آموزه مهدویت در عرفان اسلامی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

در معرفی این کتاب آمده است: «[[انسان]] همواره در آرزوی یک [[زندگی اجتماعی]] همراه با کمال و [[سعادت]] همه‌جانبه بوده و به [[امید]] فرا رسیدن چنین روزی به سر برده است. [[منجی بشر]] و عدل‌گستر جهانی، فردی از جنس [[بشر]] و آخرین مصداق [[انسان کامل]] است که در آموزه‌های [[وحیانی]] مختلف نوید [[ظهور]] او و [[نجات بشر]] به دست وی داده شده است. در میان [[امت اسلامی]] موضوع [[مهدویت]] و [[ظهور مهدی]]{{ع}} مطرح است. در این زمینه [[عارفان]] بزرگ با استناد به [[روایات]] متعدد از [[رسول خدا]] {{صل}}، و با تکیه بر مبانی عرفانی‌شان درباره تبارشناسی [[حضرت مهدی]]{{ع}} دیدگاهی هماهنگ با [[پیروان اهل بیت]] {{ع}} ([[امامیه]]) دارند که در این کتاب بررسی گردیده است. نگارنده در کتاب نخست به تبارشناسی [[مهدی]]{{ع}}، ولادت، [[اسامی]] و [[القاب]] و [[خلق]] و خو و [[صفات ]]ایشان می‌پردازد. سپس مسأله [[ضرورت]] و [[جایگاه]] [[مهدی]]{{ع}} در عالم و تحلیل [[خلافت الهی]] ایشان را بررسی می‌کند. وی در بخش دیگر کتاب معنای [[ولایت]] و ولی و [[ولایت]] اکتسابی و موهبتی را بیان کرده و در پایان [[اسرار]] [[غیبت امام زمان]]{{ع}}، [[طول عمر]] ایشان، آثار و [[برکات]] [[ظهور]] از جمله [[حیات]] مجدد [[جهان]]،[[ حیات]] و [[عزت]] [[اسلامی]]، و عدل‌گستری را به تفصیل بیان می‌کند. نگارنده این موضوعات را از دیدگاه [[عارفان]] نیز مطرح ساخته و در موارد بسیاری سخنان آنان را عینا [[نقل]] می‌کند»<ref name=p2></ref>.

:۲.[[ حیات]] مجدد [[جهان]]

:۴. بازگشت [[حیات]] و [[عزت]] [[اسلامی]]