دعای عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''آیا فقط با [[خواندن]] دعای عهد می‌‌توان یکی از [[یاران امام زمان]] {{ع}} شد؟:''' بنابر آنچه گذشت، [[دعا]] یعنی سخن گفتن ما با [[خداوند]]. طبعاً لازم است بدانیم چه می‌‌گوییم و این [[عهد]] و پیمانی که به آن [[متعهد]] می‌‌شویم، چیست؟ آن هم [[عهد]] وثیق و محکمی که [[متعهد]] می‌‌شویم تا پای [[جان]] به آن پای بند باشیم و می‌‌گوییم: خدایا من در ابتدای این روز و همه روزهایی که بر من گذشته است، [[عهد]] و [[پیمان]] و بیعتش را که بر عهده دارم، تجدید می‌‌نمایم آن چنان که از آن روی برنگردانم و هیچ گاه از آن جدا نشوم. در ادامه این ادعا از [[خداوند]] می‌‌خواهیم که: "...خدایا مرا از کسانی قرار بده که از او [[دفاع]] می‌‌کنند و در برآوردن خواسته‌های او شتاب می‌‌کنند و دستوراتش را [[اطاعت]] می‌‌نمایند...." آیا در راه [[زندگی]] خود، خواسته‌های مولا و صاحبمان را بر خواسته خودمان مقدم می‌‌داریم؟! و در پی عمل به دستوراتش هستیم؟ اگر کسی به این [[عهد]] و [[پیمان]] پایبند باشد، قطعاً از [[یاران]] [[حضرت]] خواهد شد، [[سلمان]] به همین [[دلیل]] {{متن حدیث|مِنَّا أَهْلَ الْبَيْت‏}} شد. از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدند [[علت]] اینکه از [[سلمان]] زیاد یاد می‌‌کنید، چیست؟ [[امام]] فرمود: به خاطر سه ویژگی؛ اولین آن این بود که: {{متن حدیث| إِيثَارُهُ هَوَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى هَوَى نَفْسِهِ }} خواسته [[حضرت علی]] را بر خواسته خودش مقدم می‌‌داشت<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۲۲، ص۳۲۷.</ref>. روایت‌های زیادی<ref>کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۳۰، باب ۳۲، ح۱۵ و باب ۲۵، ح۲ و ح۸ و باب ۲۶، ح۱۴ و باب ۳۱، ح۲ و ۷ و ج۲، باب ۳۴، ح۵.</ref>. به روشنی بیان می‌‌کند که اگر کسی در [[دوران غیبت امام زمان]] {{ع}} [[ثابت قدم]] بماند، {{متن حدیث|مِنَّا أَهْلَ الْبَيْت}} خواهد شد.[[امام کاظم]]{{ع}} می‌‌فرماید: خوشا به حال [[پیروان]] ما کسانی که در [[دوران غیبت]] [[قائم]] ما به ریسمان ما چنگ بزنند، و بر [[ولایت]] ما و [[برائت]] و دوری از دشمنانمان [[ثابت قدم]] بمانند، آنها از مایند و ما از آنها هستیم...<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۶۱.</ref><ref>[[محمود اباذری|اباذری، محمود]]، [[ادعیه و زیارات مهدوی (کتاب)|ادعیه و زیارات مهدوی]]، ص ۶۴.</ref>.

#'''دعای عهد در یک نگاه:''' در مجموع می‌‌توان دعای عهد را در هفت بخش بررسی کرد:

*و سرانجام، با زدن دست بر پای خود، عجز و درماندگی خود را اعلام نموده و خطاب به مولایمان می‌‌گوییم: مولا [[جان]]! شتاب نما، شتاب نما، شتاب نما<ref>گذاشتن دست بر سر و زدن دست بر پا به ویژه در بین [[عرب]] به معنای [[استغاثه]] و فریادخواهی است.</ref><ref>[[محمود اباذری|اباذری، محمود]]، [[ادعیه و زیارات مهدوی (کتاب)|ادعیه و زیارات مهدوی]]، ص ۶۷-۶۸.</ref>.