زمان ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از موضوعات مهم در [[مباحث مهدویت]]، "[[وقت ظهور]]" است؛ به گونه‌ای که حتی سال‌ها پیش از ولادت حضرت مهدی{{ع}}، درباره آن، از [[معصومان]]{{ع}} [[پرسش]] می‌شد. آنان نیز مسائل مربوط به آن حضرت به‌ویژه [[زمان ظهور]] ایشان را از رازهای [[الهی]] دانسته و وقت گذاران را [[تکذیب]] می‌کردند. به وقت‏‌گذاری برای این وعده الهی اصطلاح [[توقیت ظهور]] اطلاق می‌گردد. عبدالرحمن بن کثیر از [[امام صادق]]{{ع}} نقل می‌کند که: "خدمت امام صادق{{ع}} نشسته بودم که مهزم وارد شد و عرض کرد: قربانت، به من خبر دهید: این امری که در انتظارش هستیم کی رخ می‌دهد؟ فرمود: ای مهزم! [[دروغ]] گفتند وقت‌گذاران و هلاک شدند شتاب‌کنندگان و [[نجات]] یافتند تسلیم‌شوندگان"<ref>{{متن حدیث|كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ مِهْزَمٌ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَخْبِرْنِي عَنْ هَذَا الْأَمْرِ الَّذِي نَنْتَظِرُ مَتَى هُوَ فَقَالَ يَا مِهْزَمُ كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُونَ}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۶۸.</ref>. [[ابابصیر]] از امام صادق{{ع}} [[روایت]] می‌کند که از حضرت درباره [[حضرت قائم]]{{ع}} پرسیدم. حضرت در پاسخ فرمود: "وقت‌گذاران دروغ می‌گویند ما [[اهل بیت]] زمانی را معین نمی‌کنیم"<ref>{{متن حدیث|كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ‌، إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ لَانُوَقِّتُ}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۶۸.</ref>. فضیل از [[امام باقر]]{{ع}} پرسید: آیا برای ظهور، وقت معین شده است‌؟ [[امام]] سه بار فرمود: {{متن حدیث|كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ}}<ref>همان، ص۱۰۳.</ref>؛ کسانی که وقت تعیین می‌کنند، دروغ می‌گویند. نیز آمده است: کمیت از آن حضرت پرسید: چه وقت [[حضرت مهدی]]{{ع}} ظهور می‌کند؟ امام فرمود: از [[پیامبر]]{{صل}} نیز همین مطلب پرسیده شد. حضرت فرمود: مثل [[ظهور مهدی]]{{ع}} هم‌چون برپایی قیامت است (کسی جز [[خداوند]] از وقت آن [[آگاه]] نیست) [[مهدی]] نمی‌آید، مگر ناگهانی<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص۱۲۴ و ۲۲۴.</ref>.

عدم [[تعیین وقت ظهور]] و تأکید بر پوشاندن آن، هرگز به معنای [[لزوم]] آگاه نشدن [[انسان کامل]] از زمان ظهور نیست، بلکه انسان کامل به [[اذن الهی]] بر همه [[عوالم]] امکانی احاطه دارد، از نتایج [[علم]] [[ازلی]] آگاه است و [[زمان ظهور]] نیز، از این مهم مستثنا نیست، ولی [[مصلحت]] نامشخص بودن [[وقت ظهور]] برای [[جامعه بشری]]، اقتضای [[کتمان]] این راز را می‌کرده است، همان‌گونه که [[امام صادق]]{{ع}} به [[ابی‌بصیر]] نفرمود که ما از وقت ظهور [[آگاه]] نیستیم، بلکه فرمودند: "ما وقتی را معیّن نمی‌کنیم"<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۲۲۱-۲۲۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص۱۵۸-۱۶۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۷۹.</ref>.

با گذری کوتاه در سخنان ائمه اطهار{{ع}} درباره وقت ظهور، به مطالب ذیل بر خواهیم خورد:

'''۱.''' آشکار کردن زمان ظهور، فقط از آن [[خداوند عزوجل]] است. در [[روایت]] مشهوری آمده است: وقتی [[دعبل]] [[شاعر]] بلند آوازه [[شیعی]] در محضر [[امام رضا]]{{ع}} در ضمن قصیده‌ای، [[سخن]] از ظهور و [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} بر زبان جاری ساخت، آن حضرت در حالی که سرشک از دیدگانش جاری بود، رو به دعبل کرد و فرمود: ‌ای [[خزاعی]]! همانا [[روح القدس]] بر زبانت، این دو [[بیت]] را جاری ساخت. آیا می‌دانی این [[امام]] کیست و چه زمانی [[قیام]] می‌کند؟ آن گاه خود آن حضرت به معرفی امام مهدی{{ع}} پرداخت. سپس درباره [[زمان]] ظهورش چنین فرمود: اما اینکه "چه زمانی ظهور خواهد کرد"، این خبر دادن از وقت است. پدرم از پدرش و ایشان از پدرانش از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} نقل کرده‌اند که وقتی از آن حضرت سؤال شد: ‌ای [[رسول خدا]]! چه زمانی [[قائم]] از [[ذریه]] شما ظهور می‌کند؟ فرمود: "جز او [هیچ کس] آن را به موقع خود آشکار نمی‌گرداند. [این حادثه] بر [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] گران است، جز ناگهان به شما نمی‌رسد"<ref>{{متن حدیث|مَثَلُهُ مَثَلُ الساعَةِ}}{{متن قرآن|اَلتي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً}} (اعراف، آیه ۱۸۷)، صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج ۲، ص۲۶۶؛ همو، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص۳۷۲.</ref>.

پنهان بودن زمان ظهور، همانند زمان [[قیامت]] و [[رستاخیز]] است که یک نوع [[آزادی]] عمل برای همگان پیدا می‌شود. از سوی دیگر چون [[زمان]] آن به [[طور]] دقیق معلوم نیست و در هر زمان محتمل است، نتیجه‌اش حالت آماده باش دائم است. درباره [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} نیز اگر [[تاریخ]] تعیین می‌شد و [[زمان ظهور]] دور بود، همه در [[غفلت]] و غرور و بی‌خبری فرو می‌رفتند و اگر زمانش نزدیک بود، ممکن بود [[آزادی]] عمل را از دست بدهند و اعمالشان جنبه [[اضطراری]] پیدا کند. همان‌گونه که آشکار کردن زمان رستاخیز بزرگ، فقط در [[اختیار]] [[خداوند]] است، [[اعلان]] [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} نیز در دست خداوند است. خداوند در ادامه [[آیه]] یاد شده، [[آگاهی]] به [[قیامت]] را در [[علم خداوند]] دانسته است: {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ}}<ref>«[باز] از تو می‌پرسند، گویا تو از [زمان وقوع] آن آگاهی، بگو: "[[علم]] آن، تنها نزد خداست».، اعراف، آیه ۱۸۸.</ref>؛ بر این اساس اینکه عده‌ای به خود جرئت می‌دهند و به راحتی زمان ظهور را تعیین می‌‌کنند، جای بسی [[تأمل]] است! وقتی چنین پرسشی از [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز مطرح شد، ضمن توقیعی پاسخ فرمود: "اما ظهور فرج همانا در اختیار [[خداوند متعال]] است و وقت گذاران [[دروغ]] گفتند"<ref>{{متن حدیث|وَ أَما ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإِنهُ إِلَی اللهِ وَ کَذَبَ الْوَقاتُون}}، طوسی، کتاب الغیبه، ص۲۹۱.</ref>. آن حضرت در آخرین [[توقیع]] به [[سفیر چهارم]] خود، ظهور را فقط در [[اراده]] و اختیار خداوند دانسته، می‌فرماید: "... ظهوری نخواهد بود؛ مگر آن گاه که خداوند [[اجازه]] فرماید"<ref>{{متن حدیث|... وَ لَا ظُهُورِ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللَّهُ}}، صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۵۱۶، ح۴۴؛ قطب الدین راوندی، الخرایج والجرایح، ج ۳، ص۱۱۲۸؛ طوسی، کتاب الغیبه، ص۳۹۵.</ref>. پس زمان آغاز ظهور، یکی از اسرار الهی است و [[اندیشه]] و [[فکر]] [[بشر]] از رسیدن به آن، سخت کوتاه و [[ناتوان]] است.

'''۲.''' [[روایات]] فراوانی ظهور را ناگهانی دانسته<ref>برخلاف پندار کسانی که ظهور را با غیبت مقایسه کرده، گفته‌اند: چون غیبت صغری مقدمه غیبت کبری بود، پس دورانی به عنوان ظهور اصغر در پیش داریم.</ref> و احادیثی، اصلاح امر فرج را در یک شب ذکر کرده است. [[امام علی]]{{ع}} نقل کرده که [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "[[مهدی]] از ما [[اهل بیت]] است که [[خداوند]] [[امر]] [[فرج]] او را در یک شب [[اصلاح]] می‌فرماید"<ref>{{متن حدیث|اَلْمَهْدِی مِنا اَهْلَ الْبَیْتِ یُصْلِحُ الله لَهُ اَمْرَهُ فِی لَیْلَهٍ}}، نعمانی، الغیبه، ص۱۶۳؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۱۵۲.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} نیز پس از بیان [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}}، فرمود: "او همانند شهابی شعله ور در [[تاریکی]] شب، آشکار خواهد شد"<ref>{{متن حدیث|ثُم یَبْدُو کَالشهَابِ الْوَقادِ فِی ظُلْمَهِ اللیْل}}، طوسی، کتاب الغیبه، ص۱۵۹؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۲۴.</ref>. [[امام حسن]]{{ع}} می‌فرماید: "همانا [[مَثَل]] او، مانند [[قیامت]] است که ناگهانی می‌آید"<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا مَثَلُهُ كَمَثَلِ السَّاعَةِ {{متن قرآن|ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً}}}}؛ الإنصاف فی النص علی الأئمة، ص۱۵۳.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص۱۵۸-۱۶۲.</ref>

با گذری کوتاه در سخنان ائمه{{عم}} درباره [[وقت ظهور]]، به مطالب ذیل بر خواهیم خورد:

# آگاهی به زمان دقیق ظهور، فقط از آن [[خداوند سبحانه و تعالی]] است.

# [[روایات]] فراوانی ظهور را ناگهانی دانسته و احادیثی اصلاح امر فرج را یک شبه ذکر کرده است.

# با نگاهی به [[کلام]] معصومان{{عم}} می‌‏توان چگونگی [[آگاه]] شدن [[حضرت مهدی]]{{ع}}‏ از هنگام ظهور را به راحتی به دست آورد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۶۱ - ۴۶۴.</ref>.