بحث:آیا آصف بن برخیا علم غیب داشت؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۶: خط ۶:
*بیش‌تر مفسّران با استناد به [[روایات]] ذیل [[آیه]] بر این عقیده‌اند که منظور از {{متن قرآن|الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ}} آصف‌ بن‌ برخیا [[وزیر]] و دانشمند و فرد قابل [[اعتماد]] [[سلیمان]] بوده<ref>سمرقندی، کدام کتاب؟؟؟ ج‌۲، ص‌۴۹۷.</ref> که [[علم غیب]] می‌دانسته است<ref>ر.ک. خراسانی، علی، آصف بن برخیا، صفحه؟؟؟؛ اسدی گرمارودی، محمد، علم برگزیدگان در نقل و عقل و عرفان، ص۵۳.</ref>.
*بیش‌تر مفسّران با استناد به [[روایات]] ذیل [[آیه]] بر این عقیده‌اند که منظور از {{متن قرآن|الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ}} آصف‌ بن‌ برخیا [[وزیر]] و دانشمند و فرد قابل [[اعتماد]] [[سلیمان]] بوده<ref>سمرقندی، کدام کتاب؟؟؟ ج‌۲، ص‌۴۹۷.</ref> که [[علم غیب]] می‌دانسته است<ref>ر.ک. خراسانی، علی، آصف بن برخیا، صفحه؟؟؟؛ اسدی گرمارودی، محمد، علم برگزیدگان در نقل و عقل و عرفان، ص۵۳.</ref>.
*در برخی [[روایات]] نیز چنین آمده است:<ref>حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعة، ج ۲۷، ص۱۸۹.</ref> «[[ابوسعید خدری]] می‌گوید از [[رسول خدا]]{{صل}} معنی {{متن قرآن|الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ}} را سؤال کردم، فرمود: او [[وصی]] برادرم [[سلیمان]] بن [[داود]] بود، گفتم {{متن قرآن|مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref> کیست؟ فرمود: {{متن حدیث|««ذلک اخی علی بن أبی طالب»}} "او برادرم [[علی بن ابی طالب]] است». در این [[روایت]] [[رسول خدا]]{{صل}} [[آصف بن برخیا]] را [[عالم به غیب]] بیان می‌‌فرماید<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص١۵۲؛ عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص۵۷.</ref>.
*در برخی [[روایات]] نیز چنین آمده است:<ref>حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعة، ج ۲۷، ص۱۸۹.</ref> «[[ابوسعید خدری]] می‌گوید از [[رسول خدا]]{{صل}} معنی {{متن قرآن|الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ}} را سؤال کردم، فرمود: او [[وصی]] برادرم [[سلیمان]] بن [[داود]] بود، گفتم {{متن قرآن|مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref> کیست؟ فرمود: {{متن حدیث|««ذلک اخی علی بن أبی طالب»}} "او برادرم [[علی بن ابی طالب]] است». در این [[روایت]] [[رسول خدا]]{{صل}} [[آصف بن برخیا]] را [[عالم به غیب]] بیان می‌‌فرماید<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص١۵۲؛ عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص۵۷.</ref>.
[[امام علی]]{{ع}} نیز در بارۀ [[علم غیب]] [[آصف]] می‌فرماید:<ref>بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۳۷؛ بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۵، ص ۸۵؛ بحرانی، سید هاشم، ینابیع‌ المعاجز، ص۳۴.</ref> «[[آصف بن برخیا]]، تنها یک حرف از [[اسم اعظم]] را می‌دانست... در حالی که ما هفتاد و دو حرف را می‌دانیم، و البته یک حرف در [[علم غیب]] [[خدا]] [[باقی]] مانده و برای کسی [[آشکار]] نگشته است.<ref>ر.ک. حسن یوسفیان، علم غیب امام، ص۳۵۲؛ نظیرعرفانی، محمد، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۱۹۹.</ref>»
*[[امام علی]]{{ع}} نیز در بارۀ [[علم غیب]] [[آصف]] می‌فرماید:<ref>بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۳۷؛ بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۵، ص ۸۵؛ بحرانی، سید هاشم، ینابیع‌ المعاجز، ص۳۴.</ref> «[[آصف بن برخیا]]، تنها یک حرف از [[اسم اعظم]] را می‌دانست... در حالی که ما هفتاد و دو حرف را می‌دانیم، و البته یک حرف در [[علم غیب]] [[خدا]] [[باقی]] مانده و برای کسی [[آشکار]] نگشته است.<ref>ر.ک. حسن یوسفیان، علم غیب امام، ص۳۵۲؛ نظیرعرفانی، محمد، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص۱۹۹.</ref>»
*از [[امام صادق]]  از معنای آیۀ ۴۳ سورۀ رعد سؤال ‌شد، [[حضرت]] فرمودند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج ۱، ص ۲۲۹، ح ۵؛ {{متن حدیث|«وَ عِنْدَنَا وَ اللَّهِ‏ عِلْمُ‏ الْکِتَابِ‏ کُلُّه‏‏‏‏‏‏‏‏»}}</ref> «کسی که نزد او [[علمی]] از کتاب بود، [[آصف بن برخیا]] [[وزیر]] [[حضرت سلیمان]]  به آن [[حضرت]] عرض کرد: من [[تخت بلقیس]] را قبل از این که چشم برهم زدنی برایت می‌آورم، [[راوی]] گوید: [[امام صادق]]  انگشتان مبارکش را باز کرده و بر سینه‌اش گذارد و فرمود: و به [[خدا]] [[سوگند]] تمامی [[علم کتاب]] نزد ماست.<ref>ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوه‌های لاهوتی، ج ۲، ص ۱۳۷.</ref>» و [[روایات]] دیگری نیز در این زمینه آمده است<ref>ر.ک. صالحی مالستانی، حسین، علم غیب و علم لدنی پیامبر از منظر امام خمینی، فصلنامه حضور، شماره ۸۸.</ref>.
*از [[امام صادق]]  از معنای آیۀ ۴۳ سورۀ رعد سؤال ‌شد، [[حضرت]] فرمودند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج ۱، ص ۲۲۹، ح ۵؛ {{متن حدیث|«وَ عِنْدَنَا وَ اللَّهِ‏ عِلْمُ‏ الْکِتَابِ‏ کُلُّه‏‏‏‏‏‏‏‏»}}</ref> «کسی که نزد او [[علمی]] از کتاب بود، [[آصف بن برخیا]] [[وزیر]] [[حضرت سلیمان]]  به آن [[حضرت]] عرض کرد: من [[تخت بلقیس]] را قبل از این که چشم برهم زدنی برایت می‌آورم، [[راوی]] گوید: [[امام صادق]]  انگشتان مبارکش را باز کرده و بر سینه‌اش گذارد و فرمود: و به [[خدا]] [[سوگند]] تمامی [[علم کتاب]] نزد ماست.<ref>ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوه‌های لاهوتی، ج ۲، ص ۱۳۷.</ref>» و [[روایات]] دیگری نیز در این زمینه آمده است<ref>ر.ک. صالحی مالستانی، حسین، علم غیب و علم لدنی پیامبر از منظر امام خمینی، فصلنامه حضور، شماره ۸۸.</ref>.


۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش