جز
جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
#افزون بر رسیدگی به امور شیعیان، از حساسترین وظایف او در [[دوران نیابت]]، مبارزه با [[مدعیان دروغین نیابت]] بود. | #افزون بر رسیدگی به امور شیعیان، از حساسترین وظایف او در [[دوران نیابت]]، مبارزه با [[مدعیان دروغین نیابت]] بود. | ||
*ابو جعفر محمد بن عثمان، طبق دیدگاه مشهور، در سال ۳۰۵ ق در آخر ماه جمادی الاولی درگذشت. | *ابو جعفر محمد بن عثمان، طبق دیدگاه مشهور، در سال ۳۰۵ ق در آخر ماه جمادی الاولی درگذشت. | ||
*آرامگاه وی کنار قبر مادرش، بر سر راه کوفه در محلی که خانهاش آنجا بود، واقع است. این محل در سمت غربی بغداد است<ref> علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان {{ع}}، ص ۲۳۰، به نقل از: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۸۱ - ۳۸۳.</ref>. | *آرامگاه وی کنار قبر مادرش، بر سر راه کوفه در محلی که خانهاش آنجا بود، واقع است. این محل در سمت غربی بغداد است<ref> علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان {{ع}}، ص ۲۳۰، به نقل از: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۸۱ - ۳۸۳.</ref>. | ||
==محمد بن عثمان بن سعید عمری در موعودنامه== | ==محمد بن عثمان بن سعید عمری در موعودنامه== | ||
*دومین نائب از "[[نواب اربعه]]" [[امام زمان]] {{ع}} و فرزند نائب اول-عثمان بن سعید-است. در زمان حیات پدرش از طرف [[امام حسن عسکری]] {{ع}} به نیابت امام غائب معرفی شده بود و "عثمان بن سعید" به هنگام مرگ خود، امر نیابت را به دستور [[امام زمان]] {{ع}} به فرزند خود "محمد" سپرد. شیعیان به عدالت، وثاقت و امانت‌داری او اتفاق‌نظر داشتند... توقیعات حضرت در امور مهم دینی، در طول زندگانی او با همان خطی که در زمان پدرش عثمان بن سعید صادر می‌شد، به دست او صادر می‌گشت و به شیعیان می‌رسید. شیعیان جز او کسی را به نیابت نمی‌شناختند و علائم و کراماتی هم از او نقل شده است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۲.</ref>. | *دومین نائب از "[[نواب اربعه]]" [[امام زمان]] {{ع}} و فرزند نائب اول-عثمان بن سعید-است. در زمان حیات پدرش از طرف [[امام حسن عسکری]] {{ع}} به نیابت امام غائب معرفی شده بود و "عثمان بن سعید" به هنگام مرگ خود، امر نیابت را به دستور [[امام زمان]] {{ع}} به فرزند خود "محمد" سپرد. شیعیان به عدالت، وثاقت و امانت‌داری او اتفاق‌نظر داشتند... توقیعات حضرت در امور مهم دینی، در طول زندگانی او با همان خطی که در زمان پدرش عثمان بن سعید صادر می‌شد، به دست او صادر می‌گشت و به شیعیان می‌رسید. شیعیان جز او کسی را به نیابت نمی‌شناختند و علائم و کراماتی هم از او نقل شده است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۲.</ref>. | ||