بنی معاویة الاکرمین بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[سپاه امام حسین]]{{ع}} نیز کندیانی از [[فرزندان]] معاویة الاکرمین بودند که از جمله ایشان می‌‌توان از [[ابوالشعثاء زیاد بن یزید بن مهاجر بن نعمان کندی بهدلی]] یاد کرد. یزید از مردان [[شجاع]] و [[شریف]] [[کوفه]] بود<ref>محمد السماوی، ابصار العین فی انصار الحسین{{ع}}، ص۱۷۱.</ref>. وی به همراه [[سپاه]] [[حر بن یزید ریاحی]] به استقبال کاروان [[امام]]{{ع}} آمده بود<ref>ابن‌اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۷۷.</ref> و از [[منزل شراف]] تا [[کربلا]] به همراه [[سپاه حر]]، [[امام حسین]]{{ع}} را [[همراهی]] کرده بود. وی در کربلا، پس از رد پیشنهادهای امام حسین{{ع}} از سوی [[عمر بن سعد]]، از [[لشکر]] [[کوفیان]] جدا شد و به [[سپاه امام]]{{ع}} پیوست<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۵ - ۴۴۶؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۳.</ref>. ابوالشعثاء که تیر انداز ماهری بود، در [[روز عاشورا]] در حالی که امام حسین{{ع}} در کنارش حاضر بود و در [[حق]] او [[دعا]] می‌‌کرد، زانو زده، صد تیر به سوی [[دشمن]] پرتاب کرد که تنها پنج تیر به [[هدف]] نخورد<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۵؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۷۳.</ref>. وی پس از پرتاب تیرها، [[شمشیر]] کشید و در حالی که این [[رجز]] را می‌خواند<ref>رجز وی را: {{عربی|انا يزيد وابي مهاصر كانني ليث بغيل خادر *** يارب انّي للحسين{{ع}} ناصر و لا بن سعدٍ تارك و هاجر}}«منم یزید فرزند مهاصر، از شیر غرّان حیران در بیشه شجاع‌ترم؛ پروردگارا من یاور حسین{{ع}} هستم و ابن سعد را رها کرده‌ام [و از ابن سعد دور و بیزارم]» گفته‌اند. (محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۴۴۵؛ خوارزمی، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۱۹ و با اندکی اختلاف در ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ج۴، ص۱۰۳.)</ref> بر سپاه دشمن [[حمله]] کرد و پس از به [[هلاکت]] رساندن نوزده نفر، سرانجام خود نیز به [[شهادت]] رسید<ref>عبد الرزاق موسوی مقرم، مقتل الحسین{{ع}}، ص۲۴۳.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]</ref>

== منابع ==