آیه صادقین از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیه]] ۱۱۹ [[سوره توبه]] که در آن به [[همراهی با صادقین]] [[فرمان]] داده شده، معروف به '''[[آیه صادقین]]''' است. [[شیعه]] قائل است بر پایه [[روایات]] و با توجه به مفهوم [[صادقین]]،[[ امر]] به کون با [[صادقان]] به معنای امر مطلق به [[تمسک]] به آنان و [[اطاعت]] از آنان است و مصداق صادقین نیز [[اهل‌بیت]]{{ع}} هستند. با این [[حال]] نسبت به شان [[نزول آیه]]، برخی علمای [[اهل سنت]] تصریح کرده‌اند که آیه صادقین درباره [[امام علی]]{{ع}} و [[ائمه معصوم]]{{عم}} نازل شده است و برخی دیگر معتقدند که این آیه درباره [[کعب بن مالک]] و سه نفر دیگری است که از [[جنگ]] [[تخلف]] کرده و هم چون [[منافقان]] عذر آورده و [[دروغ]] گفتند اما پس از آن [[توبه]] کردند، نازل شده است. اهل سنت مصادیق مختلفی را برای صادقین در آیه بیان کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به [[پیامبراکرم]] و [[اهل بیت]] ایشان، [[حضرت علی]]{{ع}}، [[صحابه]]، [[مهاجران]] و [[اجماع امت]]، اشاره کرد. [[مفسّران]] [[اهل سنّت]] عموماً مسأله دلالت آیه صادقین، دو گروه شده‌اند؛ برخی از آنان به [[سادگی]] از کنار این آیه گذشته‌اند و بحث چندانی روی کلمه «صادقین» ننموده‌اند! برخی دیگر همچون [[فخر رازی]] مباحث مختلفی مطرح کرده‌اند و حتّی تا آنجا پیش رفته‌اند که تصریح به [[لزوم عصمت]] «صادقین» کرده‌اند، چون اطاعت مطلق جز از [[معصوم]] صحیح نیست؛ ولی پیشداوری‌ها به این دسته [[اجازه]] نداده است که به [[حقیقت]] برسند. از این رو بر این باورند که چون در خارج مصداقی برای معصوم یافت نمی‌شود پس مراد از صادقین اجماع امت است و بس. [[ابن تیمیه]] و برخی دیگر کوشیده‌اند تا با طرح [[شبهات]] و ابهاماتی، دیدگاه شیعه را مورد نقد و هجمه قرار دهند، هر چند [[علامه حلی]] و دیگران به تمامی آن شبهات که بعضا هم بدون دلیل و مستند متقن و قانع کننده هستند، پاسخ داده‌اند.