عوف سلمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

عوف سلمی و قیام او در روایت

منبع قیام عوف سلمی و ضعف آن

عوف سلمی نشانه‌ای برای قیام امام زمان نه ظهور

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. «رَوَى حَذْلَمُ بْنُ بَشِيرٍ قَالَ قُلْتُ لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صِفْ لِي خُرُوجَ الْمَهْدِيِّ وَ عَرِّفْنِي دَلَائِلَهُ وَ عَلَامَاتِهِ فَقَالَ يَكُونُ قَبْلَ خُرُوجِهِ خُرُوجُ رَجُلٍ يُقَالُ لَهُ عَوْفٌ السُّلَمِيُّ بِأَرْضِ الْجَزِيرَةِ وَ يَكُونُ مَأْوَاهُ تَكْرِيتَ وَ قَتْلُهُ بِمَسْجِدِ دِمَشْقَ ثُمَّ يَكُونُ خُرُوجُ شُعَيْبِ بْنِ صَالِحٍ مِنْ سَمَرْقَنْدَ ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفْيَانِيُّ الْمَلْعُونُ مِنَ الْوَادِي الْيَابِس وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ عُتْبَةَ بْنِ أَبِي سُفْيَانَ فَإِذَا ظَهَرَ السُّفْيَانِيُّ اخْتَفَى الْمَهْدِيُّ ثُمَّ يَخْرُجُ بَعْدَ ذَلِكَ»؛ غیبت شیخ طوسی صفحه ۲۷۰، بحار الانوار جلد ۵۲صفحه ۲۱۳.
  2. ر. ک. کورانی، علی، عصر ظهور، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۲؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ج ۲، ص ۱۰۱۴؛ سلیمان، کامل، روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۱۳
  3. ر. ک. کورانی، علی، عصر ظهور، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۲
  4. ر. ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ج ۲، ص ۱۰۱۴
  5. ر. ک. کورانی، علی، عصر ظهور، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۲
  6. ر. ک. کورانی، علی، عصر ظهور، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۲
  7. ر. ک. کورانی، علی، عصر ظهور، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۲
  8. ر. ک. سلیمان، کامل، روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۱۳؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ج ۲، ص ۱۰۱۴
  9. ر. ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۸.
  10. اعراب، بلاد بین النهرین علیا را جزیره می‌نامند؛ زیرا آب‌های دجله و فرات علیا جلگه‌های آنجا را در بر می‌گرفت. این سرزمین به سه قسمت تقسیم می‌گردید و هر قسمت را دیار می‌گفتند و عبارت بوده از: دیار بکر و دیار ربیعه و دیار مضر؛ بنام سه قبیله: ربیعه و مضر و بکر که در زمان‌های قبل از اسلام به فرمان سلاطین ساسانی به آنجا کوچ نموده و مسکن هر قبیله بنام آن قبیله موسوم شده بود. موصل، در ساحل دجله بزرگ‌ترین شهر دیار ربیعه بود و رقه در ساحل فرات، مرکز دیار مضر و امد در ساحل دجله علیا، بزرگ‌ترین شهر دیار بکر و دیار بکر شمالی‌ترین این سه دیار بود (لسترینج، گای، البلدان الخلافة الشرقیة، ص۱۲۴، ذیل واژه جزیره).
  11. «یَکُونُ قَبْلَ خُرُوجِهِ خُرُوجُ رَجُلٍ یُقَالُ لَهُ عَوْفٌ السُّلَمِیُّ بِأَرْضِ الْجَزِیرَةِ وَ یَکُونُ مَأْوَاهُ تِکْرِیتٌ وَ قَتْلُهُ بِمَسْجِدِ دِمَشْقَ ثُمَّ یَکُونُ خُرُوجُ شُعَیْبِ بْنِ صَالِحٍ مِنْ سَمَرْقَنْدَ ثُمَّ یَخْرُجُ السُّفْیَانِیُّ الْمَلْعُونُ مِنَ الْوَادِی الْیَابِسِ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ عُتْبَةَ بْنِ أَبِی سُفْیَانَ فَإِذَا ظَهَرَ السُّفْیَانِیُّ اخْتَفَی الْمَهْدِیُّ ثُمَّ یَخْرُجُ بَعْدَ ذَلِکَ»؛ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۴۴۳.
  12. ر. ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۸؛ الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام، ص ۸۴-۸۵.
  13. ر. ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۸؛ الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام، ص ۸۴-۸۵.
  14. ر. ک: راوندی، سعید بن هبه الله، الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۵۵.
  15. ر. ک: نیلی نجفی، علی بن عبدالکریم، منتخب الانوار المضیئه، ص۳۱.
  16. شرح حالی با این عنوان در کتب رجالی یافت نشد.
  17. ر. ک: شهبازیان، محمد، صفری فروشانی، نعمت‌الله؛ بررسی کتاب نور الانوار علی اصغر بروجردی در حوزه مهدویت، ص۱۲۰-۱۲۱.
  18. ر. ک: الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام، ص ۸۴-۸۵.