وقت معلوم: تفاوت میان نسخه‌ها

*البته در برخی [[روایات]]، [[هلاکت]] او را به دست [[پیامبر خاتم]]{{صل}} بر صخره‌‏ای در [[بیت المقدس]] ذکر کرده‏‌اند<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۴۴، ح ۹۶</ref>.  

*بعید نیست مقصود از [[روایت]]، این باشد که با روشن شدن حقایق در [[عصر ظهور]] و رشد بسیار بالای عقلانی انسان‏‌ها در آن عصر، دیگر مجالی برای اغوای [[شیطان]] باقی نخواهد ماند و عملا خلع [[سلاح]] و نابود می‏شود و این، پایان مهلت او است<ref>ر. ک: [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۴۲، ح ۵؛ طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۶؛ مسعودی، اثبات الوصیة، ص ۱۵</ref>.  

==وقت معلوم در موعودنامه==

*برخی از آن به [[روز قیامت]]، تعبیر کرده‌اند. وهب بن جمیع می‌گوید: از [[حضرت صادق]] {{ع}} پرسیدم: این‌که [[خداوند]] به [[شیطان]] فرمود: به تو مهلت داده خواهد شد تا وقت معلوم<ref>سوره حجر، ۳۸.</ref>؛ این چه زمانی خواهد بود؟ فرمود: "آیا پنداشته‌ای این روز، روز [[قیامت]] است‌؟ [[خداوند]] تا روز [[قیام قائم]] ما، به [[شیطان]] مهلت داده است. وقتی [[خداوند]] [[قائم]] را [[مبعوث]] می‌کند و اجازه [[قیام]] به او می‌دهد، حضرت به [[مسجد کوفه]] می‌رود. در آن هنگام، [[شیطان]] در حالی که با زانوان خود راه می‌رود، به آن‌جا می‌آید و می‌گوید: ای وای بر من از امروز. [[حضرت مهدی]] {{ع}} پیشانی او را می‌گیرد و گردنش را می‌زند و آن هنگام، روز "وقت معلوم" است که مهلت [[شیطان]] به پایان می‌رسد<ref>تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۴۳؛ تفسیر صافی، ج ۱، ص ۹۰۶؛ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۵۴.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: وقت معلوم، روزی است که [[رسول اکرم]] {{صل}} [[شیطان]] را بر روی سنگی در [[بیت المقدس]] سر می‌بُرد<ref>المیزان، ج ۱۲، ص ۱۸۴؛ تفسیر صافی، ج ۳، ص ۱۱۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۵۷.</ref>.