پیش‌گویی شهادت امام حسین در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مسور بن مخرمه]] نقل می‌کند: هنگامی که حسین {{ع}} دو سالش کامل شد، پیامبر {{صل}} عازم یکی از سفرهایش شد و در جایی از راه ایستاد و کلمه [[استرجاع]] (إنا لله و إنا إلیه راجعون) بر زبان راند و چشمانش اشکبار شد و چون علت را پرسیدند، فرمود: «این، [[جبرئیل]] است که از سرزمین کنار [[فرات]] به نام [[کربلا]] برایم خبر آورده که فرزندم حسین، پسر [[فاطمه]]، در آنجا کشته می‌شود». گفته شد: ای [[پیامبر خدا]]! چه کسی او را می‌کشد؟ فرمود: «مردی به نام [[یزید]]، که [[خدا]] به عمرش [[برکت]] ندهد! گویی جایگاه به خاک افتادن و به خاک سپردنش را و سرش را که به [[هدیه]] آورده‌اند، می‌بینم. به خدا [[سوگند]]، هیچ کس به سر فرزندم حسین نمی‌نگرد و [[شادی]] نمی‌کند، جز آنکه [[خداوند]]، [[دل]] و زبانش را دوگونه می‌کند»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا أتَتْ عَلَى الحُسَينِ {{ع}} مِن مَولِدِهِ سَنَتَانِ كَامِلَتَانِ، خَرَجَ النَّبِيُّ {{صل}} فِي سَفَرٍ لَهُ، فَلَمَّا كَانَ فِي بَعْضِ الطَّرِيقِ وَقَفَ، فَاسْتَرجَعَ ودَمَعَتْ عَيْنَاهُ، فَسُئِلَ عَنْ ذلِكَ، فَقَالَ: هذا جَبرَئيلُ {{ع}} يُخبِرُني عَنْ أرْضٍ بِشاطِىِ الفُراتِ، يُقالُ لَها كَربَلاءُ، يُقتَلُ بِهَا وَلَدِيَ الحُسَيْنُ ابنُ فاطِمَةَ. فَقيلَ: مَن يَقتُلُهُ - يا رَسولَ اللّهِ {{صل}}؟ فَقالَ: رَجُلٌ يُقالُ لَهُ: يَزِيدُ، لَا بَارَكَ اللّهُ لَهُ فِي نَفسِهِ! وَ كَأَنّي أنظُرُ إلى مَصْرَعِهِ وَ مَدفَنِهِ بِهَا، وَ قَدْ اُهْدِيَ بِرَأسِهِ، و وَاللّهِ، مَا يَنظُرُ أحَدٌ إلى رَأْسِ وَلَدِيَ الحُسَيْنِ فَيَفْرَحُ، إلّا خالَفَ اللّهُ بَينَ قَلبِهِ وَ لِسَانِهِ}} (الفتوح، ج۴، ص۳۲۵؛ مقتل الحسین {{ع}}، خوارزمی، ج۱، ص۱۶۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص ۲۳۷.</ref>