ویژگی‌های حکومت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

ویژگی‌های حکومت امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۱۳

۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۰ ژوئن ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - ':"' به ': "'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 :::::#'''[[پیشرفت]] و [[رشد کشاورزی]] و امکانات‌:''' در تعبیری از [[ائمه]]{{عم}} رسیده است: "در همه [[زمین]] جای خرابی نمی‌ماند، بلکه همه را آباد خواهد ساخت"<ref>{{عربی|" فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ‏ خَرَابٌ‏ إِلَّا قَدْ عُمِر‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ اسعاف الراغبین، ص ۱۴۰؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۷۶.</ref>. و در عبارتی آمده [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "در آن زمان [[زمین]] کبد و اشیاء گران‌قیمت خود را بیرون می‌فرستد و [[ثروت]] فراوان در میان [[مردم]] پخش می‌شود"<ref>منتخب الاثر، ص ۱۶۸.</ref>. و [[دامداری]] نیز در این عصر به طور چشمگیر [[پیشرفت]] می‌کند<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۷۰۷.</ref>.
 :::::#'''[[برادری]] و [[صفا]] و صمیمیت‌:''' در آن زمان نه تنها [[مردم]] در جهت ظاهر مادی [[پیشرفت]] عجیبی می‌کنند، بلکه از لحاظ معنوی نیز که بسیار مهم و [[هدف]] اصلی است رشد شایانی دارند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "وقتی که [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، رفاقت و [[برادری]] برقرار شود، به طوری که هرکس دست به جیب برادرش کرده و به [[قدر]] نیاز بدون ممانعت از آن برمی‌دارد"<ref>{{عربی|" إِذْ قَامَ الْقَائِمُ جَاءَتِ الْمُزَامَلَةُ وَ يَأْتِي الرَّجُلُ إِلَى كِيسِ أَخِيهِ فَيَأْخُذُ حَاجَتَهُ‏ لَا يَمْنَعُه‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۱۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۳.</ref>. کوتاه سخن اینکه یک [[اقتصاد]] سالم ضد طبقاتی براساس [[عدل]] و [[مساوات]] اسلامی برقرار می‌گردد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۵.</ref>.
-:::::#'''[[امنیت]] و [[برکت]] و وفور [[نعمت]] و عدالت‌:''' در [[جهان]] مفاهیم و واژه‌هایی بهتر از [[عدالت]]، [[برکت]]، [[امنیت]] و وفور [[نعمت]] نداریم. در [[حکومت]] درخشان [[حضرت مهدی]] {{ع}} تمام این مفاهیم به نحو احسن محقق می‌گردد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "در آن زمان اگر پیرزنی از [[مشرق]] به [[مغرب]] برود، کسی به او کاری ندارد"<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۷۰۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "وقتی که [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کرد، [[داوری]] به [[عدالت]] می‌کند و [[ظلم]] و [[جور]] از میان می‌رود، راه‌ها امن می‌شود، [[زمین]] برکت‌های خود را [[آشکار]] می‌سازد، هر حقی به صاحبش برمی‌گردد، و همه [[مردم]] [[معتقد]] به [[اسلام]] می‌شوند"<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۱۱۰؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۶۵.</ref>. [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} در ضمن گفتاری فرمود: "آن‌چنان در میان [[امت]] من وفور [[نعمت]] می‌شود که مثل آن هرگز نبوده است، [[زمین]] گنج‌ها و میوه‌های خود را [[آشکار]] می‌سازد و از آنها چیزی کم نکند، و [[مال]] و [[ثروت]] همچون چیزی است که زیر دست و پا افتاده باشد. شخصی می‌آید و می‌گوید: ای [[مهدی]]{{ع}} از [[اموال]] به من بده. [[امام]] به او می‌فرماید: بگیر"<ref>{{عربی|" يَتَنَعَّمُ فِيهِ أُمَّتِي نِعْمَةً لَمْ يَتَنَعَّمُوا مِثْلَهَا قَطُّ تُؤْتِي الْأَرْضُ أُكُلَهَا وَ لَا تَدَّخِرُ مِنْهُمْ شَيْئاً وَ الْمَالُ يَوْمَئِذٍ كُدُوسٌ‏ يَقُومُ‏ الرَّجُلُ‏ فَيَقُولُ‏ يَا مَهْدِيُّ أَعْطِنِي فَيَقُولُ خُذ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ المجالس السنیه، ج ۵، ص ۷۲۲؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۸۲.</ref>. و در عبارت دیگر فرمود: "[[خداوند]] باران را از [[آسمان]] همواره بر آنها بفرستد و از [[زمین]] چیزی از گیاه نماند مگر اینکه سبز گردد"<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۷۶؛ ۳۹۰.</ref>. [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} در ضمن روایتی فرمود:" وقتی که [[قائم]] {{ع}} [[ظهور]] کند، نورش [[جهان]] را روشن می‌کند، ترازوی [[عدالت]] بین [[مردم]] قرار می‌دهد، هیچ‌کس به کسی [[ظلم]] نمی‌کند، [[زمین]] برای او در نوردیده می‌شود. (یعنی به هر جای [[زمین]] برود، فوری و آسان است) و او سایه ندارد و ...". باز [[نقل]] شده که: در سال [[قیام]] آن حضرت، بیست و چهار بار باران ببارد که آثار و [[برکات]] آن دیده شود<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۵۶ و ۴۴۶؛ اعلام الوری، ص ۴۲۹.</ref>. جالب اینکه، وفور [[نعمت]] و به عبارت دیگر، [[اقتصاد]] خوب و خودکفایی در حدی است که [[مردم]] بی‌نیاز می‌شوند و کسی برای [[صدقه]] و [[انفاق]] خود، شخص [[نیازمندی]] را پیدا نمی‌کند، چراکه همه [[مردم]] خودکفا و بی‌نیازند<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۶۵.</ref>. علاوه‌بر این پیشرفت‌ها، پیشرفت‌های دیگری نیز در شهرسازی و راه‌سازی و نوسازی و توسعه [[نهضت]] سوادآموزی و [[پیشرفت]] قضایی و در یک کلمه [[پیشرفت]] در همه زمینه‌ها به‌وجود می‌آید<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۱۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.
+:::::#'''[[امنیت]] و [[برکت]] و وفور [[نعمت]] و عدالت‌:''' در [[جهان]] مفاهیم و واژه‌هایی بهتر از [[عدالت]]، [[برکت]]، [[امنیت]] و وفور [[نعمت]] نداریم. در [[حکومت]] درخشان [[حضرت مهدی]] {{ع}} تمام این مفاهیم به نحو احسن محقق می‌گردد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "در آن زمان اگر پیرزنی از [[مشرق]] به [[مغرب]] برود، کسی به او کاری ندارد"<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۷۰۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "وقتی که [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کرد، [[داوری]] به [[عدالت]] می‌کند و [[ظلم]] و [[جور]] از میان می‌رود، راه‌ها امن می‌شود، [[زمین]] برکت‌های خود را [[آشکار]] می‌سازد، هر حقی به صاحبش برمی‌گردد، و همه [[مردم]] [[معتقد]] به [[اسلام]] می‌شوند"<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۱۱۰؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۶۵.</ref>. [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} در ضمن گفتاری فرمود: "آن‌چنان در میان [[امت]] من وفور [[نعمت]] می‌شود که مثل آن هرگز نبوده است، [[زمین]] گنج‌ها و میوه‌های خود را [[آشکار]] می‌سازد و از آنها چیزی کم نکند، و [[مال]] و [[ثروت]] همچون چیزی است که زیر دست و پا افتاده باشد. شخصی می‌آید و می‌گوید: ای [[مهدی]]{{ع}} از [[اموال]] به من بده. [[امام]] به او می‌فرماید: بگیر"<ref>{{عربی|" يَتَنَعَّمُ فِيهِ أُمَّتِي نِعْمَةً لَمْ يَتَنَعَّمُوا مِثْلَهَا قَطُّ تُؤْتِي الْأَرْضُ أُكُلَهَا وَ لَا تَدَّخِرُ مِنْهُمْ شَيْئاً وَ الْمَالُ يَوْمَئِذٍ كُدُوسٌ‏ يَقُومُ‏ الرَّجُلُ‏ فَيَقُولُ‏ يَا مَهْدِيُّ أَعْطِنِي فَيَقُولُ خُذ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ المجالس السنیه، ج ۵، ص ۷۲۲؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۸۲.</ref>. و در عبارت دیگر فرمود: "[[خداوند]] باران را از [[آسمان]] همواره بر آنها بفرستد و از [[زمین]] چیزی از گیاه نماند مگر اینکه سبز گردد"<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۷۶؛ ۳۹۰.</ref>. [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} در ضمن روایتی فرمود: " وقتی که [[قائم]] {{ع}} [[ظهور]] کند، نورش [[جهان]] را روشن می‌کند، ترازوی [[عدالت]] بین [[مردم]] قرار می‌دهد، هیچ‌کس به کسی [[ظلم]] نمی‌کند، [[زمین]] برای او در نوردیده می‌شود. (یعنی به هر جای [[زمین]] برود، فوری و آسان است) و او سایه ندارد و ...". باز [[نقل]] شده که: در سال [[قیام]] آن حضرت، بیست و چهار بار باران ببارد که آثار و [[برکات]] آن دیده شود<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۵۶ و ۴۴۶؛ اعلام الوری، ص ۴۲۹.</ref>. جالب اینکه، وفور [[نعمت]] و به عبارت دیگر، [[اقتصاد]] خوب و خودکفایی در حدی است که [[مردم]] بی‌نیاز می‌شوند و کسی برای [[صدقه]] و [[انفاق]] خود، شخص [[نیازمندی]] را پیدا نمی‌کند، چراکه همه [[مردم]] خودکفا و بی‌نیازند<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۶۵.</ref>. علاوه‌بر این پیشرفت‌ها، پیشرفت‌های دیگری نیز در شهرسازی و راه‌سازی و نوسازی و توسعه [[نهضت]] سوادآموزی و [[پیشرفت]] قضایی و در یک کلمه [[پیشرفت]] در همه زمینه‌ها به‌وجود می‌آید<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۱۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.
 :::::#'''توجه کامل به [[اماکن مقدسه]] و توسعه [[شهرها]] و بهداشت‌:''' از آنجا که [[اماکن مقدسه]] مانند [[مسجد]] و ... پایگاه مرکزی برای [[عبادت]] و [[تعلیم و تعلم]] در جهت [[تکامل]] [[نفوس]] است، [[امام]] [[قائم]] {{ع}} در این جهت نیز توجه خاص دارد، به طوری که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "وقتی [[قائم]]{{ع}} ما [[ظهور]] کند، در [[پشت کوفه]] مسجدی می‌سازد که هزار در دارد، و خانه‌های [[کوفه]] به دو نهر [[کربلا]] متصل می‌گردد"<ref>اثبات الهداة، ج ۷ ص ۱۰۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲ ص ۳۳۰؛ کشف الغمه، ج ۳ ص ۳۶۱.</ref>. ایجاد [[مسجد]] بزرگی در [[پشت کوفه]] (صحرای [[نجف]]) در روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده، که [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا ]]{{صل}} فرمود: "گویا [[حسنی‌]]<ref>منظور، سید حسنی است که شرح قیام او را قبلا ذکر کردیم.</ref> را (در [[کوفه]]) با [[حسینی]] (ظاهرا منظور [[امام]] [[قائم]] {{ع}} است) می‌بینم که [[حسنی]] با یارانش با [[حسینی]] [[بیعت]] می‌کنند و در اطراف آن حضرت هستند، تا در [[جمعه]] دوم [[مردم]] گویند [[نماز]] پشت سر [[امام]] [[قائم]] {{ع}} مساوی با [[نماز]] پشت سر [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} است، اما بر اثر کثرت جمعیت در [[مسجد کوفه]] جا پیدا نمی‌شود. [[امام]]{{ع}} به [[پشت کوفه]] رفته و خط [[مسجد]] بزرگی را می‌کشد که آن [[مسجد]] هزار در دارد، تا مصلای بزرگ و فراگیر برای همه جمعیت باشد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰.</ref>. در نوسازی و شهرسازی، خانه‌های [[کوفه]] به خانه‌های [[کربلا]] متصل می‌شوند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "وقتی [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، به [[کوفه]] می‌رود و چهار [[مسجد]] را در آنجا ویران می‌نماید. هر مسجدی که مشرف بر خانه‌های [[مردم]] باشد<ref>گویا منظور چهار مسجدی است که دشمنان [[اهل بیت]]{{عم}} هریک از آن را برای تشویق به نام یکی از دشمنان یا شرکت کنندگان در خون [[امام حسین]]{{ع}} ساختند که عبارتند از: مسجد ثقیف (به نام مغیرة بن شعبه ثقفی) و مسجد اشعث (به نام اشعث بن قیس، سرکرده منافقین) و مسجد جریر (به نام جریر بن عبد الله، مخالف امام علی {{ع}}) و مسجد سماک (به نام سماک بن مخزمه اسدی، که از فرمانروایان جنگ صفین است)؛ تهذیب، ج ۲، ص ۲۵۰.</ref> ویران می‌کند، راه‌ها را وسیع می‌نماید". به این ترتیب می‌بینیم حتی اگر [[مسجد]] [[هدف]] غیر اسلامی داشت، ویران می‌شود. آری هر مانعی را که در راه‌ها است، از میان برمی‌دارد و عوامل ناپاکی، نادرستی و حتی ناودان‌هایی را که موجب این کثافت‌ها می‌شوند از بین می‌برد، هر بدعتی را نابود و هر [[سنت]] [[نیکی]] را [[احیا]] می‌سازد، [[قسطنطنیه]] (واقع در [[ترکیه]]) و کوه‌های [[گیلان]] و چین را [[فتح]] می‌کند ...<ref>اعلام الوری، ص ۴۳۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>. جالب اینکه، در این عصر درخشان، امکانات یک فرد [[صالح]] و [[مؤمن]]، پرنده را از هوا فرود می‌آورد و او آن را ذبح کرده و می‌پزد و از گوشتش بهره‌مند می‌شود<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۴۶.</ref>. در میان این امور، آنچه که بسیار مهم است و امور دیگر مقدمه و وسیله آن است، تکمیل [[نفوس]] و بالا بردن سطح معلومات و معنویات است، که [[هدف]] تمام [[پیامبر]]ان و [[اولیای الهی]] همین بوده است. (البته در پرتو تکمیل [[نفوس]]، سایر مواهب مادی نیز به دست می‌آید). ما وقتی که [[آیه]] ۵ سوره قصص {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ...}} را که در مورد [[حکومت]] حضرت [[ولی عصر]]{{ع}} می‌باشد، تحت [[مطالعه]] قرار می‌دهیم، واژه [[مستضعف]] را در [[روایات]] [[امامان]]{{عم}} می‌نگریم، می‌بینیم بیشتر [[روایات]]، [[مستضعف]] را به معنی [[کم‌عقل]]، [[کم‌سواد]]، [[هدایت]] نشده، بی‌خبر از [[قرآن]] و [[ناتوانی]] در [[فکر]] و [[شناخت]] گرفته‌اند<ref>این روایات در معانی الاخبار، ص ۲۰۰ به بعد آمده است.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} در معنی [[مستضعف]] فرمود: "آنان‌که چاره‌ای ندارند و به راه [[هدف]]، [[هدایت]] نمی‌یابند، [[توانایی]] تشخیص تزویر [[کفر]] را ندارند و راهی به [[هدایت]] نبرده‌اند، مادام که [[ایمان]] نیاورده‌اند، آنها نه [[کافر]] و نه [[مؤمن]] هستند"<ref>{{عربی|" الَّذِينَ‏ لَا يَجِدُونَ‏ حِيلَةً وَ لا يَهْتَدُونَ‏ سَبِيلًا لا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً فَيَدْخُلُوا فِي الْكُفْرِ وَ لا يَهْتَدُونَ‏ فَيَدْخُلُوا فِي الْإِيمَانِ فَلَيْسَ هُمْ مِنَ الْكُفْرِ وَ الْإِيمَانِ فِي شَيْ‏ءٍ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ معانی الاخبار، ص ۲۰۳.</ref>
 ::::::نتیجه می‌گیریم که اهم [[هدف]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} تکمیل [[نفوس]] و [[آگاه]] کردن [[مردم]] و خط دادن به آنها و [[هدایت]] کامل معنوی و علمی آنها و [[نجات]] دادن آنها از [[استضعاف]] در جهت معنی و [[فکر]] و [[اندیشه]] است»<ref>[[ محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۷۹-۱۸۷.</ref>.