|
|
| خط ۱۳۳: |
خط ۱۳۳: |
| #از جمله فواید [[ایمان]]، [[محبوب]] شدن [[مؤمن]] نزد دیگران است. [[خداوند]] در [[قرآن]] به [[ایمان]] آورندگانی که [[عمل نیک]] انجام دهند، [[وعده]] داده است که آنان را [[محبوب]] دلها قرار دهد: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا}}<ref>«به زودی (خداوند) بخشنده برای آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، (در دلها) مهری خواهد نهاد» سوره مریم، آیه ۹۶.</ref> | | #از جمله فواید [[ایمان]]، [[محبوب]] شدن [[مؤمن]] نزد دیگران است. [[خداوند]] در [[قرآن]] به [[ایمان]] آورندگانی که [[عمل نیک]] انجام دهند، [[وعده]] داده است که آنان را [[محبوب]] دلها قرار دهد: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا}}<ref>«به زودی (خداوند) بخشنده برای آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، (در دلها) مهری خواهد نهاد» سوره مریم، آیه ۹۶.</ref> |
| و آثار بسیار دیگری که در [[آیات]] و [[روایات]] بدن‌ها اشاره شده است<ref>ر.ک: روحی، ابوالفضل، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵، ص ۲۰۰.</ref>. | | و آثار بسیار دیگری که در [[آیات]] و [[روایات]] بدن‌ها اشاره شده است<ref>ر.ک: روحی، ابوالفضل، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵، ص ۲۰۰.</ref>. |
| ==اقسام و [[مراتب ایمان]]==
| |
| *[[ایمان]] از جهات گوناگون دارای اقسامی است:
| |
| #از حیث دوام و بقا به ثابت و عاریتی تقسیم می‌‌شود: نوعی از [[ایمان]]، ایمانی است مستقرّ که در عمق [[دلها]] ثابت و برقرار است و نوع دیگر ایمانی که به صورت عاریه تا زمان معیّنی میان [[دلها]] و سینه‌ها در نوسان است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۸۹.</ref>.[[ایمان]] [[ثابت]]، ایمانی است که به حد ملکات [[نفسانی]] رسیده و در اعماق [[جان]] ریشه دوانده، اما [[ایمان]] عاریتی به این [[درجه]] از ثبوت نرسیده است.
| |
| #از حیث رتبه و [[مقام]]، [[ایمان]] به [[قلبی]]، زبانی و عملی تقسیم شده است<ref>ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۱۵۸.</ref>.
| |
| # [[ایمان]] در یک تقسیم دیگر به [[عقلی]] و [[قلبی]] تقسیم شده است:[[ایمان]] [[عقلی]]، عبارت از مجموعه معارفی است که [[عقل]] [[انسانی]] به آن [[یقین]] پیدا می‌‌کند. [[معارف]] مربوط به مبدأ، [[معاد]]، [[نبوّت]]، [[امامت]] و... در این شمار است. [[قرآن کریم]] به این مجموعه، عنوان عامّ "[[اسلام]]" را اطلاق کرده است: {{متن قرآن|قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ}}<ref>«تازی‌های بیابان‌نشین گفتند: ایمان آورده‌ایم بگو: ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید: اسلام آورده‌ایم و هنوز ایمان در دل‌هایتان راه نیافته است» سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref> و ایمان‌های عموم [[مردم]]، از همین نوع است. اینگونه از [[ایمان]] نیز، بدون تردید [[آدمی]] را از [[مخالفت]] [[اوامر الهی]] باز می‌‌دارد.[[ایمان]] [[قلبی]] نوری [[الهی]] و هدایتی ویژه است که برای [[احیاء]] [[قلب]] [[انسان]] و جلا دادن او، از سوی [[خداوند]] گسیل و در [[نفوس]] [[مؤمن]] مستقر می‌‌شود. این [[ایمان]]، با اجتناب از مراتب ضعیف [[محرّمات]] و انجام مراحل پائینتر [[واجبات]]، در [[قلب]] آغاز و اندک اندک [[رشد]] می‌‌نماید؛ تا سرانجام با حصول "[[ایمان]] [[قلبی]]"، [[آدمی]] از تمامی [[محرّمات]] و مکروهات و حتّی مباحات اجتناب ورزد<ref>ر.ک: مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۱، ص ۴۳۱-۴۳۲.</ref>.
| |
|
| |
| ==منابع== | | ==منابع== |
| {{فهرست اثر}} | | {{فهرست اثر}} |
