آیا می‌توان با امام مهدی صحبت کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آیا می‌توان با امام مهدی صحبت کرد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۴۹

۳۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'منتخب الاثر،' به 'منتخب الاثر،'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 ::::::۲. روایاتی که حضور مستور و مستمر برای آن [[حضرت]] بیان کرده است: در فرازهایی از [[دعای ندبه]] می‌خوانیم: {{عربی|"بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ عَنَّا"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعاى شریف ندبه.</ref>؛ به جانم [[سوگند]] که تو آن [[نهان]] شده‌ای هستی که بیرون از جمع ما نیستی به جانم [[سوگند]] که تو آن دور شده‌ای هستی که از ما دوری نداری.
 ::::::دو تعبیر زیبای "[[نهان]] شده‌ای که همیشه با ماست" و "دور شده‌ای که به ما نزدیک است"، نویدبخش حضور مستمر [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} در جمع [[شیعه|شیعیان]] و محبّین است. و مراد از این تعابیر این هست که هرچند آن [[حضرت]] همیشه با ما است ولی چون شناخته نمی‌شود [[نهان]] شده و مستور به شمار می‌آید. و یا اینکه هرچند آن [[حضرت]] دور شده از عموم [[مردم]] به حساب می‌آید، لکن به خاصّان و موالیان خود نزدیک است.
-::::::۳. روایاتی که بیان می‌کند آن [[حضرت]] از دیدگان [[پنهان]] است نه از دل‌ها: [[راوی]] می‌گوید از [[امام کاظم]] {{ع}} درباره [[آیه]] [[قرآن]] {{متن قرآن|وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً}}<ref>سوره لقمان، آیه ۲۰.</ref>؛‏ پرسیدم فرمود: "[[نعمت]] ظاهر و [[آشکار]]، [[امام]] ظاهر است و [[نعمت]] [[باطن]] و [[پنهان]]، [[امام]] [[غایب]]" پرسیدم: آیا از [[امامان]] ما کسی [[غایب]] می‌شود؟ فرمود: {{عربی|"نَعَمْ يَغِيبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا يَغِيبُ عَنْ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ ذِكْرُهُ"}}<ref>لطف اللّه صافى، منتخب الاثر، فصل ۲، باب ۲۲، حدیث ۳، ص ۲۹۹.</ref>؛ آری! چهره‌اش از دیدگان [[مردم]] [[پنهان]] می‌شود، لکن یادش از دل‌های [[مؤمنان]] [[غایب]] نمی‌شود.
+::::::۳. روایاتی که بیان می‌کند آن [[حضرت]] از دیدگان [[پنهان]] است نه از دل‌ها: [[راوی]] می‌گوید از [[امام کاظم]] {{ع}} درباره [[آیه]] [[قرآن]] {{متن قرآن|وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً}}<ref>سوره لقمان، آیه ۲۰.</ref>؛‏ پرسیدم فرمود: "[[نعمت]] ظاهر و [[آشکار]]، [[امام]] ظاهر است و [[نعمت]] [[باطن]] و [[پنهان]]، [[امام]] [[غایب]]" پرسیدم: آیا از [[امامان]] ما کسی [[غایب]] می‌شود؟ فرمود: {{عربی|"نَعَمْ يَغِيبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا يَغِيبُ عَنْ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ ذِكْرُهُ"}}<ref>لطف اللّه صافى، [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، فصل ۲، باب ۲۲، حدیث ۳، ص ۲۹۹.</ref>؛ آری! چهره‌اش از دیدگان [[مردم]] [[پنهان]] می‌شود، لکن یادش از دل‌های [[مؤمنان]] [[غایب]] نمی‌شود.
 ::::::[[مردم]] اگرچه از دیدن چهره پرفروغ [[امام مهدی|امام]] خویش در دوران [[غیبت]] محروم می‌مانند، لکن می‌توانند یاد او را همیشه در [[دل]] داشته باشند.
 ::::::توجه به [[اختلاف]] دو تعبیر "ابصار الناس" و "[[قلوب]] المؤمنین" در [[کلام]] [[حضرت]]، نشان دهنده امتیاز [[مؤمنین]] و [[اختلاف]] تلقی آنان از [[غیبت]]، نسبت به سایر [[مردم]] است. آن‌چه برای [[مردم]] عادی مهم است، دیدن با چشم ظاهری سر است؛ اگر نبینند باور نمی‌کنند، دلشان از امامی که نمی‌بینند متأثر نمی‌شود و چون [[دل]] متأثر نشد، عملشان رنگ [[تبعیت]] از [[امام]] نمی‌گیرد.