انواع آمادگی برای ظهور کدامند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

انواع آمادگی برای ظهور کدامند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۴

۱۵٬۵۷۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹

←‏پاسخ نخست

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۱۸۵

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 ::::::«[[امام صادق]]{{ع}} نیز فرموده است: هریک از شما باید برای [[خروج]] [[حضرت قائم]] سلاحی مهیا کند - هرچند یک تیر باشد - [[خدای تعالی]] هرگاه بداند کسی چنین نیتی دارد، [[امید]] آن است که عمرش را طولانی کند تا آن [[حضرت]] را [[درک]] کند و از [[یاران]] و همراهانش قرار گیرد<ref>الغیبة النعمانی، ص ۳۲۱، ح ۱۰.</ref>. پس برای [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و [[یاری]] آن [[حضرت]]، باید در هرلحظه‌‏ای آماده بود و خود را مهیا نگه داشت و این شامل [[آمادگی نظامی]]، جسمانی و... می‏‌‏شود؛ اما مهم‏تر از همه [[آمادگی فکری]]، [[علمی]] و [[سیاسی]] در [[عصر غیبت]] است»<ref>[[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱، ۲۱۷.</ref>.
 <br><br><br>
+==پاسخ‌های دیگر==
+{{یادآوری پاسخ}}
+{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}}
+[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]
+::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
+:::::*«'''در عرصه [[اعتقادی]]''': بی‌گمان [[حضرت مهدی]]{{ع}} به‌پا می‌خیزد تا بیش از آن‌که چگونگی [[زندگی مادی]] [[مردم]] را بر پایه [[عدالت]] سامان دهد، باورهای آنان را رشد داده، کمال بخشد. اگرچه [[قسط]] و [[عدل]] [[اقتصادی]] در جای خود بسیار بایسته و نقش‌آفرین است، اما آنچه [[قیام]] و [[انقلاب جهانی]] آن [[حضرت]] را از دیگر [[انقلاب‌ها]] متمایز و ممتاز می‌سازد، دگرگونی‌های [[اعتقادی]] و [[باور]] [[انسان‌ها]] است، که در پرتو تلاش‌های او و همه یارانش پدید خواهد آمد. دگرگونی‌هایی که سبب می‌شود تا نگاه [[مردم]] در فصل پایانی [[زندگی]] به‌طور فراگیر و گسترده به اهداف [[آفرینش انسان]] دوخته شده، راه‌های کمال و [[نیک‌بختی]] را یکی پس از دیگری سپری کنند. و این شکل نخواهد گرفت مگر به دگرگونی اساسی در [[فرهنگ]] [[جامعه انسانی]]؛ که آن نیز شکل نخواهد گرفت مگر با فراهم‌شدن زمینه‌های بایسته.
+::::::البته مقصود از [[آمادگی]] در عرصه باورها در اینجا، بیشتر [[آمادگی]] در عرصه [[فرهنگ دینی]] است. آنچه در عرصه [[فرهنگ دینی]] به آن توجه می‌شود، به‌طور عمده، زیر عنوان "[[پیروی]] [[خالص]] از [[خداوند]] و ولی او" گرد می‌آیند؛ زیرا [[شناخت خداوند]] و [[امام زمان]]{{ع}} و [[باور]] به آنان، باید در [[رفتار]] دیده شود و تبلور [[حقیقی]] آن در فرمان‌برداری [[خالص]] و فراگیر از آن نورهای [[پاک]] [[آشکار]] گردد. همسوکردن رفتارها، نیت‌ها و جهت‌گیری‌ها، بر پایه خواست [[رهبر]] [[الهی]]، از مهم‌ترین ویژگی‌های رهروان [[راستین]] است و این به خوبی در [[زمینه‌سازان ظهور]] و [[یاران امام مهدی]]{{ع}} -وجود دارد. [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}}‌ در این باره فرمود:‌ {{متن حدیث|طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَ قَائِمَ أَهْلِ بَيْتِي وَ هُوَ مُقْتَدٍ بِهِ قَبْلَ قِيَامِهِ يَتَوَلَّى وَلِيَّهُ وَ يَتَبَرَّأُ مِنْ عَدُوِّهِ وَ يَتَوَلَّى الْأَئِمَّةَ الْهَادِيَةَ مِنْ قَبْلِهِ أُولَئِكَ رُفَقَائِي وَ ذَوُو وُدِّي وَ مَوَدَّتِي وَ أَكْرَمُ أُمَّتِي عَلَيَّ}}<ref>«خوشا به حال کسی که، [[قائم اهل بیت]] مرا [[درک]] کند؛ حال آنکه پیش از [[قیام]] او نیز پیرو او باشد. با [[دوست]] او [[دوست]] و با [[دشمن]] او [[دشمن]] و با [[رهبران]] و [[پیشوایان]] [[هدایت‌گر]] پیش از او نیز [[دوست]] باشد. اینان همنشین و [[دوستان]] من و گرامی‌ترینِ [[امت]] من، در نزد من هستند» محمدبن علی بن حسین بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص ۲۸۶، ح ۲و ۳؛ محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبه، ص ۴۵۶.</ref>.
+::::::کسانی که [[آمادگی]] روحی و روانی بالایی به دست نیاورند، هرگز نمی‌توانند [[یار]] و [[یاور]] خوبی برای آن [[حضرت]] باشند؛ چرا که با کمترین فشاری که بر آنان وارد می‌شود، عرصه را رها می‌کنند. بی‌گمان برای [[حضرت مهدی]]{{ع}} یارانی هست که [[توان]] بالای روحی و روانی دارند تا بتوانند بر [[دشمنان]] چیره و پیروز شوند(...)
+:::::*'''در عرصه [[سیاسی]]''': اگر چه به‌دست‌آوردن [[آمادگی]] در عرصه [[اعتقادی]]، عرصه‌های دیگر را نیز در بر داشته و آنها را نیز به دست می‌دهد، اما به جهت [[زمینه‌سازی]] در این عرصه باید گفت: [[مشتاقان]] برپایی [[حکومت عدل جهانی]] می‌بایست زمینه‌های [[سیاسی]] این اتفاق بزرگ را نیز فراهم نمایند؛ که به نظر می‌رسد این [[زمینه‌سازی]] در دو محور تلاش‌های [[علمی]] و عملی صورت پذیرد: نخست آشناشدن علاقه‌مندان آن [[حضرت]] با روش‌های [[سیاسی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در برپایی [[حکومت جهانی]] و به بیان دیگر، [[روش سیاسی]] [[حضرت]] در [[عصر ظهور]]. و دیگر، آشناکردن دیگران با این [[اندیشه]] بلند [[سیاسی]] که البته بیرون‌آوردن این [[اندیشه سیاسی]] از بین [[روایات]] در دست، کاری شدنی، اما سخت است که تا کنون آن‌گونه که [[شایسته]] است، صورت نپذیرفته است<ref>نک: ناصر مکارم شیرازی، حکومت جهانی حضرت مهدی{{ع}}، ص۸۴ - ۷۹.</ref>. بدون [[شک]] با توجه به جهانی‌بودن [[حکومت حضرت مهدی]]{{ع}}، و زمینه‌های فراهم‌شده در عرصه بین الملل، امروزه بیش از هر زمان دیگر [[نیازمند]] بازشناسی و بازنمایی ابعاد [[سیاسی]] [[حکومت جهانی]] آن [[حضرت]] به جهانیان هستیم و این، خود، مسئولیتی اساسی بر دوش [[دانشمندان]] [[علوم دینی]] است.
+::::::'''پیوند مستمر با [[ولایت]]''': حفظ و تقویت پیوند قلبی با [[امام عصر]]{{ع}} و تجدید دائمی [[عهد]] و [[پیمان]]، یکی از نشانه‌های [[آمادگی]] [[سیاسی]] در [[ولایت‌پذیری]] آن [[حضرت]] [[هنگام ظهور]] به شمار می‌آید. [[امام باقر]]{{ع}} درباره ثابت‌قدمان بر امر [[ولایت]] فرموده است: زمانی بر [[مردم]] آید که امامشان [[غیبت]] کند. خوشا بر افرادی که در آن زمان، بر امر ما ثابت بمانند! کمترین ثوابی که برای آنها خواهد بود، این است که باری تعالی به آنها ندا کرده و فرماید:‌ای [[بندگان]] و‌ای کنیزان من! به [[نهان]] من [[ایمان]] آوردید و [[غیب]] مرا [[تصدیق]] کردید؛ پس به [[ثواب]] نیکوی خود، شما را مژده می‌دهم: شما [[بندگان]] و کنیزان [[حقیقی]] من هستید. از شما می‌پذیرم و از شما در می‌گذرم و برای شما می‌بخشم و به واسطه شما [[باران]] بر بندگانم می‌بارم و [[بلا]] را از آنها بگردانم. و اگر شما نبودید؛ بر آنها [[عذاب]] می‌فرستادم...<ref>محمد بن علی بن حسین بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۳۰، باب ۳۱، ح۱۵.</ref>.
+:::::*'''در عرصه [[اجتماعی]]''': پیش از این یاد شد، [[انسان‌ها]]، معمار [[سرنوشت]] [[جامعه]] و تاریخ‌اند. ایشان، محور دگرگونی اوضاع [[اجتماعی]] هستند. با خود آنان است که بتوانند [[جامعه]] خویش را از وضع بد و نامناسب به خوب و مناسب برسانند و یا بر عکس. با دقت در [[آیات قرآن کریم]] و بررسی سرگذشت [[ملت‌ها]] و امت‌های پیشین، به روشنی درمی‌یابیم که [[سنت الهی]] چنین بوده که پدید‌آمدن هر گونه دگرگونی و تحولی برای جامعه‌های انسانی، به دست و [[اراده]] خود آنان شدنی است. همان‌گونه که [[سرنوشت]] یک [[انسان]]، در گرو چگونگی [[رفتار]] و کارهای او است، [[سرنوشت]] یک [[جامعه]] نیز بستگی فراوانی به کارکرد گروهی افراد دارد. [[خداوند]] بزرگ در آیه‌ا‌ی تأکید کرده [[سرنوشت]] هیچ [[قوم]] و ملتی را دچار دگرگونی نمی‌کند مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است، تغییر دهند<ref>رعد (۱۳)، آیه ۱۱.</ref>. و در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: نعمتی را که به گروه و امتی داده، تغییر نمی‌دهد؛ جز آنکه آنان، خودشان را تغییر دهند<ref>انفال (۸)، آیه ۵۳.</ref>.
+::::::از واژه‌های "[[قوم]]" و "انفسهم" در این دو [[آیه]]، به روشنی به دست می‌آید که خواست گروهیِ [[جامعه]]، بسترهای گوناگونی را فراهم می‌سازد که در دگرگونی [[سرنوشت]] آن اجتماع، نقش به‌سزایی دارد. در واقع، دگرگونی زیرساخت‌های ارزشی [[جامعه]]، بستر و زمینه مهمی در دگرگونی اوضاع [[اجتماعی]] است. این تغییر از درون [[اندیشه]] و [[جان]] [[انسان‌ها]] سر برآورده و آن‌گاه [[اراده]] [[اجتماعی]] نوین هماهنگ با آن [[اندیشه]] و [[آرمان]] را پدید می‌آورد. و [[حکومت‌ها]] به مثابه بزرگ‌ترین فرآورده [[اراده]] [[اجتماعی]]، پیرو این اصل اساسی است.
+::::::بنابراین، ضروری‌ترین کار، پیش از سامان‌یافتن هر نوع [[حکومتی]] در [[جامعه]]، فراهم‌کردن زمینه‌ها و بسترهای هماهنگ با آن [[حکومت]]، جهت [[پذیرش مردمی]] است؛ چرا که ساختار [[حکومت]] مطلوب [[مردم]]، در [[جامعه]] به گونه‌ای شکل می‌گیرد که [[خرد]] گروهیِ اجتماع، [[تحمل]] پذیرش آن را داشته باشند.
+:::::*'''در عرصه [[نظامی]] و انتظامی''': از مهم‌ترین [[وظایف]] [[دوران غیبت]] به عنوان [[زمینه‌سازی]]، [[آمادگی]] پیوسته و [[راستین]] از جهت [[توانمندی]] جسمانی است. در این‌باره در کتاب‌های [[روایی]] [[روایات]] فراوانی وجود دارد. [[امام باقر]]{{ع}} در پی [[آیه]] [[شریف]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمود:‌ {{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۹۹.</ref>؛ بر انجام [[واجبات]] [[شکیبایی]] کنید و برابر [[دشمنان]]، یک دیگر را [[یاری]] نمایید و برای [[یاری]] پیشوای [[منتظَر]]، همواره [[آمادگی]] خود را حفظ کنید. بر خلاف [[پندار]] برخی که "رابطوا" را ممکن است بر ایجاد ارتباط و [[ملاقات]] با [[حضرت]] معنا کنند، این واژه به معنای [[آمادگی]] برای [[مبارزه]] است<ref>نک: ابن منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۰۳؛ فخر الدین طریحی (د/۱۰۸۵ق)، مجمع البحرین، ج۴، ص۲۴۸.</ref>. و از سخنان [[پیشوایان]] [[معصومان]]{{عم}} به دست می‌آید، [[مرابطه]] بر دو گونه است:
+::::::گونه اول: آن است که گروهی از [[مسلمانان]] در مرزهای [[کشورهای اسلامی]] برای دورکردن [[دشمنان]] آماده باشند.
+::::::گونه دوم: آن است که [[مؤمنان]] در هر حال، [[منتظر فرج]] [[معصومان]]{{عم}} باشند، و در فرمانبرداری امر آنها و [[شکیبایی]] بر طول [[زمان ظهور]] و [[فرج]] و در آنچه در حال ناپیدایی آنها و امر آنها است، [[ثابت قدم]] باشند، و در این حال، تا اندازه امکان آماده باشند؛ [[عزم]] بر [[یاری]] ایشان در [[هنگام ظهور]] داشته باشند و از نظر ظاهری و جسمی هم در امر آنها [[ثابت قدم]] باشند.
+::::::[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هر یک از شما برای [[ظهور قائم]]{{ع}} جنگ‌افزاری فراهم کنید؛ اگر چه یک تیر باشد. [[امید]] است همین که کسی این [[نیت]] را داشته باشد، [[حق تعالی]] او را از [[یاران]] و [[یاوران]] او قرار دهد<ref>‌{{متن حدیث|لَيُعِدَّنَّ أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا عَلِمَ ذَلِكَ مِنْ نِيَّتِهِ رَجَوْتُ لِأَنْ يُنْسِئَ فِي عُمُرِهِ حَتَّى يُدْرِكَهُ فَيَكُونَ مِنْ أَعْوَانِهِ وَ أَنْصَارِهِ}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۳۲۰، ح۱۰.</ref>. به دست‌آوردن [[توان]] و [[قوت]] برای رودررویی با تهدیدهای [[دشمنان]]، همواره مورد پافشاری [[آموزه‌های دینی]] بوده است. [[قرآن کریم]] با همه صراحت بر این مهم تأکید کرده، [[پیروان]] خود را به فراهم‌نمودن همه ابزارهای ممکن در این راه سفارش می‌کند<ref>انفال (۸)، آیه ۶۰.</ref> »<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی]]، ص۶۸.</ref>.
+{{پایان جمع شدن}}
 {{پرسمان وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت}}