جز
جایگزینی متن - '﴿{{متن قرآن| ' به '﴿{{متن قرآن|'
جز (جایگزینی متن - ':{{عربی|﴿' به ': {{عربی|﴿') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '﴿{{متن قرآن| ' به '﴿{{متن قرآن|') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
#'''نگهبانی از آیین خداوند سبحانه و تعالی با هدایتهای باطنی:''' بیگمان پیشوایان معصوم{{عم}}، معلّمان و مربّیان اصلی انسانها هستند و مردم، همواره از زلال معارف ناب آن بزرگواران بهرهها بردهاند. در زمان غیبت نیز، اگرچه دسترسی مستقیم و استفاده همه جانبه از محضر [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} ممکن نیست، آن معدن علوم الهی به راههای مختلف، گره از مشکلات علمی و فکری شیعیان باز میکند. این مهّم نه فقط در در دوره غیبت صغرا با پاسخگویی به پرسشهای مردم و دانشمندان، از طریق نامههای [[امام]] "توقیعات" تحقق یافت، بلکه در دوران [[غیبت کبرا]] نیز به صورت هدایتهای باطنی صورت پذیرفت. بنابراین شکی نیست بقای مکتب تشیع در گرو حمایتهای آن [[امام]] پنهان بوده است. [[شیعه]] بر این باور است که آن حضرت همواره در هنگامههای حساس و حوادث تعیینکننده، بسان دستی غیبی ارادههای نقشآفرین را در جهت اصلاح امور، هدایت کرده، این باور الهی را از نابودی در پناه گرفته است. این اصلاحات به طور عمده با هدایتهای باطنی صورت میپذیرد. هدایتهایی که گاهی به وسیله شخص [[امام]] و گاهی به وسیله دیگران درباره صالحان و شایستگان انجام میگیرد. [[امام]]، از راه باطن، بر نفوس افراد اشراف دارد و آنان را مورد هدایت و تربیت خود قرار میدهد. با القاهای نیکو یا با نگهداشتنهای باطنی، راه برخی از افراد را عوض میکند یا آنها را در راه صحیحی که دارند، استوار و ثابت قدم میدارد؛ گرچه این هدایت، از دیدگان پنهان است. چه بسیار افرادی که یکباره از راهی که داشتند، برگشتند و هرگز حاضر نشدند دوباره بدان برگردند و چه بسیار افرادی که در کار خود متزلزل و مردد بودند؛ ولی یکباره در آن مستقر شدند. | #'''نگهبانی از آیین خداوند سبحانه و تعالی با هدایتهای باطنی:''' بیگمان پیشوایان معصوم{{عم}}، معلّمان و مربّیان اصلی انسانها هستند و مردم، همواره از زلال معارف ناب آن بزرگواران بهرهها بردهاند. در زمان غیبت نیز، اگرچه دسترسی مستقیم و استفاده همه جانبه از محضر [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} ممکن نیست، آن معدن علوم الهی به راههای مختلف، گره از مشکلات علمی و فکری شیعیان باز میکند. این مهّم نه فقط در در دوره غیبت صغرا با پاسخگویی به پرسشهای مردم و دانشمندان، از طریق نامههای [[امام]] "توقیعات" تحقق یافت، بلکه در دوران [[غیبت کبرا]] نیز به صورت هدایتهای باطنی صورت پذیرفت. بنابراین شکی نیست بقای مکتب تشیع در گرو حمایتهای آن [[امام]] پنهان بوده است. [[شیعه]] بر این باور است که آن حضرت همواره در هنگامههای حساس و حوادث تعیینکننده، بسان دستی غیبی ارادههای نقشآفرین را در جهت اصلاح امور، هدایت کرده، این باور الهی را از نابودی در پناه گرفته است. این اصلاحات به طور عمده با هدایتهای باطنی صورت میپذیرد. هدایتهایی که گاهی به وسیله شخص [[امام]] و گاهی به وسیله دیگران درباره صالحان و شایستگان انجام میگیرد. [[امام]]، از راه باطن، بر نفوس افراد اشراف دارد و آنان را مورد هدایت و تربیت خود قرار میدهد. با القاهای نیکو یا با نگهداشتنهای باطنی، راه برخی از افراد را عوض میکند یا آنها را در راه صحیحی که دارند، استوار و ثابت قدم میدارد؛ گرچه این هدایت، از دیدگان پنهان است. چه بسیار افرادی که یکباره از راهی که داشتند، برگشتند و هرگز حاضر نشدند دوباره بدان برگردند و چه بسیار افرادی که در کار خود متزلزل و مردد بودند؛ ولی یکباره در آن مستقر شدند. | ||
#'''نگهداشت جامعه از ناامیدی و سرخوردگی:''' بدون شک، باور به [[امام]]{{ع}} غایب سبب امیدواری مسلمانان به آینده روشن میشود. این امیدواری، از بزرگترین اسباب موفقیت و پیشرفت است. جامعه شیعی، طبق باور خویش به وجود [[امام]] شاهد و زنده، همواره منتظر ظهور آن حضرت است. او را در میان خود نمیبیند؛ اما خود را یگانه و جدا از او نمیداند. باری؛ [[امام]] پنهان، همواره مراقب حال و وضع شیعیان است و همین مسأله باعث میشود پیروانشان به امید لطف و عنایت حضرتش، برای رسیدن به وضع مطلوب جهانی تلاش کنند. به بیان دیگر، [[امام]]- اگرچه غایب- نقطه اتکایی است که پیروان خود را در ورطههای نابودی و ناامیدی در حمایت و پناه خود میگیرد و بسان پناهگاهی مطمئن پیروان خود را به تلاش و کوشش در راه رشد و تعالی وامیدارد؛ بنابراین حالت امید و انتظار به آینده، از فواید دیگری است که بر وجود آن حضرت مترتب است. بدون تردید، جامعهای که به پیشوای زنده- اگرچه غایب- معتقد است، همواره از فروافتادن در ناامیدی در امان خواهد بود و شکی نیست جامعهای که دچار ناامیدی شد، رو به انحطاط خواهد رفت. امروزه جامعه شیعی، استواری، پویایی و شادابی خود را مرهون این باورمندی میداند که از فواید آن [[امام]] پنهان به حساب میآید. آری؛ اوضاع نابسامان و اسفبار جهان و سیل بنیان کن ستم و بیداد، خیرخواهان بشریت را نگران کرده است؛ به گونهای که ممکن است گاهی در اصل قابلیت اصلاح بشر تردید کنند. در این صورت، یگانه روزنه امیدی که برای بشر باز میماند و یگانه بارقه امیدی که در این جهان ظلمتزده، امید میآفریند، همان انتظار فرج و فرا رسیدن عصر سراسر عدل حکومت توحید و نفوذ دستورهای الهی است. | #'''نگهداشت جامعه از ناامیدی و سرخوردگی:''' بدون شک، باور به [[امام]]{{ع}} غایب سبب امیدواری مسلمانان به آینده روشن میشود. این امیدواری، از بزرگترین اسباب موفقیت و پیشرفت است. جامعه شیعی، طبق باور خویش به وجود [[امام]] شاهد و زنده، همواره منتظر ظهور آن حضرت است. او را در میان خود نمیبیند؛ اما خود را یگانه و جدا از او نمیداند. باری؛ [[امام]] پنهان، همواره مراقب حال و وضع شیعیان است و همین مسأله باعث میشود پیروانشان به امید لطف و عنایت حضرتش، برای رسیدن به وضع مطلوب جهانی تلاش کنند. به بیان دیگر، [[امام]]- اگرچه غایب- نقطه اتکایی است که پیروان خود را در ورطههای نابودی و ناامیدی در حمایت و پناه خود میگیرد و بسان پناهگاهی مطمئن پیروان خود را به تلاش و کوشش در راه رشد و تعالی وامیدارد؛ بنابراین حالت امید و انتظار به آینده، از فواید دیگری است که بر وجود آن حضرت مترتب است. بدون تردید، جامعهای که به پیشوای زنده- اگرچه غایب- معتقد است، همواره از فروافتادن در ناامیدی در امان خواهد بود و شکی نیست جامعهای که دچار ناامیدی شد، رو به انحطاط خواهد رفت. امروزه جامعه شیعی، استواری، پویایی و شادابی خود را مرهون این باورمندی میداند که از فواید آن [[امام]] پنهان به حساب میآید. آری؛ اوضاع نابسامان و اسفبار جهان و سیل بنیان کن ستم و بیداد، خیرخواهان بشریت را نگران کرده است؛ به گونهای که ممکن است گاهی در اصل قابلیت اصلاح بشر تردید کنند. در این صورت، یگانه روزنه امیدی که برای بشر باز میماند و یگانه بارقه امیدی که در این جهان ظلمتزده، امید میآفریند، همان انتظار فرج و فرا رسیدن عصر سراسر عدل حکومت توحید و نفوذ دستورهای الهی است. | ||
#'''ایمنی بخش از بلاها:''' بدون تردید، امنیت، از اساسیترین نیازهای زندگی است. پدید آمدن رخدادهای ناگوار، همواره این نیاز را مورد تهدید جدی قرار داده، زندگی و حیات طبیعی موجودات را به مخاطره انداخته است. بخشی از این نگرانیها با کنترل عوامل شناخته شده برطرف میشود؛ امّا در موارد فراوانی عواملی ناشناخته و خارج از کنترل، ناامنیهایی را بر زندگی تحمیل میکند. در برخی روایات، [[امام]] و حجت الهی، عامل امنیت زمین و اهل آن، دانسته شده است. [[امام مهدی]]{{ع}} خود فرموده است: "من، سبب ایمنی از بلاها برای ساکنان زمین هستم<ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ إِنِّي لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ "}}، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۳، ح ۴</ref>. حجّت خداوند سبحانه و تعالی و [[امام معصوم]]، مانع از آن است که مردم به سبب انواع گناهان و مفاسدی که انجام میدهند به عذابهای سخت الهی گرفتار آیند و طومار حیات زمین و اهل آن در هم پیچیده شود. [[قرآن کریم]] در اینباره، خطاب به [[پیامبر اسلام]]{{صل}} که بزرگترین حجت الهی است، میفرماید: {{عربی|﴿{{متن قرآن| | #'''ایمنی بخش از بلاها:''' بدون تردید، امنیت، از اساسیترین نیازهای زندگی است. پدید آمدن رخدادهای ناگوار، همواره این نیاز را مورد تهدید جدی قرار داده، زندگی و حیات طبیعی موجودات را به مخاطره انداخته است. بخشی از این نگرانیها با کنترل عوامل شناخته شده برطرف میشود؛ امّا در موارد فراوانی عواملی ناشناخته و خارج از کنترل، ناامنیهایی را بر زندگی تحمیل میکند. در برخی روایات، [[امام]] و حجت الهی، عامل امنیت زمین و اهل آن، دانسته شده است. [[امام مهدی]]{{ع}} خود فرموده است: "من، سبب ایمنی از بلاها برای ساکنان زمین هستم<ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ إِنِّي لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ "}}، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۳، ح ۴</ref>. حجّت خداوند سبحانه و تعالی و [[امام معصوم]]، مانع از آن است که مردم به سبب انواع گناهان و مفاسدی که انجام میدهند به عذابهای سخت الهی گرفتار آیند و طومار حیات زمین و اهل آن در هم پیچیده شود. [[قرآن کریم]] در اینباره، خطاب به [[پیامبر اسلام]]{{صل}} که بزرگترین حجت الهی است، میفرماید: {{عربی|﴿{{متن قرآن| وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ}}﴾}}<ref> خداوند بر آن نیست تا تو در میان آنان هستی آنان را عذاب کند و تا آمرزش میخواهند خداوند بر آن نیست که عذاب کننده آنها باشد؛ سوره انفال ، آیه: ۳۳.</ref>. [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} که نمونه کامل رحمت و مهر پروردگار است نیز به عنایت خاص خود بلاهای بزرگ را- به ویژه از جامعه شیعیان و فرد فرد آنها- دور میکند؛ گرچه در بسیاری از موارد، شیعیان به لطف و کرامت او توجه نداشته باشند و دست یاریگر او را بر سر خود نشناسند. آن گرامی در مقام معرفی خود فرموده است: "من آخرین جانشین [[پیامبر خدا]] هستم. خدای تعالی، به واسطه من بلاها را از خاندان و شیعیانم دور میکند"{{عربی|اندازه=120%|" أَنَا خَاتَمُ الْأَوْصِيَاءِ وَ بِي يَدْفَعُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِي وَ شِيعَتِي"}}. | ||
#'''ایجاد پروای الهی در پرتو باور وجود [[امام]] زنده در جامعه:''' از روایات اسلامی به دست میآید که در دوران غیبت [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و در زمانهای معینی، اعمال انسانها به آن حضرت عرضه میشود. این باور، خود در ایجاد پروای الهی، و خویشتنداری برابر انجام کارها، نقشی بسیار مهم و اساسی دارد. مرحوم [[کلینی]] در کتاب کافی، بخشی را با عنوان {{عربی|" بَابُ عَرْضِ الْأَعْمَالِ عَلَى النَّبِيِ {{صل}} وَ الْأَئِمَّةِ {{عم}}"}}، پدید آورده و در آن روایاتی را یادآور شده که در آن، سخن از عرضه اعمال بر [[امام]] زنده هر عصر دارد. در روایت چهارم این باب، [[عبد اللّه بن ابان زیات]] که جایگاه خوبی نزد [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} داشت، از آن حضرت خواست برای او و اهل بیتاش دعا کند آن حضرت فرمود: "مگر چنین نمیکنم؟ به خدا سوگند اعمال شما در هرروز و شب بر من عرضه میشود<ref>{{عربی|اندازه=120%|" أَ وَ لَسْتُ أَفْعَلُ وَ اللَّهِ إِنَ أَعْمَالَكُمْ لَتُعْرَضُ عَلَيَ فِي كُلِ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ "}}.</ref> [[عبد اللّه بن ابان]] گفت: از این فرمایش حضرت شگفتزده شدم. حضرت در پاسخ فرمود: مگر کتاب خدا را نخواندهای که فرمود: "و بگو: هر کار میخواهید انجام دهید؛ پس به یقین خداوند سبحانه و تعالی، پیامبرش و مؤمنان عملتان را میبینند؟ فرمود: به خدا سوگند! مقصود از او مؤمن [[امام علی|علی بن ابی طالب]] است"<ref> {{عربی|اندازه=120%|" أَ مَا تَقْرَأُ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ﴿{{متن قرآن| وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ}}﴾ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ {{ع}}."}}، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۲۲۰</ref>. این آگاهی، آثار تربیتی فراوانی دارد و که مهمترین آنها، این است که انسان را به نوعی مراقبت دائمی در رفتار خود وامیدارد. انسانی که بداند افزون بر خداوند سبحانه و تعالی، پیامبران و فرشتگان، امامی زنده نیز وجود دارد که اعمال او بر وی عرضه میشود، به طور قطع رفتار خود را با دقت بیشتری انجام میدهد. | #'''ایجاد پروای الهی در پرتو باور وجود [[امام]] زنده در جامعه:''' از روایات اسلامی به دست میآید که در دوران غیبت [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و در زمانهای معینی، اعمال انسانها به آن حضرت عرضه میشود. این باور، خود در ایجاد پروای الهی، و خویشتنداری برابر انجام کارها، نقشی بسیار مهم و اساسی دارد. مرحوم [[کلینی]] در کتاب کافی، بخشی را با عنوان {{عربی|" بَابُ عَرْضِ الْأَعْمَالِ عَلَى النَّبِيِ {{صل}} وَ الْأَئِمَّةِ {{عم}}"}}، پدید آورده و در آن روایاتی را یادآور شده که در آن، سخن از عرضه اعمال بر [[امام]] زنده هر عصر دارد. در روایت چهارم این باب، [[عبد اللّه بن ابان زیات]] که جایگاه خوبی نزد [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} داشت، از آن حضرت خواست برای او و اهل بیتاش دعا کند آن حضرت فرمود: "مگر چنین نمیکنم؟ به خدا سوگند اعمال شما در هرروز و شب بر من عرضه میشود<ref>{{عربی|اندازه=120%|" أَ وَ لَسْتُ أَفْعَلُ وَ اللَّهِ إِنَ أَعْمَالَكُمْ لَتُعْرَضُ عَلَيَ فِي كُلِ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ "}}.</ref> [[عبد اللّه بن ابان]] گفت: از این فرمایش حضرت شگفتزده شدم. حضرت در پاسخ فرمود: مگر کتاب خدا را نخواندهای که فرمود: "و بگو: هر کار میخواهید انجام دهید؛ پس به یقین خداوند سبحانه و تعالی، پیامبرش و مؤمنان عملتان را میبینند؟ فرمود: به خدا سوگند! مقصود از او مؤمن [[امام علی|علی بن ابی طالب]] است"<ref> {{عربی|اندازه=120%|" أَ مَا تَقْرَأُ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ﴿{{متن قرآن|وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ}}﴾ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ {{ع}}."}}، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۲۲۰</ref>. این آگاهی، آثار تربیتی فراوانی دارد و که مهمترین آنها، این است که انسان را به نوعی مراقبت دائمی در رفتار خود وامیدارد. انسانی که بداند افزون بر خداوند سبحانه و تعالی، پیامبران و فرشتگان، امامی زنده نیز وجود دارد که اعمال او بر وی عرضه میشود، به طور قطع رفتار خود را با دقت بیشتری انجام میدهد. | ||
#'''یاری برخی نیازمندان:''' جدای از اینکه در همه حالتها، خود آن حضرت به یاری استمداد کنندگان میآید یا اینکه ملازمان و اولیای او و نیز این که یاری شدن توسط آن حضرت، همراه ملاقات باشد یا نه، شکی نیست که در طول تاریخ غیبت، انسانهای بسیاری به دست آن حضرت یا اراده ایشان از سختیها و مشکلات نجات یافتهاند. | #'''یاری برخی نیازمندان:''' جدای از اینکه در همه حالتها، خود آن حضرت به یاری استمداد کنندگان میآید یا اینکه ملازمان و اولیای او و نیز این که یاری شدن توسط آن حضرت، همراه ملاقات باشد یا نه، شکی نیست که در طول تاریخ غیبت، انسانهای بسیاری به دست آن حضرت یا اراده ایشان از سختیها و مشکلات نجات یافتهاند. | ||
#'''دعای خیر حضرت در حق مؤمنان:''' شکی نیست که [[امام معصوم]]{{ع}} از هر پدر و مادری مهربانتر است و در همه حال، خوبی بندگان خدا- به ویژه مؤمنان- را میخواهد؛ از این رو همواره برای موفقیت آنها و نیز دوری مصیبتها و مشکلات از آنها، دعا میکند. این هم در موارد فراوانی رخ داده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص: ۳۳۴ - ۳۴۰.</ref>. | #'''دعای خیر حضرت در حق مؤمنان:''' شکی نیست که [[امام معصوم]]{{ع}} از هر پدر و مادری مهربانتر است و در همه حال، خوبی بندگان خدا- به ویژه مؤمنان- را میخواهد؛ از این رو همواره برای موفقیت آنها و نیز دوری مصیبتها و مشکلات از آنها، دعا میکند. این هم در موارد فراوانی رخ داده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص: ۳۳۴ - ۳۴۰.</ref>. |