بحث:تولی و تبری: تفاوت میان نسخه‌ها

===[[تولی و تبری]] در نزد [[شیعه]] و [[اهل تسنن]]===

*[[تولی و تبری]]، مورد [[تأیید]] [[شیعه]] و [[اهل تسنن]] است، اگرچه در تعیین مصادیق آن اختلاف‌ نظرهایی‌ وجود دارد؛ اما در مجموع، [[احادیث]] فراوانی در کتب [[اسلامی]] اعم از [[شیعه]] و [[اهل تسنن]] در زمینه [[تولی و تبری]] [[نقل]] شده است. در این جا به بخشی از این‌ احادیث‌ اشاره‌ می‌شود:

#در [[حدیثی]] دیگر از‌ امام‌ صادق‌{{ع}} چنین [[نقل]] شده است: "به [[امام صادق]]{{ع}} عرض شد: شخصی شما را [[دوست]] دارد‌، اما‌ در [[برائت]] از [[دشمن]] شما ضعیف است. [[حضرت]] فرمود: هرگز چنین نیست! [[دروغ]] می‌گوید هر کس‌ که‌ ادعا‌ می‌کند [[دوستدار]] ماست، ولی از [[دشمن]] ما [[بیزاری]] نمی‌جوید"<ref>{{متن حدیث|قِيلَ لِلصَّادِقِ{{ع}}: إِنَ‏ فُلَاناً يُوَالِيكُمْ‏ إِلَّا أَنَّهُ‏ يَضْعُفُ‏ عَنِ‏ الْبَرَاءَةِ مِنْ‏ عَدُوِّكُمْ‏. فَقَالَ: هَيْهَاتَ! كَذَبَ مَنِ ادَّعَى مَحَبَّتَنَا وَ لَمْ يَتَبَرَّأْ مِنْ عَدُوِّنَا}}؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۲۷، ص۵۸.</ref>؛ با توجه به‌ حدیث‌ فوق‌، [[تولی و تبری]] باید همراه هم باشند. [[تبرّی]] می‌تواند به عنوان معیاری بر راستی‌آزمایی تولّی‌ قرار‌ گیرد‌ و صرف ادعای [[محبّت]] [[اهل‌بیت]]{{عم}} بدون [[تبرّی]] از [[دشمنان]] آنها [[کفایت]] نمی‌کند.

#[[امام صادق]]{{ع}} در‌ حدیثی‌ دیگر می‌فرماید: "هر کس کافری را [[دوست]] دارد، [[خدا]] را [[دشمن]] داشته و هر‌ کس‌ کافری‌ را [[دشمن]] دارد [[خدا]] را [[دوست]] داشته است. سپس فرمود: دوستِ [[دشمن خدا]]، دشمن‌ خداست<ref>ابن بابویه، محمد‌ بن‌ علی، الأمالی، ص۶۰۵.</ref>‌. از این [[حدیث]] چنین به [[استنباط]] می‌شود که [[تولّی]] و تبرّی‌ کاملاً‌ متناظر‌ با هم عمل می‌کنند.

#[[تولی و تبری]] از جمله ‌اعتقادات [[اهل تسنن]] نیز به شمار می‌روند‌. به‌ تعبیر [[فضل‌اللّه بن روزبهان]] -از [[دانشمندان]] [[اهل تسنن]] قرن نهم و دهم‌ هجری‌- [[اهل‌ سنت]] نیز بر آن‌اند که [[تولّی]] [[پیامبر]]{{صل}} و آل او و [[تبرّی]] از [[دشمنان]] او، بر هر‌ شخص‌ مؤمن‌ [[واجب]] است و کسی که ایشان را [[والی]] و [[متصرف]] امور خود نداند یا‌ از‌ [[دشمنان]] ایشان [[تبرّی]] نجوید، [[مؤمن]] نیست<ref>خنجی اصفهانی، فضل الله بن روزبهان، وسیلة الخادم الی المخدوم، ص۳۰۰.</ref>.

#در [[حدیثی]] دیگر، هیثمی -از‌ علمای‌ اهل [[سنّت]]- از [[علی بن الحسین]]{{ع}} [[نقل]] نموده که آن [[حضرت]] فرمود‌: "کسی که ما را‌ برای‌ [[دنیا]] [[دوست]] بدارد، ارزشی ندارد‌؛ چون [[نیکوکار]] و بدکار‌، دنیا‌ را‌ [[دوست]] دارند. و کسی که ما را‌ برای‌ [[خدا]] [[دوست]] بدارد، ما و او در کنار هم هستیم، مانند این دو‌ [انگشت‌ سبابه و وسط"<ref>{{متن حدیث|مَنْ اَحَبَّنا لِلدُّنْيا فَاِنَّ صاحِبَ الدُّنْيا اَحَبَّهُ الْبَرُّ وَ الْفَاجِرُ، مَن أَحَبَّنا لِلَّهِ كُنَّا نَحْنُ وَ هُوَ يَوْمَ القِيَامَةِ كَهَاتَيْنِ وَ اشارَ بِاصْبَعِهِ السَّبَّابَةِ وَالوُسَطی}}؛ هیثمی، ابوالحسن نور‌الدین‌ علی‌ بن أبی‌بکر بن سلیمان، مجمع الزوائد، ج۱۰، ص۲۸۱.</ref>؛

===مصادیق [[تولی و تبری]]===

*[[تولی و تبری]] از جهتی به‌ حوزه‌ [[قلب]] [[انسان]] مرتبط است و از‌ سوی‌ دیگر، این [[حب]] و [[بغض]] قلبی در [[اعمال]] و [[رفتار]] و [[زندگی]] ما نیز می‌تواند نمود‌ داشته‌ باشد. در اینجا به بعضی‌ از‌ جلوه‌های‌ [[تولی و تبری]] در‌ زندگی‌ و [[رفتار]] [[انسان]] [[شیعه]] اشاره‌ می‌شود‌: