جز
جایگزینی متن - ']]' به ' [['
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[') |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
*کوتاه سخن آنکه [[تفکّر]] و [[اندیشه]]، که به‌صورت مستقیم به [[عزلت]] [[نیازمند]] است، از [[برترین]] [[عبادات]] است؛ به‌گونه‌ای که لحظه‌ای از آن [[برتر]] از هفتاد سال [[عبادت]] شمرده شده است. | *کوتاه سخن آنکه [[تفکّر]] و [[اندیشه]]، که به‌صورت مستقیم به [[عزلت]] [[نیازمند]] است، از [[برترین]] [[عبادات]] است؛ به‌گونه‌ای که لحظه‌ای از آن [[برتر]] از هفتاد سال [[عبادت]] شمرده شده است. | ||
*این افتخار، نه تنها شامل حال متفکّران گوشه‌گیر می‌شود، که برای تمامی [[انسان‌ها]] مایه فخر را فراهم می‌آورد. نیز نه فقط در امور فردی و مادّی، که در امور [[معنوی]] و [[اجتماعی]] نیز هیچ کمالی بدون انفراد و [[عزلت]] پدید نمی‌آید. | *این افتخار، نه تنها شامل حال متفکّران گوشه‌گیر می‌شود، که برای تمامی [[انسان‌ها]] مایه فخر را فراهم می‌آورد. نیز نه فقط در امور فردی و مادّی، که در امور [[معنوی]] و [[اجتماعی]] نیز هیچ کمالی بدون انفراد و [[عزلت]] پدید نمی‌آید. | ||
*در مقابل این [[فضیلت]] بزرگ، "اُلفت" قرار دارد. اُلفت ملکه‌ای است که [[صاحب]] آن، به‌واسطه این ملکه می‌تواند با [[مردم]] در پیوند بوده آنان را به سوی خود جلب نماید، و خود نیز به سوی آنان جذب شود. در خبری از [[امیرمؤمنان]]{{ع}} اُلفت در شمار [[صفات ]][[مؤمنان]] دانسته شده، بالاتر از آن، کسانی که از آن بی‌بهره‌اند را فاقد خیر دانسته‌اند؛ آن [[حضرت]]{{ع}} می‌فرمایند: "[[مؤمن]] الفت گیرنده است، و هیچ خیری در کسی که نه الفت می‌گیرد و نه به او الفت می‌گیرند، نیست" <ref>{{متن حدیث|الْمُؤْمِنُ مَأْلُوفٌ وَ لَا خَيْرَ فِيمَنْ لَا يَأْلَفُ وَ لَا يُؤْلَفُ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۲.</ref>. | *در مقابل این [[فضیلت]] بزرگ، "اُلفت" قرار دارد. اُلفت ملکه‌ای است که [[صاحب]] آن، به‌واسطه این ملکه می‌تواند با [[مردم]] در پیوند بوده آنان را به سوی خود جلب نماید، و خود نیز به سوی آنان جذب شود. در خبری از [[امیرمؤمنان]]{{ع}} اُلفت در شمار [[صفات ]] [[مؤمنان]] دانسته شده، بالاتر از آن، کسانی که از آن بی‌بهره‌اند را فاقد خیر دانسته‌اند؛ آن [[حضرت]]{{ع}} می‌فرمایند: "[[مؤمن]] الفت گیرنده است، و هیچ خیری در کسی که نه الفت می‌گیرد و نه به او الفت می‌گیرند، نیست" <ref>{{متن حدیث|الْمُؤْمِنُ مَأْلُوفٌ وَ لَا خَيْرَ فِيمَنْ لَا يَأْلَفُ وَ لَا يُؤْلَفُ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۲.</ref>. | ||
*اُنس و اُلفت نیز همچون [[عزلت]] در شمار ملکات فاضله بسیار مهم انسانی است. اگر این ملکه هیچ فایده دیگری جز از امکان [[تعلیم و تعلّم]] فراهم نمی‌آورد، باز [[کافی]] بود تا آن را در شمار [[برترین]] [[فضائل]] انسانی بدانیم؛ چه تحصیل [[دانش]]، برآوردن امور مربوط به معاش و [[معاد]] [[انسان]]، کسب [[فضائل]]، [[کمک]] به دیگران و عمل به [[قانون]] [[مواسات]]، در گرو همین الفت گرفتن با دیگران است<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۴۷۳.</ref>. | *اُنس و اُلفت نیز همچون [[عزلت]] در شمار ملکات فاضله بسیار مهم انسانی است. اگر این ملکه هیچ فایده دیگری جز از امکان [[تعلیم و تعلّم]] فراهم نمی‌آورد، باز [[کافی]] بود تا آن را در شمار [[برترین]] [[فضائل]] انسانی بدانیم؛ چه تحصیل [[دانش]]، برآوردن امور مربوط به معاش و [[معاد]] [[انسان]]، کسب [[فضائل]]، [[کمک]] به دیگران و عمل به [[قانون]] [[مواسات]]، در گرو همین الفت گرفتن با دیگران است<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۴۷۳.</ref>. | ||
*بالاتر از این آنکه [[دین]] [[محبّت]] و نفرت است، که این هر دو بر انس گرفتن با دیگران متوقّف می‌باشد. | *بالاتر از این آنکه [[دین]] [[محبّت]] و نفرت است، که این هر دو بر انس گرفتن با دیگران متوقّف می‌باشد. | ||