←دلالت آیه بر امامت علی{{ع}}
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
*تمام [[مسلمانان]] در اینکه [[آیه]] در شان [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نازل شده [[اتفاق نظر]] دارند، مگر [[ابن تیمیه]] از علمای [[اهل سنت]] که [[معتقد]] است [[انتصاب]] [[آیه]] به [[امیرالمؤمنین]]، [[انتصاب]] غلط و از جعلیات [[اسلام]] است اما سخن او با توجه به [[نقل]] [[روایات]] متعدد از [[اهل سنت]] مانند: حافظ عبدالرزاق صنعانی، حافظ عبدبن حمید، حافظ رزین بن [[معاویه]]، حافظ نسائی "مؤلف صحیح"، حافظ [[محمد بن جریر طبری]]، ابن ابی حاتم، ابن عساکر، [[ابوبکر]] بن مردویه، [[ابوالقاسم]] طبرانی، [[خطیب]] [[بغدادی]]، هیثمی، ابن جوزی، [[محبّ]] [[طبری]]، [[جلال الدین سیوطی]] و [[متّقی]] [[هندی]]؛ دربارۀ [[انتصاب]] [[آیه]] به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بی پایه و اساس است<ref>ر.ک: خراسانی، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱، ص۴۳۰ - ۴۳۶. </ref>. | *تمام [[مسلمانان]] در اینکه [[آیه]] در شان [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نازل شده [[اتفاق نظر]] دارند، مگر [[ابن تیمیه]] از علمای [[اهل سنت]] که [[معتقد]] است [[انتصاب]] [[آیه]] به [[امیرالمؤمنین]]، [[انتصاب]] غلط و از جعلیات [[اسلام]] است اما سخن او با توجه به [[نقل]] [[روایات]] متعدد از [[اهل سنت]] مانند: حافظ عبدالرزاق صنعانی، حافظ عبدبن حمید، حافظ رزین بن [[معاویه]]، حافظ نسائی "مؤلف صحیح"، حافظ [[محمد بن جریر طبری]]، ابن ابی حاتم، ابن عساکر، [[ابوبکر]] بن مردویه، [[ابوالقاسم]] طبرانی، [[خطیب]] [[بغدادی]]، هیثمی، ابن جوزی، [[محبّ]] [[طبری]]، [[جلال الدین سیوطی]] و [[متّقی]] [[هندی]]؛ دربارۀ [[انتصاب]] [[آیه]] به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بی پایه و اساس است<ref>ر.ک: خراسانی، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱، ص۴۳۰ - ۴۳۶. </ref>. | ||
==دلالت [[آیه]] بر [[ | ==دلالت [[آیه]] بر [[ولایت]] [[علی]]{{ع}}== | ||
*آیه ولایت یکی از روشن‌ترین [[دلایل امامت]] [[بلافصل]] [[علی]]{{ع}} است: زیرا واژۀ "ولی" اگر چه در لغت معانی یا کاربردهای گوناگونی دارد مانند: [[رب]]، مالک، [[سید]]، [[منعم]]، معتق، [[محب]]، [[ناصر]] و [[متصرف]] در امور دیگران<ref>لسان العرب، ج۱۵، ص۲۸۱ـ۲۸۳؛ أقرب الموارد، ج۲، ص۱۴۷۸.</ref>، ولی به [[دلایل عقلی]] و [[نقلی]] و نیز به [[اجماع]] [[مسلمانان]] غیر از سه معنای اخیر قطعاً مقصود نیست و از سه معنای اخیر تنها آخرین معنا میتواند در این [[آیه]] مقصود باشد. برخی از [[دلایل]] این مطلب عبارتاند از: | *آیه ولایت یکی از روشن‌ترین [[دلایل امامت]] [[بلافصل]] [[علی]]{{ع}} است: زیرا واژۀ "ولی" اگر چه در لغت معانی یا کاربردهای گوناگونی دارد مانند: [[رب]]، مالک، [[سید]]، [[منعم]]، معتق، [[محب]]، [[ناصر]] و [[متصرف]] در امور دیگران<ref>لسان العرب، ج۱۵، ص۲۸۱ـ۲۸۳؛ أقرب الموارد، ج۲، ص۱۴۷۸.</ref>، ولی به [[دلایل عقلی]] و [[نقلی]] و نیز به [[اجماع]] [[مسلمانان]] غیر از سه معنای اخیر قطعاً مقصود نیست و از سه معنای اخیر تنها آخرین معنا میتواند در این [[آیه]] مقصود باشد. برخی از [[دلایل]] این مطلب عبارتاند از: | ||
#حصر انما: {{متن قرآن|إِنَّمَا}} از ادات حصر است و بر [[ولایتی]] خاص که به [[خداوند]] اختصاص دارد و با [[اذن]] او برای دیگران نیز ثابت میشود دلالت می‌‌کند<ref>مجمع البیان، ج۴ـ۳، ص۲۱۱؛ الذخیرة فی علم الکلام، ص۴۳۹ـ۴۴۰؛ المنقذ من التقلید، ج۲، ص۳۰۲ـ۳۰۳.</ref>.<ref>ر.ک: ربانی گلپایگانی، علی، آیۀ ولایت، دانشنامۀ کلام اسلامی، ج۱، ص؟؟؟</ref> | #حصر انما: {{متن قرآن|إِنَّمَا}} از ادات حصر است و بر [[ولایتی]] خاص که به [[خداوند]] اختصاص دارد و با [[اذن]] او برای دیگران نیز ثابت میشود دلالت می‌‌کند<ref>مجمع البیان، ج۴ـ۳، ص۲۱۱؛ الذخیرة فی علم الکلام، ص۴۳۹ـ۴۴۰؛ المنقذ من التقلید، ج۲، ص۳۰۲ـ۳۰۳.</ref>.<ref>ر.ک: ربانی گلپایگانی، علی، آیۀ ولایت، دانشنامۀ کلام اسلامی، ج۱، ص؟؟؟</ref> | ||