آتش و دود (نشانه ظهور): تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[آتش و دود]]''' در نشانه‌های [[آخرالزمان]] آمده است. [[آتش]] و دودی در خاور [[زمین]] برمی‌خیزد که تا چهل شب مشتعل می‌شود<ref>روزگار رهایى، ج ۲، ص۸۳۳. </ref>. [[قیامت]] برپا نمی‌شود تا در یکی از وادی‌های [[حجاز]]، آتش روان گردد<ref>همان، ص۸۳۴. </ref>. تعبیر سیلان و روان در مورد آتش محل [[تأمّل]] است؛ زیرا آتش هنگامی می‌تواند روان گردد که جسم شعله‌ور، یک جسم سیال و مایع باشد و آن چیزی جز نفت نیست. برخی از این آتش، تعبیر به منفجر شدن چاه‌های نفت کرده‌اند. [[امام علی|امیرمؤمنان علی]]{{ع}} می‌فرماید: پیش از [[قیام]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} [[مردم]] با یک سلسله از نشانه‌های آسمانی [[بیم]] داده می‌شوند: ۱. آتشی که در [[آسمان]] پدید آید...<ref>ارشاد مفید، ص۳۴۰؛ اعلام الورى، ص۴۲۹؛ الزام الناصب، ص۱۸۴. </ref>. در [[حدیث]] دیگری آمده است: عمودی از آتش در طرف [[مشرق]] در آسمان پدید می‌آید که همه مردم روی زمین آن را می‌بینند. هرکس آن [[زمان]] را [[درک]] کند، برای خانواده‌اش موادّ غذایی یک ساله را تأمین کند<ref>روزگار رهایى، ج ۲، ص۸۳۹.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۷.</ref>