بحث:هدایت عامه: تفاوت میان نسخه‌ها

#هدایت [[عقلی]] [[معنوی]]: یعنی بهره گیری از [[قدرت]] [[اندیشه]]، برای تأمین نیازهای [[معنوی]] و دست‏یابی به قلّه کمالات انسانی. همه آیاتی که [[انسان]] را به تفکّر درباره حقایق مرتبط با مبدأ و [[معاد]] [[دعوت]] کرده‏‌اند، به این نوع هدایت اشاره دارند. در روایتی بسیار زیبا و تأمل بر‏انگیز، [[امام]] کاظم{{ع}} شماری از این دسته [[آیات]] را برای یکی از یارانش به نام هشام بن حکم [[تفسیر]] کرده و سخن را با این جملات آغاز می‌‌‏فرماید: {{متن حدیث|"یا هِشامُ! إنَّ اللّه‏َ تَبارَکَ و تَعالی بَشَّرَ أهلَ العَقلِ وَ الفَهمِ فی کِتابِهِ فَقالَ: {{متن قرآن|فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}.<ref>سوره انعام، آیه ۹۷</ref> یا هِشامُ! إنَّ اللّه‏َ تَبارَکَ و تَعالی أکمَلَ لِلنّاسِ الحُجَجَ بِالعُقولِ، و نَصَرَ النَّبِیّینَ بِالبَیانِ، و دَلَّهُم عَلی رُبوبِیَّتِهِ بِالأَدِلَّةِ"}}؛‌ای هشام، [[خداوند متعال]] در کتابش صاحبان [[خرد]] و [[فهم]] را [[بشارت]] داده و فرموده است: «پس، به آن [[بندگان]] من که به سخن، گوش فرا می‏‌دهند. و‌ای هشام، [[خداوند متعال]] دلایلش را با [[خرد]]، کامل کرد و [[پیامبران]] را با سخنوری، [[یاری]] رسانید و آنان را با [[برهان]]، به ربوبیّت [[الهی]]، [[راهنمایی]] ساخت».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافیریال ج ۱، ص ۱۳</ref> همچنین، همه روایاتی که [[عقل]] را [[حجت خدا]] و فرستاده او معرفی کرده‏‌اند، اشاره به این نوع هدایت دارند؛ [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌‏فرماید: {{متن حدیث|"حُجَّةُ اللّه‏ِ عَلَی العِبادِ النَّبِیُّ، وَ الحُجَّةُ فیما بَینَ العِبادِ و بَینَ اللّه‏ِ العَقلُ}}؛ [[حجّت]] [[خداوند]] بر [[بندگان]]، [[پیامبر]] است و [[حجّت]] میان [[بندگان]] و [[خداوند]]، [[خرد]] است».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۵</ref>. <ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گونه‌شناسی هدایت الهی در قرآن و حدیث (مقاله)|گونه‌شناسی هدایت الهی در قرآن و حدیث]]، [[فصلنامه علمی پژوهشی علوم حدیث، ش ش ۶۴، ص ۳ـ ۲۲]]</ref>.