گواهی دادن به ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

*به عنوان نمونه در [[زیارت]] قمر بنی هاشم که از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده، می‌خوانیم: {{عربی|اندازه=155%|«اشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلِیمِ وَالتَّصْدِیقِ وَالوَفاءِ وَالنَّصِیحَهِ لِخَلَفِ النَّبِیّ»}}. وقتی برای حضرت اباالفضل اینگونه گواهی می‌دهیم که او در برابر ولیّ خدا تسیلم بود و او را قبول داشت و اهل وفا و خیرخواهی برای وصیّ و جانشین [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} بود، یعنی این ارزش‌ها را ارج می‌نهیم و برای خودمان هم مایه فخر و ارزش می دانیم. در ادامه همین جملات، از خداوند برای او پاداش می‌طلبیم، به خاطر صبر و اخلاص و یاری {{عربی|اندازه=155%|«بِما صَبَرْتَ وَاحتَسَبْتَ واعَنْتَ»}} و این سه عنصر اخلاقی مهم را یاد می‌کنیم. در همین [[زیارت]]، او را به عنوان عبدصالح، مطیع خدا و رسول، مطیع [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} و [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}} معرفی می کنیم که اینها هم معیارهای ارزشی‌اند و در [[زیارت]] او باز این تعبیرات وجود دارد: {{عربی|اندازه=155%|«أَشْهَدُ انَّکَ قَدْ بالَغْتَ فِی النَّصیحَهِ وَأَعْطَیْتَ غایَهَ الَمجْهُودِ ... أَشْهَدُ أَنَّکَ لَمْ تَهِنْ وَلَمْ تَنْکُلْ، وَأَنَّکَ قَدْ مَضَیْتَ عَلی بَصیرَه مِنْ أَمْرِکَ مُقْتَدِیاً بِالْصّالِحینَ وَمُتَّبِعاً لِلنَّبیّینَ»}}. گواهی می‌دهم که تو در خیرخواهی (نسبت به امام خود) به نهایت رسیدی و همه تلاش خود را در این راه کردی. شهادت می‌دهم که تو سست نشدی و عقب ننشینی و پیمان نشکنی، گواهی می‌دهم که در راه خود با بصیرت پیش رفتی و با صالحان و پیامبران اقتدا کردی. اینها حرمت گذاری به شایستگی‌ها و صفات و اعمال خوبی است که در سلام‌های [[زیارت]] بیان می‌شود و بر خود [[زائر]] هم اثر می‌گذارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۳۲۹، ۳۳۰.</ref>.