عوف سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ مارس ۲۰۲۰
خط ۲۶: خط ۲۶:
*مصدر اولیه و تنها ناقل این راویت کتاب [[غیبت]] [[شیخ طوسی]] است. نویسندگان بعدیِ این [[روایت]] مانند راوندی<ref>ر.ک: راوندی، سعید بن هبه الله، الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۵۵.</ref> و [[نیلی]] نجفی<ref>ر.ک: نیلی نجفی، علی بن عبدالکریم، منتخب الانوار المضیئه، ص۳۱.</ref>  نیز از ایشان [[نقل]] کرده‌اند. [[شیخ طوسی]] این [[روایت]] را از حذلم بن [[بشیر]] که از [[یاران امام]] [[سجاد]] {{ع}} است، ذکر کرده<ref>شرح حالی با این عنوان در کتب رجالی یافت نشد.</ref>؛ اما واسطه‌های میان [[شیخ طوسی]] تا این [[راوی]] مشخص نیست. از طرف دیگر مشابه این [[روایت]] در دیگر منابع ما وجود ندارد<ref>ر.ک:  [[محمد شهبازیان|شهبازیان، محمد]]، [[نعمت‌الله صفری فروشانی|صفری فروشانی،نعمت‌الله]]؛ [[بررسی کتاب نور الانوار علی اصغر بروجردی در حوزه مهدویت (مقاله)|بررسی کتاب نور الانوار علی اصغر بروجردی در حوزه مهدویت]]، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref>.
*مصدر اولیه و تنها ناقل این راویت کتاب [[غیبت]] [[شیخ طوسی]] است. نویسندگان بعدیِ این [[روایت]] مانند راوندی<ref>ر.ک: راوندی، سعید بن هبه الله، الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۵۵.</ref> و [[نیلی]] نجفی<ref>ر.ک: نیلی نجفی، علی بن عبدالکریم، منتخب الانوار المضیئه، ص۳۱.</ref>  نیز از ایشان [[نقل]] کرده‌اند. [[شیخ طوسی]] این [[روایت]] را از حذلم بن [[بشیر]] که از [[یاران امام]] [[سجاد]] {{ع}} است، ذکر کرده<ref>شرح حالی با این عنوان در کتب رجالی یافت نشد.</ref>؛ اما واسطه‌های میان [[شیخ طوسی]] تا این [[راوی]] مشخص نیست. از طرف دیگر مشابه این [[روایت]] در دیگر منابع ما وجود ندارد<ref>ر.ک:  [[محمد شهبازیان|شهبازیان، محمد]]، [[نعمت‌الله صفری فروشانی|صفری فروشانی،نعمت‌الله]]؛ [[بررسی کتاب نور الانوار علی اصغر بروجردی در حوزه مهدویت (مقاله)|بررسی کتاب نور الانوار علی اصغر بروجردی در حوزه مهدویت]]، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref>.
*بنابراین به [[دلیل]] ضعیف بودن [[سند روایت]] و نبود قرائنی دال بر صحت آن نمی‌توان به این [[روایت]] استناد کرده و [[قیام]] عوف سلمی را از [[نشانه‌های ظهور]] دانست.  
*بنابراین به [[دلیل]] ضعیف بودن [[سند روایت]] و نبود قرائنی دال بر صحت آن نمی‌توان به این [[روایت]] استناد کرده و [[قیام]] عوف سلمی را از [[نشانه‌های ظهور]] دانست.  
===عوف سلمی نشانه‌ی برای [[قیام امام زمان]] نه [[ظهور]]===
===عوف سلمی نشانه‌ای برای [[قیام امام زمان]] نه [[ظهور]]===
*علاوه بر اینکه براساس همین تک [[روایت]] هم [[قیام]] عوف سلمی از نشانه‌های [[قیام امام زمان]]{{ع}} است نه از [[نشانه‌های ظهور]] زیرا از متن و محتوای [[روایت]]، برداشت می‌شود قبل از [[قیام امام زمان]] {{ع}} نه [[ظهور]] [[حضرت]]، سه نوع حرکت [[اجتماعی]] با سه نوع نگرش به وقوع می‌پیوندد: حرکتی که از جزیره با [[فرماندهی]] عوف سلمی آغاز می‌شود و در [[دمشق]] خاتمه می‌یابد و حرکتی که از [[سمرقند]] ([[خراسان]]) با [[فرماندهی]] [[شعیب بن صالح]] شروع می‌شود و سوم، حرکتی که از منطقه [[شامات]] به سرکردگی [[سفیانی]] خواهد بود که یکی از اهداف این حرکت، یافتن [[امام زمان]] {{ع}} و [[مبارزه]] با اوست. گزینه‌ای که در متن این [[روایت]]، قرینۀ بر مقصود است، گزینه‌های {{متن حدیث|اخْتَفَی الْمَهْدِیُّ}} و {{متن حدیث|أَخَذَ فِی الْمَهْدِیِّ}} است؛ زیرا مخفی شدن [[حضرت مهدی]] {{ع}} و اینکه [[سفیانی]] به دنبال یافتن اوست، همگی دلالت بر این دارد که [[امام زمان]]{{ع}} [[ظهور]] کرده است. پس صحیح این است که بگوئیم این سه نوع حرکت، در واقع، نشانۀ [[قیام امام زمان]] {{ع}} هستند، نه نشانۀ [[ظهور]]؛ زیرا [[بعد از ظهور]]، [[قیام امام زمان]] {{ع}} آغاز می‌شود که جهت رخدادش [[نیاز]] به [[علائم]] و نشانه دارد که [[امام سجاد]] {{ع}} در این [[روایت]] این سه نشانه را بر می‌شمارد و برخی به عنوان [[دوستان]] و [[یاران امام زمان]] {{ع}} به دنبال مساعدت و [[همراهی]] ایشان خواهند بود و آنها [[سپاهیان]] [[شعیب بن صالح]] هستند و برخی به عنوان [[دشمنان]] و [[مخالفان]] [[حضرت]] به دنبال [[مبارزه]] و دستگیری او می‌باشند که آنها [[سفیانی]] و [[سپاهیان]] ایشان هستند<ref>ر.ک: [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام (مقاله)|بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام]]، ص ۸۴-۸۵.</ref>.
*علاوه بر اینکه براساس همین تک [[روایت]] هم [[قیام]] عوف سلمی از نشانه‌های [[قیام امام زمان]]{{ع}} است نه از [[نشانه‌های ظهور]] زیرا از متن و محتوای [[روایت]]، برداشت می‌شود قبل از [[قیام امام زمان]] {{ع}} نه [[ظهور]] [[حضرت]]، سه نوع حرکت [[اجتماعی]] با سه نوع نگرش به وقوع می‌پیوندد: حرکتی که از جزیره با [[فرماندهی]] عوف سلمی آغاز می‌شود و در [[دمشق]] خاتمه می‌یابد و حرکتی که از [[سمرقند]] ([[خراسان]]) با [[فرماندهی]] [[شعیب بن صالح]] شروع می‌شود و سوم، حرکتی که از منطقه [[شامات]] به سرکردگی [[سفیانی]] خواهد بود که یکی از اهداف این حرکت، یافتن [[امام زمان]] {{ع}} و [[مبارزه]] با اوست. گزینه‌ای که در متن این [[روایت]]، قرینۀ بر مقصود است، گزینه‌های {{متن حدیث|اخْتَفَی الْمَهْدِیُّ}} و {{متن حدیث|أَخَذَ فِی الْمَهْدِیِّ}} است؛ زیرا مخفی شدن [[حضرت مهدی]] {{ع}} و اینکه [[سفیانی]] به دنبال یافتن اوست، همگی دلالت بر این دارد که [[امام زمان]]{{ع}} [[ظهور]] کرده است. پس صحیح این است که بگوئیم این سه نوع حرکت، در واقع، نشانۀ [[قیام امام زمان]] {{ع}} هستند، نه نشانۀ [[ظهور]]؛ زیرا [[بعد از ظهور]]، [[قیام امام زمان]] {{ع}} آغاز می‌شود که جهت رخدادش [[نیاز]] به [[علائم]] و نشانه دارد که [[امام سجاد]] {{ع}} در این [[روایت]] این سه نشانه را بر می‌شمارد و برخی به عنوان [[دوستان]] و [[یاران امام زمان]] {{ع}} به دنبال مساعدت و [[همراهی]] ایشان خواهند بود و آنها [[سپاهیان]] [[شعیب بن صالح]] هستند و برخی به عنوان [[دشمنان]] و [[مخالفان]] [[حضرت]] به دنبال [[مبارزه]] و دستگیری او می‌باشند که آنها [[سفیانی]] و [[سپاهیان]] ایشان هستند<ref>ر.ک: [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام (مقاله)|بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام]]، ص ۸۴-۸۵.</ref>.


۱۹٬۴۱۸

ویرایش