درختکاری: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

خرما در [[جزیرة‌العرب]] از محصولات رایج و غذاهای مرسوم [[مردم]] بود. مزارع مختلفی در محدوده [[مدینه]] به ایجاد نخلستان اختصاص داشت. این نخلستان‌ها دارای انواع خرما با نام‌های مختلف بود. درخت خرما از طریق اصله و هسته خرما هر دو به عمل می‌آید. [[اخبار]] متعددی وارد شده است که [[معصومان]] به کاشت نهال یا هسته خرما می‌پرداختند و در کاشت درخت نقش داشتند.

مضمون این [[روایت]] معتبر بدین معناست که حضرت صدهزار [[نخل]] خرما کاشته است. به نظر می‌رسد این نخل‌ها در منطقه [[ینبع]] بوده است؛ منطقه‌ای که حضرت آن را [[وقف]] کرد و در وقفنامه تمام بردگانی را که روی [[زمین]] کار می‌کردند، [[آزاد]] کرد، به جز چهار نفر که [[آزادی]] آنان را بعد از پنج سال قرار داد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۴۹؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۹، ص۱۴۶؛ قاضی نعمان، دعائم الإسلام، ج۲، ص۳۴۱؛ عبدالرزاق ابوبکر صنعانی، المصنف، ج۱۰، ص‌۳۷۵؛ ابن‌شبّه، تاریخ المدینة المنوره، ج۱، ص۲۲۵.</ref>. با توجه به اینکه در همین [[وصیت‌نامه امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[مسئول]] این [[اوقاف]] را بعد از خود [[امام حسن]]{{ع}} و بعد از او [[امام حسین]]{{ع}} قرار داده است، مشخص می‌شود که این دو [[معصوم]] نیز درگیر کار [[کشاورزی]] بودند و بر نخلستان‌ها‌ی ینبع [[نظارت]] مستمر داشته و در آن به کار می‌پرداختند. [[امام صادق]]{{ع}} از پدرش نقل کرده که {{متن حدیث|كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} يَقُولُ: مَنْ وَجَدَ مَاءً وَ تُرَاباً ثُمَّ افْتَقَرَ فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ}}<ref>ابوالعباس عبدالله بن جعفر حمیری، قرب الإسناد، ص۱۱۵؛ محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج‌۱۷، ص۴۰؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج‌۱۰۰، ص۶۵.</ref>: «[[امیر مؤمنان]]{{ع}} همیشه می‌فرمود: هر کس که آب و خاکی بیابد، آن‌گاه [[فقیر]] شود، [[خداوند]] او را از [[رحمت]] خود دور نماید».<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره اقتصادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره اقتصادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۱۱۲.</ref>.