|
|
خط ۱۹: |
خط ۱۹: |
| #[[امام صادق]]{{ع}} نیز در سفارشهای خود به [[أبو حنیفه]] میفرماید<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۲۰۸، ح ۷۷.</ref>: «[[برترین]] [[کارها]]، [[انتظار]] [[گشایش]] از خداست».<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref> و... <ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵؛ ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>. | | #[[امام صادق]]{{ع}} نیز در سفارشهای خود به [[أبو حنیفه]] میفرماید<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۲۰۸، ح ۷۷.</ref>: «[[برترین]] [[کارها]]، [[انتظار]] [[گشایش]] از خداست».<ref>ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵.</ref> و... <ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۵؛ ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>. |
|
| |
|
| ==[[انتظار]] عام از بررسی اقوال [[علما]] و [[دانشمندان]]==
| |
| *اقوال [[علما]]:
| |
| #ابنقیم جوزی در کتاب مدارجالسالکین درباره معنای اصطلاحی [[انتظار]] عام مینویسد<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ رُوحِ الْفَرَجِ یَعْنِی رَاحَتَهُ و نَسِیمَهُ وَ لَذَّتَهُ. فَإنَّ انتِظارَهُ وَ مُطالَعَتَهُ وَ تَرَقُّبَهُ یُخَفِّفُ حَملَ الْمَشَقَّةِ ولا سِیَّما عِندَ قُوَّةِ الرَّجاءِ أَوِ الْقَطْعِ بِالْفَرْجِ. فَإِنَّهُ یَجِدُ فِی حَشْوِ الْبَلاءِ مِنْ رُوْحِ الْفَرَجِ وَ نَسِیمِهِ وَ راحَتِهِ: ما هُوَ مِن خَفِیِّ الأَلطافِ، وَ مَا هُوَ فَرَجٌ مُعَجَّلٌابن قیم الجوزی"}}، الجوزیه، ابن قیم، مدارج السالکین بین منازل ایاک نعبد و ایاک نستعین، ج ۲، ص ۱۶۶.</ref>: «[[انتظار]]، روحِ [[فرج]] است؛ یعنی [[ملایمت]] و لذتبخشی و راحت [[فرج]] با [[انتظار]] حاصل میشود. به [[راستی]] اینکه [[انسان]] در میان [[بلا]] بهرهمند از [[روح]] [[فرج]] و [[ملایمت]] و راحت آن است، از [[الطاف]] خفی و [[گشایش]] تعجیل یافته است».<ref>ر.ک. الهینژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهلسنت، ص ۲۲-۲۴.</ref>
| |
| #در معنای اصطلاحی [[انتظار]] عام [[محمد]] ابو العلا نیز مینویسد<ref>{{عربی|"انْتِظَارُ الْفَرَجِ أَیْ إِرْتِقَابُ ذَهَابِ الْبَلاَءِ وَ الْحُزْنِ بِتَرْکِ الشِّکایَةِ إِلَی غَیرِهِ تَعالَی وَ کَوْنُهُ أَفْضَلَ الْعِبَادَةِ لِأَنَّ الصَّبْرَ فِی الْبَلاءِ إِنْقِیَادٌ لِلْقَضَاءِ وَ الْفَرَجُ بِفَتْحَتَیْنِ بالفارسیةِ کشایش یُقَالُ فَرَّجَ اللَّهُ الْغَمَّ عَنْهُ أَیْ کَشَفَهُ وَ أَذْهَبَهُ"}}، آل مبارک، عبدالرحمن، تحفة الأحوذی بشرح جامع الترمذی، ج ۸، ص ۴۶۸.</ref>: «[[انتظار فرج]] یعنی [[امیدوار]] بودن جهت از بین رفتن [[بلا]] و [[اندوه]] و ترک [[شکوه]] پیش غیر [[خدا]] و این [[انتظار]] به جهت اینکه همراه است با [[صبر]] در [[بلا]] و [[تسلیم]] در [[قضا]]، بافضیلتترین [[عبادت]] محسوب میشود».<ref>ر.ک. الهینژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهلسنت، ص ۲۲-۲۴.</ref>
| |
| #[[شهید مطهری]] میگوید:<ref>ر.ک. مطهری، مرتضی، قیام و انقلاب مهدی، ص ۷.</ref> «اصل [[انتظار فرج]] از یک اصل کلی [[قرآنی]] و [[اسلامی]] به نام [[حرمت]] [[یأس]] از [[روح]] [[الله]] [[استنتاج]] شده است».<ref>ر.ک. ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹.</ref>
| |
| ==نتیجه گیری== | | ==نتیجه گیری== |
| *نتیجه اینکه [[انتظار فرج]] به معنای عام عبارت از [[گشایش]] و [[نجات]] [[شیعه]] بلکه تمام مظلومین عالم از [[ظلم]] و [[بیعدالتی]] و [[شرک]] و [[فساد]] و [[تبعیض]] و [[بیدینی]] است و از باب اینکه شخص [[منتظر]] را مستعد و [[زمینهساز]] [[فرج امام زمان]]{{ع}} میکند [[افضل]] [[عبادات]] است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref>. | | *نتیجه اینکه [[انتظار فرج]] به معنای عام عبارت از [[گشایش]] و [[نجات]] [[شیعه]] بلکه تمام مظلومین عالم از [[ظلم]] و [[بیعدالتی]] و [[شرک]] و [[فساد]] و [[تبعیض]] و [[بیدینی]] است و از باب اینکه شخص [[منتظر]] را مستعد و [[زمینهساز]] [[فرج امام زمان]]{{ع}} میکند [[افضل]] [[عبادات]] است<ref>ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۲ -۵۴.</ref>. |