردن (به دشمن) واپس گریختید * آنگاه خداوند آرامش خویش را بر پیامبر خود و بر مؤمنان فرو فرستاد» سوره توبه، آیه ۲۵-۲۶.</ref> وَ الْمُؤْمِنُونَ أَنْتَ وَ مَنْ يَلِيكَ، وَ عَمُّكَ الْعَبَّاسُ يُنَادِي الْمُنْهَزِمِينَ: يَا أَصْحَابَ سُورَةِ الْبَقَرَةِ، يَا أَهْلَ بَيْعَةِ الشَّجَرَةِ، حَتَّى اسْتَجَابَ لَهُ قَوْمٌ قَدْ كَفَيْتَهُمُ الْمَؤُونَةَ، وَ تَكَفَّلْتَ دُونَهُمُ الْمَعُونَةَ. فَعَادُوا آيِسِينَ مِنَ الْمَثُوبَةِ، رَاجِينَ وَعْدَ اللَّهِ تَعَالَى بِالتَّوْبَةِ، وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ جَلَّ ذِكْرُهُ: {{متن قرآن|ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ عَلَى مَنْ يَشَاءُ}}<ref>«سپس خداوند توبه هر که را بخواهد پس از آن می‌پذیرد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۲۷.</ref>، وَ أَنْتَ حَائِزٌ دَرَجَةَ الصَّبْرِ، فَائِزٌ بِعَظِيمِ الْأَجْرِ}}؛ و [[روز]] جنگ حنین بنا به آنچه [[قرآن]] می‌گوید: «(و به یاد آورید) آن‌گاه را که فراوانی‌تان شما را خوش آمده بود؛ ولی هیچ سودی برایتان نداشت، و [[زمین]] با همه فراخی‌اش بر شما تنگ آمد و عقب‌نشینی کردید. سپس خداوند، [[آرامش]] خویش را بر پیامبرش و برمؤمنان فرو فرستاد» و «[[مؤمنان]]»، تو و همراهانت بودید و عمویت عباس، که فراریان را ندا می‌داد: ای [[اصحاب]] [[سوره بقره]]، ای [[بیعت کنندگان]] [[شجره]]! تا آن‌که گروهی او را [[اجابت]] کردند.

=== در [[روز]] [[خیبر]] ===

=== [[حجت بالغه]] [[الهی]] ===

=== همراه پیامبر {{صل}} در همه [[جنگ‌ها]] ===

=== امام المتقین ===

=== در برابر حیله [[پیمان]] شکنان ===

=== در برابر [[شامیان]] ===

=== [[ظهور]] [[حق]] ===

=== [[عمار]] در [[صفین]] ===

{{متن حدیث|قَالَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ: {{متن قرآن|إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا * إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا * إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا * وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا * إِلَّا الْمُصَلِّينَ}}<ref>«بی‌گمان انسان را آزمندی بی‌شکیب آفریده‌اند * چون شرّی بدو رسد بی‌تاب است * چون شرّی بدو رسد بی‌تاب است * و چون خیری بدو رسد بازدارنده است * جز نمازگزاران» سوره معارج، آیه ۱۹-۲۲.</ref> فَاسْتَثْنَى اللَّهُ تَعَالَى نَبِيَّهُ الْمُصْطَفَى وَ أَنْتَ يَا سَيِّدَ الْأَوْصِيَاءِ مِنْ جَمِيعِ الْخَلْقِ، فَمَا أَعْمَهَ مَنْ ظَلَمَكَ عَنِ الْحَقِّ، ثُمَّ أَفْرَضُوكَ سَهْمَ ذَوِي الْقُرْبَى مَكْراً، أَوْ حَادُوهُ عَنْ أَهْلِهِ جَوْراً.

فَلَمَّا آلَ الْأَمْرُ إِلَيْكَ أَجْرَيْتَهُمْ عَلَى مَا أَجْرَيَا رَغْبَةً عَنْهُمَا بِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَكَ، فَأَشْبَهَتْ مِحْنَتُكَ بِهِمَا مِحَنَ الْأَنْبِيَاءِ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ عِنْدَ الْوَحْدَةِ وَ عَدَمِ الْأَنْصَارِ}}؛ [[خدای عزوجل]] فرمود: «[[انسان]] طبعاً و خلقتاً [[حریص]] و ناشکیباست هرگاه شری به او برسد به [[جزع]] و ناله درآید و چون به خیری نایل گردد از [[حرص]] منع [[احسان]] می‌کند، مگر [[اهل نماز]]» که مراد [[پیغمبر]] برگزیده‌اش و شخص توست ای [[امیر مؤمنان]]، که از تمام [[خلق]]، تو [[سید]] اوصیای رسولی!

=== در بستر [[پیامبر]] {{صل}} ===

{{متن حدیث|وَ أَشْبَهْتَ فِي الْبَيَاتِ عَلَى الْفِرَاشِ الذَّبِيحَ {{ع}}، إِذْ أَجَبْتَ كَمَا أَجَابَ، وَ أَطَعْتَ كَمَا أَطَاعَ إِسْمَاعِيلُ صَابِراً مُحْتَسِباً، إِذْ قَالَ لَهُ: {{متن قرآن|يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ}}<ref>«پسرکم! من در خواب می‌بینم که تو را سر می‌برم پس بنگر که چه می‌بینی؟ گفت: ای پدر! آنچه فرمان می‌یابی انجام ده که- اگر خداوند بخواهد- مرا از شکیبایان خواهی یافت» سوره صافات، آیه ۱۰۲.</ref>}}؛ تو با شب خوابیدن در بستر (پیامبر {{صل}})، به «اسماعیل) ذبیح {{ع}} (در [[قربانگاه]]) مانند بودی، هنگامی که همچون او (به پیامبر {{صل}}) پاسخ مثبت دادی و همانند اسماعیل، صبورانه و خالصانه [[اطاعت]] نمودی، آن‌گاه که ([[ابراهیم]]) به او گفت: «پسرم! من در [[خواب]] دیدم که تو را [[قربانی]] می‌کنم، نظر تو چیست؟ گفت: ای پدرم! آنچه را [[فرمان]] یافته‌ای، انجام بده، که إن شاء [[الله]] مرا از [[صابران]] می‌یابی».

{{متن حدیث|وَ كَذَلِكَ أَنْتَ لَمَّا أَبَاتَكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكُمَا، وَ أَمَرَكَ أَنْ تَضْطَجِعَ فِي مَرْقَدِهِ، وَاقِياً لَهُ بِنَفْسِكَ، أَسْرَعْتَ إِلَى إِجَابَتِهِ مُطِيعاً، وَ لِنَفْسِكَ عَلَى الْقَتْلِ مُوَطِّناً}}؛ و همین‌گونه تو، آن‌گاه که [[پیامبر]] تو را - که [[درود خدا]] بر شما دو تن باد - بر بستر خویش خواباند و به تو فرمان داد که در خوابگاه او بیارامی تا با (بذل) جانت او را [[حفظ]] کنی، از سر [[اطاعت]]، بی‌درنگ اجابتش کردی و خود را برای کشته شدن، آماده ساختی!

=== [[فتنه]] [[حکمیت]] در [[صفین]] ===

{{متن حدیث|وَ كَذَلِكَ أَنْتَ لَمَّا رُفِعَتِ الْمَصَاحِفُ قُلْتَ: يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنْتُمْ بِهَا وَ خُدِعْتُمْ، فَعَصَوْكَ وَ خَالَفُوا عَلَيْكَ، وَ اسْتَدْعَوْا نَصْبَ الْحَكَمَيْنِ، فَأَبَيْتَ عَلَيْهِمْ، وَ تَبَرَّأْتَ إِلَى اللَّهِ مِنْ فِعْلِهِمْ وَ فَوَّضْتَهُ إِلَيْهِمْ فَلَمَّا أَسْفَرَ الْحَقُّ وَ سَفِهَ الْمُنْكَرُ، وَ اعْتَرَفُوا بِالزَّلَلِ وَ الْجَوْرِ عَنِ الْقَصْدِ وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِهِ، وَ أَلْزَمُوكَ عَلَى سَفَهِ التَّحْكِيمِ الَّذِي أَبَيْتَهُ، وَ أَحَبُّوهُ وَ حَظَرْتَهُ، وَ أَبَاحُوا ذَنْبَهُمُ الَّذِي اقْتَرَفُوهُ وَ أَنْتَ عَلَى نَهْجِ بَصِيرَةٍ وَ هُدًى، وَ هُمْ عَلَى سُنَنِ ضَلَالَةٍ وَ عَمًى}}؛ تو نیز، آن هنگام که قرآنها بر سر نیزه رفت، این‌گونه گفتی: «ای قوم من! شما (با این [[حیله]]) فتنه زده و گول خورده‌اید»؛ اما آنان از تو سر پیچیدند و با تو [[مخالفت]] کردند و خواستار تعیین داور شدند، و تو [[امتناع]] کردی و از کار آنان، نزد [[خدا]] [[بیزاری]] جستی و (کار را) به خودشان واگذار نمودی و چون [[حق]] چهره گشود و [[زشتی]] منکر نمایان شد، به [[لغزش]] و [[انحراف]] خود از حق، [[اقرار]] نمودند و پس از آن، [[اختلاف]] کردند و تو را با وجود خودداری‌ات، به (پذیرش) حکمیتی نابخردانه وادار کردند و بدان علاقه نشان دادند، با آن‌که آنان را هشدار داده بودی؛ و [[گناه]] خود کرده را روا دانستند، در حالی که تو بر راه روشن و [[هدایت]] بودی و آنان بر (کج) راه [[تاریکی]] و [[ضلالت]].

=== [[فضائل]] بی‌انتها ===

{{متن حدیث|صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ غَادِيَةً وَ رَائِحَةً، وَ عَاكِفَةً وَ ذَاهِبَةً، فَمَا يُحِيطُ الْمَادِحُ وَصْفَكَ، وَ لَا يُحْبِطُ الطَّاعِنُ فَضْلَكَ. أَنْتَ أَحْسَنُ الْخَلْقِ عِبَادَةً، وَ أَخْلَصُهُمْ زَهَادَةً، وَ أَذَبُّهُمْ عَنِ الدِّينِ، أَقَمْتَ حُدُودَ اللَّهِ بِجُهْدِكَ، وَ فَلَلْتَ عَسَاكِرَ الْمَارِقِينَ بِسَيْفِكَ، تُخْمِدُ لَهَبَ الْحُرُوبِ بِبَنَانِكَ‌، وَ تَهْتِكُ سُتُورَ الشُّبَهِ بِبَيَانِكَ، وَ تَكْشِفُ لُبْسَ الْبَاطِلِ عَنْ صَرِيحِ الْحَقِّ، لَا تَأْخُذُكَ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ. وَ فِي مَدْحِ اللَّهِ تَعَالَى لَكَ غِنًى عَنْ مَدْحِ الْمَادِحِينَ وَ تَقْرِيظِ الْوَاصِفِينَ، قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: {{متن قرآن|مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا}}<ref>«از مؤمنان، کسانی هستند که به پیمانی که با خداوند بستند وفا کردند؛ برخی از آنان پیمان خویش را به جای آوردند و برخی چشم به راه دارند و به هیچ روی (پیمان خود را) دگرگون نکردند» سوره احزاب، آیه ۲۳.</ref>}}؛ درودهای [[خدا]] هر [[صبح و شام]]، و در [[سفر]] و در [[خضر]] بر تو باد که ستایشگر، به اوصاف تو احاطه نیابد و سرزنشگر، فضیلتت را نابود نمی‌تواند کرد.

تو [[نیکوترین]] [[مردم]] در [[عبادت]] و خالص‌ترین آنان در [[زهد]] و غیورترین حامی [[دین]] بودی. با تمام توانت، [[احکام الهی]] را جاری کردی و [[لشکر]] [[خوارج]] را با شمشیرت در هم شکستی. با سرپنجه‌ات [[آتش]] [[جنگ]] را خاموش کردی و با بیانت پرده‌های [[شبهه]] را دریدی و [[حق]] را از میان تیرگی‌های [[باطل]]، بیرون کشیدی.

=== در [[اشتیاق]] دیدار [[حق تعالی]] ===