|
|
| خط ۲۷: |
خط ۲۷: |
|
| |
|
| ==[[اقتصاد معیشتی در حکومت امام علی|اقتصاد معیشتی]] == | | ==[[اقتصاد معیشتی در حکومت امام علی|اقتصاد معیشتی]] == |
| *[[امام علی]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]] تصویر حکیمانه‌ای از معاش و معشیت به روی [[انسان]] می‌گشاید که در نهایت به پدیداری زندگی در حد قوام و کفاف می‌انجامد. [[مال]] و [[مصرف]] در این [[مکتب]] به‌گونه‌ای طرح‌ریزی شده است که در تقابل با رذیلت [[آز]] و طمع قرار دارد. در [[فرهنگ]] [[نهج البلاغه]]، اصالت با [[اخلاق]] و [[کرامت]] انسانی منظور می‌شود و رفتارهای [[اقتصادی]] و معیشتی بر مبنای همین اصل تنظیم شده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 114.</ref>.
| |
| *'''تنظیم زندگی بر اساس کفاف:''' تأمین معیشت مقتصدانه و در حد کفاف از اصول و [[برنامه‌ریزی]] [[مکتب]] [[دین]] در زمینه اقتصاد است. یکی از مواردی که [[انسان‌ها]] درگیرودار زندگی با آن مواجه‌اند، [[امور اقتصادی]] و معاش است. [[قرآن کریم]] در تذکاری، استفاده از هر چیز [[حلال]] و [[پاکیزه]] را بر [[انسان]] [[مباح]] می‌شمارد، اما رعایت [[تقوا]] را نیز توصیه می‌کند<ref>{{متن قرآن|وَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلالاً طَيِّبًا وَاتَّقُواْ اللَّهَ الَّذِيَ أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ}}؛ سوره مائده، آیه ۸۸</ref>. رعایت [[تقوا]] در چهار شرط قابل تعریف است:
| |
| #رفع نیازمندی‌های اساسی زندگی؛
| |
| #پرهیز از [[زیاده‌روی]] و [[فزون‌خواهی]]؛
| |
| #پرهیز از [[اسراف]]، مصرف‌گرایی و [[تجمل گرایی]]؛
| |
| #[[انفاق]].
| |
| *در نگاه دینی، [[اموال]]، [[امانت]] الهی نزد مردمان است و برای آن حدّ و مرزی در نظر گرفته شده است. مالکیّت اگر از موضع قوامی و قیامی خود خارج شود، عامل فروپاشی اجتماع و بر هم خوردن [[تعادل]] آن می‌شود و در غیر این صورت، به شرط بسندگی به کفاف، پشتوانه افراد و اجتماع است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 114.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==[[مال]]== | | ==[[مال]]== |
