بحث:آیا عیسی پیامبر علم غیب داشت؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:آیا عیسی پیامبر علم غیب داشت؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۰

۶۹۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 ==پاسخ جامع==
-==علم غیب داشتن پیامبران و حضرت عیسی(ع)==
+==[[علم غیب]] داشتن [[پیامبران]] و [[حضرت عیسی]]{{ع}}==
-*اهمیت و جایگاهی که قرآن و روایات برای پیشوای الهی و خلیفةالله قایل است، خود به خود علم غیب را برای چنین کسی ثابت می‌کند:<ref>ر.ک. لطیفی، رحیم، علم غیب معصوم، قسمت اول، شماره ۴۶، خرداد ۱۳۸۶.</ref> «إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً»<ref>سوره بقره، آیه۳۰.</ref> قرآن، وحی و تعلیم غیبی را لازمۀ کار پیشوایان الهی می داند: «وَ جَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ»<ref>سوره انبیا، آیه۷۳.</ref> برخی از آیات، آشکارا آگاهی پیامبران و برخی از بندگان خاص خدا را از امور پنهانِ از حس، تصدیق می‌کند و هیچ فرد مسلمانی که قرآن را وحی آسمانی می‌داند پس از دقت در مفاد آنها، نمی‌تواند در این مسأله تردید داشته باشد<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص ۱۰۳ و 104.</ref>. حضرت عیسی(علیه السلام) آگاهی خود از غیب را در ردیف سایر معجزات خود شمرده است: «وَ إِذْ قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يا بَني‏ إِسْرائيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتي‏ مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ»<ref>سورۀ صف، آیۀ 6.</ref> آیا خبر دادن حضرت عیسی از آمدن پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) بعد از حدود ششصد سال اخبار از غیب نیست؟<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص ۱۰۳ و 104.</ref>
+*اهمیت و جایگاهی که [[قرآن]] و [[روایات]] برای پیشوای [[الهی]] و خلیفةالله قایل است، خود به خود [[علم غیب]] را برای چنین کسی ثابت می‌کند:<ref>ر.ک. لطیفی، رحیم، علم غیب معصوم، قسمت اول، شماره ۴۶، خرداد ۱۳۸۶.</ref> {{متن قرآن|إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: می‌خواهم جانشینی در زمین بگمارم» سوره بقره، آیه ۳۰.</ref> [[قرآن]]، [[وحی]] و [[تعلیم]] غیبی را لازمۀ کار [[پیشوایان]] [[الهی]] می‌‌داند: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ}}<ref>«و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند و به آنها انجام کارهای نیک و برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم و آنان پرستندگان ما بودند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> برخی از [[آیات]]، آشکارا [[آگاهی]] [[پیامبران]] و برخی از [[بندگان]] خاص [[خدا]] را از امور پنهانِ از [[حس]]، [[تصدیق]] می‌کند و هیچ فرد مسلمانی که [[قرآن]] را [[وحی]] آسمانی می‌داند پس از دقت در مفاد آنها، نمی‌تواند در این مسأله [[تردید]] داشته باشد<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص ۱۰۳ و ۱۰۴.</ref>. [[حضرت عیسی]]{{ع}} [[آگاهی]] خود از [[غیب]] را در ردیف [[سایر]] [[معجزات]] خود شمرده است: {{متن قرآن|وَ إِذْ قالَ عیسَی ابْنُ مَرْیَمَ یا بَنی‏ إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتی‏ مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ}}<ref>سورۀ صف، آیۀ ۶.</ref> آیا خبر دادن [[حضرت عیسی]] از آمدن [[پیامبر اسلام]]{{صل}} بعد از حدود ششصد سال [[اخبار از غیب]] نیست؟<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص ۱۰۳ و ۱۰۴.</ref>
-==توضیح دلیل قرآنی==
+==توضیح [[دلیل]] [[قرآنی]]==
-*انسان ها در این جهان مادی، محدودیت‌هایی از جهت علمی‌ دارند، مثلاً نمی‌توانند حوادثی را که در مکان دیگر اتفاق می‌افتد را ببینند و اگر کسی به آنان خبر ندهد، از آن بی‌خبر می‌مانند. این محدودیتها را همۀ ما در زندگی‌های عادی خود لمس می‌کنیم. برخی از آیات قرآن کریم دلالت می‌کنند که خداوند متعال پیامبرانش را در صورت نیاز از این امور پنهان آگاه می‌سازد؛ نمونۀ روشن آن، خبر دادن حضرت عیسی(ع) از درون خانه‌های مردم است:<ref>ر.ک. خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص 17.</ref> «وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ في‏ بُيُوتِكُمْ»<ref>سورۀ آل عمران، آیۀ 49.</ref> این جمله خبر دادن از غیب است<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، از تو سوال مى‌كنند، ص 161؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی ها، ابعاد و مبادی آن، ص 96؛ نصیری، محمدحسین، گستره علم امام از دیدگاه آیات و روایات. صفحه؟؟؟؛ مهری، سیدمرتضی، آگاهی های غیبی، ماهنامۀ پاسدار اسلام، ش 155، صفحه؟؟؟</ref> و مختص به خدا و رسولانی‌ که خدای‌ تعالی‌ آگاهیِ‌ بدان را به وسیله وحی‌ به آنان داده و اخبار به غیبی است، صریح در تحقق، یعنی‌ هر کس آن را بشنود شکی‌ در معجزه بودنش نمی‌‏کند<ref>ر.ک. طباطبایی، سیدمحمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج‏ ۳، ص 313.</ref>. منشأ چنین گزارش غیبی همانا ظرفیت وجودی روح انسان کاملِ معصوم است که از آشکار و نهانِ دیگران به عنایت الهی آگاه است،<ref>ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنيم، ج ۱۴، ص 339.</ref> همچنین خلق پرنده از گِل و شفای بیماران غیرقابل علاج و زنده کردن مردگان اموری هستند که بدون استفاده از علم غیب غیرممکن می‌باشند؛ چون این امور با علوم عادی قابل انجام نیستند<ref>ر.ک. ایمانی، احد، پایگاه اطلاع رسانی مسجد حضرت علی اصغر(علیه السلام).</ref>.
+*[[انسان‌ها]] در این [[جهان مادی]]، محدودیت‌هایی از جهت علمی‌ دارند، مثلاً نمی‌توانند حوادثی را که در مکان دیگر اتفاق می‌افتد را ببینند و اگر کسی به آنان خبر ندهد، از آن بی‌خبر می‌مانند. این محدودیتها را همۀ ما در زندگی‌های عادی خود لمس می‌کنیم. برخی از [[آیات قرآن کریم]] دلالت می‌کنند که [[خداوند متعال]] پیامبرانش را در صورت [[نیاز]] از این امور [[پنهان]] [[آگاه]] می‌سازد؛ نمونۀ روشن آن، خبر دادن [[حضرت عیسی]]{{ع}} از درون خانه‌های [[مردم]] است:<ref>ر.ک. خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص ۱۷.</ref> {{متن قرآن|وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فی‏ بُیُوتِکُمْ}}<ref>سورۀ آل عمران، آیۀ ۴۹.</ref> این جمله خبر دادن از [[غیب]] است<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، از تو سوال می‌کنند، ص ۱۶۱؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی ها، ابعاد و مبادی آن، ص ۹۶؛ نصیری، محمدحسین، گستره علم امام از دیدگاه آیات و روایات. صفحه؟؟؟؛ مهری، سیدمرتضی، آگاهی‌های غیبی، ماهنامۀ پاسدار اسلام، ش ۱۵۵، صفحه؟؟؟</ref> و مختص به [[خدا]] و رسولانی‌ که خدای‌ تعالی‌ آگاهیِ‌ بدان را به وسیله وحی‌ به آنان داده و [[اخبار]] به غیبی است، صریح در تحقق، یعنی‌ هر کس آن را بشنود شکی‌ در [[معجزه]] بودنش نمی‌‏کند<ref>ر.ک. طباطبایی، سیدمحمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج‏ ۳، ص ۳۱۳.</ref>. منشأ چنین گزارش غیبی همانا ظرفیت وجودی [[روح]] [[انسان]] کاملِ [[معصوم]] است که از [[آشکار]] و نهانِ دیگران به [[عنایت الهی]] [[آگاه]] است،<ref>ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، ج ۱۴، ص ۳۳۹.</ref> همچنین خلق پرنده از [[گِل]] و شفای بیماران غیرقابل علاج و زنده کردن مردگان اموری هستند که بدون استفاده از [[علم غیب]] غیرممکن می‌باشند؛ چون این امور با [[علوم]] عادی قابل انجام نیستند<ref>ر.ک. ایمانی، احد، پایگاه اطلاع رسانی مسجد حضرت علی اصغر{{ع}}.</ref>.