بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'صورت' به 'صورت') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
متن آیه: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم؛ اگر نمیدانید از [[اهل ذکر]] بپرسید؛ سوره نحل، آیه: ۴۳.</ref>. | متن [[آیه]]: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم؛ اگر نمیدانید از [[اهل ذکر]] بپرسید؛ سوره نحل، آیه: ۴۳.</ref>. | ||
[[آیه]] ۴۳ [[سوره]] نحل را که به [[لزوم]] [[پرسش]] از [[اهل ذکر]] [[فرمان]] داده، "[[آیه سؤال]]" گفتهاند: <ref>نهج الحق، ص ۱۲۰؛ کفایة الاصول، ص ۳۰۰.</ref>. [[شهرت]] این [[آیه]] به [[آیه سؤال]]، بیشتر در [[علم اصول]] مطرح است و از آن بر [[لزوم]] [[تقلید]] از [[فقیهان]] و نیز [[حجت]] [[خبر واحد]] <ref>الفصول، اصفهانی، ص ۲۷۶.</ref> و [[حجیت]] [[فتوا]] <ref>کفایة الاصول، ص ۳۰۰.</ref> [[استدلال]] کردهاند. در روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} "[[اهل ذکر]]" بر [[امامان]]{{عم}} [[تطبیق]] شده است<ref>عیاشی، ج۲، ص ۲۶۰؛ التبیان، ج۶، ص ۳۸۴.</ref><ref>[[علی خراسانی| خراسانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قصرآن کریم (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۳۸۷ - ۳۸۸.</ref>. | [[آیه]] ۴۳ [[سوره]] نحل را که به [[لزوم]] [[پرسش]] از [[اهل ذکر]] [[فرمان]] داده، "[[آیه سؤال]]" گفتهاند: <ref>نهج الحق، ص ۱۲۰؛ کفایة الاصول، ص ۳۰۰.</ref>. [[شهرت]] این [[آیه]] به [[آیه سؤال]]، بیشتر در [[علم اصول]] مطرح است و از آن بر [[لزوم]] [[تقلید]] از [[فقیهان]] و نیز [[حجت]] [[خبر واحد]] <ref>الفصول، اصفهانی، ص ۲۷۶.</ref> و [[حجیت]] [[فتوا]] <ref>کفایة الاصول، ص ۳۰۰.</ref> [[استدلال]] کردهاند. در روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} "[[اهل ذکر]]" بر [[امامان]]{{عم}} [[تطبیق]] شده است<ref>عیاشی، ج۲، ص ۲۶۰؛ التبیان، ج۶، ص ۳۸۴.</ref><ref>[[علی خراسانی| خراسانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قصرآن کریم (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۳۸۷ - ۳۸۸.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[قرآن کریم]] میفرماید: اگر نمیدانید، از آگاهان و [[اهل ذکر]] بپرسید: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم؛ اگر نمیدانید از اهل کتاب (آسمانی) بپرسید؛ سوره نحل، آیه: ۴۳.</ref> [[رجوع]] به آگاهان و دانایان در هر مسألهای، امری [[عقلانی]] و طبیعی است و [[رجوع]] [[جاهل]] به عالم مبنای [[ارتباطات]] بشری است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۲.</ref> | * [[قرآن کریم]] میفرماید: اگر نمیدانید، از آگاهان و [[اهل ذکر]] بپرسید: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم؛ اگر نمیدانید از اهل کتاب (آسمانی) بپرسید؛ سوره نحل، آیه: ۴۳.</ref> [[رجوع]] به آگاهان و دانایان در هر مسألهای، امری [[عقلانی]] و طبیعی است و [[رجوع]] [[جاهل]] به عالم مبنای [[ارتباطات]] بشری است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۲.</ref> | ||
*[[مرجعیت علمی]] و [[دینی]] بعد از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از مسائلی است که در بین [[فرق اسلامی]] همواره مورد [[اختلاف]] بوده است. [[پیروان]] [[مکتب]] [[اهل بیت]] معتقدند [[ایمه]]{{ع}} با توجه به دارا بودن [[مقام]] [[عصمت]] و [[علم لدنی]] که در جای خود با [[براهین عقلی]] و [[نقلی]] [[اثبات]] شده است، تنها [[مرجع]] [[علمی]] بعد از [[پیامبر خاتم|پیامبر اعظم]]{{صل}} هستند که برای [[فهم]] درست [[کتاب و سنت]] باید به ایشان مراجعه کرد و برای [[اثبات]] ادعای خود علاوه بر [[دلایل عقلی]] به [[آیات]] و روایاتی [[استدلال]] میکنند که یکی از این [[آیات]]، آیۀ ۴۳ سورۀ نحل است که در سورۀ [[انبیاء]] آیۀ ۷ هم آمده است: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم، اگر نمیدانید از اهل کتاب بپرسید؛ سوره انبیاء، آیه: ۷.</ref><ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | * [[مرجعیت علمی]] و [[دینی]] بعد از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از مسائلی است که در بین [[فرق اسلامی]] همواره مورد [[اختلاف]] بوده است. [[پیروان]] [[مکتب]] [[اهل بیت]] معتقدند [[ایمه]]{{ع}} با توجه به دارا بودن [[مقام]] [[عصمت]] و [[علم لدنی]] که در جای خود با [[براهین عقلی]] و [[نقلی]] [[اثبات]] شده است، تنها [[مرجع]] [[علمی]] بعد از [[پیامبر خاتم|پیامبر اعظم]]{{صل}} هستند که برای [[فهم]] درست [[کتاب و سنت]] باید به ایشان مراجعه کرد و برای [[اثبات]] ادعای خود علاوه بر [[دلایل عقلی]] به [[آیات]] و روایاتی [[استدلال]] میکنند که یکی از این [[آیات]]، آیۀ ۴۳ [[سورۀ نحل]] است که در سورۀ [[انبیاء]] آیۀ ۷ هم آمده است: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم، اگر نمیدانید از اهل کتاب بپرسید؛ سوره انبیاء، آیه: ۷.</ref><ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | ||
*[[علامه طباطبایی]] میگوید: [[آیه]] اشاره به یک اصل عمومی عقلایی است که [[جاهل]] به [[اهل خبره]] مراجعه میکند<ref> المیزان، ج ۱۲ ص:۲۷۵.</ref> در امور [[دین]] و پیمودن راه [[سعادت]] و کسب [[معارف الهی]] و یافتن [[راه خدا]] و [[تفسیر]] [[کلام]] اللّه و دست یافتن به [[عقاید]] حقّه، باید به [[اهل بیت]]{{عم}} [[رجوع]] کرد که آگاهترین و دینشناسترین مردمند. در [[روایات]] بسیاری توصیه شده در امور [[دین]]، به [[اهل بیت]]{{ع}} مراجعه کنید و [[دین]] خود را از آنان بیاموزید و از این [[خاندان]] با عناوینی همچون: خازنان [[علم الهی]]، [[وارثان]] [[علوم پیامبران]]، [[داناترین]] [[مردم]]، [[راسخان در علم]]، معدن و سرچشمۀ [[علوم]] و [[دانا]] به هرچه که بوده و خواهد بود و... یاد شده است<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص۱۷۵.</ref> این [[آیه]]، [[مرجعیت]] [[دینی]] [[اهل بیت]] را [[تبیین]] میکند و معیاری برای نقد [[افکار]] و اندیشههاست، چون آنان آموزگاران [[دین]] و آگاهان به [[شریعت]] الهیاند و از سوی [[خداوند]] [[حجت]] قرار داده شدهاند. بنابراین، [[آیه]] میتواند مورد استناد دربارۀ [[امامت]] و [[رهبری]] هم باشد، چون [[اهل بیت]]، به عنوان آگاهترین انسانهایی که [[وارث]] [[علم]] و [[حکمت]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[دانا]] به [[قرآن]] و شریعتاند، باید در مصدر [[حکومت]] و [[ولایت]] قرار گیرند و جلوی [[بدعتها]] و [[انحرافات]] را بگیرند و کلامشان [[فصل خصومت]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۲.</ref> | * [[علامه طباطبایی]] میگوید: [[آیه]] اشاره به یک اصل عمومی عقلایی است که [[جاهل]] به [[اهل خبره]] مراجعه میکند<ref> المیزان، ج ۱۲ ص:۲۷۵.</ref> در امور [[دین]] و پیمودن راه [[سعادت]] و کسب [[معارف الهی]] و یافتن [[راه خدا]] و [[تفسیر]] [[کلام]] اللّه و دست یافتن به [[عقاید]] حقّه، باید به [[اهل بیت]]{{عم}} [[رجوع]] کرد که آگاهترین و دینشناسترین مردمند. در [[روایات]] بسیاری توصیه شده در امور [[دین]]، به [[اهل بیت]]{{ع}} مراجعه کنید و [[دین]] خود را از آنان بیاموزید و از این [[خاندان]] با عناوینی همچون: خازنان [[علم الهی]]، [[وارثان]] [[علوم پیامبران]]، [[داناترین]] [[مردم]]، [[راسخان در علم]]، معدن و سرچشمۀ [[علوم]] و [[دانا]] به هرچه که بوده و خواهد بود و... یاد شده است<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص۱۷۵.</ref> این [[آیه]]، [[مرجعیت]] [[دینی]] [[اهل بیت]] را [[تبیین]] میکند و معیاری برای نقد [[افکار]] و اندیشههاست، چون آنان آموزگاران [[دین]] و آگاهان به [[شریعت]] الهیاند و از سوی [[خداوند]] [[حجت]] قرار داده شدهاند. بنابراین، [[آیه]] میتواند مورد استناد دربارۀ [[امامت]] و [[رهبری]] هم باشد، چون [[اهل بیت]]، به عنوان آگاهترین انسانهایی که [[وارث]] [[علم]] و [[حکمت]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[دانا]] به [[قرآن]] و شریعتاند، باید در مصدر [[حکومت]] و [[ولایت]] قرار گیرند و جلوی [[بدعتها]] و [[انحرافات]] را بگیرند و کلامشان [[فصل خصومت]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۲.</ref> | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
===مفهومشناسی اهل=== | ===مفهومشناسی [[اهل]]=== | ||
*أهل به معنای [[خانواده]] و [[خاندان]] آمده است. اهل الرجل در اصل کسانیاند که با او در یک [[خانه]] [[زندگی]] میکنند، بعد به طور مجاز به کسانی که آنها را یک [[نسب]] جمع میکند [[اهل بیت]] آن مرد گفتهاند. اهل در صورتی استعمال میشود که میان افراد، پیوند جامعی بوده باشد. به همین جهت در [[قرآن کریم|قرآن مجید]] آمده: "{{متن قرآن|أَهْلَ الْكِتَابِ}}، {{متن قرآن|أَهْلُ الإِنجِيلِ}}، {{متن قرآن|أَهْلِ الْقُرَى}}، {{متن قرآن|أَهْلُ الْمَدِينَةِ }}، {{متن قرآن|أَهْلَ الْبَيْتِ}}، {{متن قرآن|أَهْلَ الذِّكْرِ }}، {{متن قرآن|أَهْلَ هَذِهِ الْقَرْيَة}}، {{متن قرآن|أَهْلِ النَّارِ }}، {{متن قرآن|َ أَهْلُ التَّقْوى}} وَ {{متن قرآن|َ أَهْلُ الْمَغْفِرَة}}»<ref>راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ص ۹۶.</ref><ref>قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص ۱۳۵.</ref> [[قرآن کریم]] آنان را که با [[پیغمبری]] هم [[عقیده]] باشند و به او [[ایمان]] آورند، اهل و ذریۀ او میداند و کسانی را که [[فرزند]] نسبی وی باشند در صورت [[ایمان]] نیاوردن، از اهل او بیرون میداند، مانند پسر [[حضرت نوح]]{{ع}}<ref>سوره هود، آیۀ:۴۵.</ref>. بنابراین، [[اهل ذکر]] به کسانی که در مسألۀ ذکر با یکدیگر اشتراک دارند اطلاق میشود<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | * [[أهل]] به معنای [[خانواده]] و [[خاندان]] آمده است. [[اهل]] الرجل در اصل کسانیاند که با او در یک [[خانه]] [[زندگی]] میکنند، بعد به طور مجاز به کسانی که آنها را یک [[نسب]] جمع میکند [[اهل بیت]] آن مرد گفتهاند. [[اهل]] در صورتی استعمال میشود که میان افراد، پیوند جامعی بوده باشد. به همین جهت در [[قرآن کریم|قرآن مجید]] آمده: "{{متن قرآن|أَهْلَ الْكِتَابِ}}، {{متن قرآن|أَهْلُ الإِنجِيلِ}}، {{متن قرآن|أَهْلِ الْقُرَى}}، {{متن قرآن|أَهْلُ الْمَدِينَةِ }}، {{متن قرآن|أَهْلَ الْبَيْتِ}}، {{متن قرآن|أَهْلَ الذِّكْرِ }}، {{متن قرآن|أَهْلَ هَذِهِ الْقَرْيَة}}، {{متن قرآن|أَهْلِ النَّارِ }}، {{متن قرآن|َ أَهْلُ التَّقْوى}} وَ {{متن قرآن|َ أَهْلُ الْمَغْفِرَة}}»<ref>راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ص ۹۶.</ref><ref>قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص ۱۳۵.</ref> [[قرآن کریم]] آنان را که با [[پیغمبری]] هم [[عقیده]] باشند و به او [[ایمان]] آورند، [[اهل]] و ذریۀ او میداند و کسانی را که [[فرزند]] نسبی وی باشند در صورت [[ایمان]] نیاوردن، از [[اهل]] او بیرون میداند، مانند پسر [[حضرت نوح]]{{ع}}<ref>سوره هود، آیۀ:۴۵.</ref>. بنابراین، [[اهل ذکر]] به کسانی که در مسألۀ ذکر با یکدیگر اشتراک دارند اطلاق میشود<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | ||
=== | ===مفهومشناسی ذکر=== | ||
*ذکر در لغت عبارت است از [[حفظ]] و [[یادآوری]] چیزی. گاهی مراد از ذکر هیئت [[نفسانی]] است که شخص به واسطه آن میتواند آنچه را از [[دانایی]] به دست آورده [[حفظ]] کند... و گاهی به حضور شییء در [[قلب]] و هکذا به قول اطلاق میشود<ref>راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ص ۳۲۸.</ref><ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | *ذکر در لغت عبارت است از [[حفظ]] و [[یادآوری]] چیزی. گاهی مراد از ذکر هیئت [[نفسانی]] است که شخص به واسطه آن میتواند آنچه را از [[دانایی]] به دست آورده [[حفظ]] کند... و گاهی به حضور شییء در [[قلب]] و هکذا به قول اطلاق میشود<ref>راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ص ۳۲۸.</ref><ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | ||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==مصداق [[اهل الذکر]] از نظر [[مفسران]]== | ==مصداق [[اهل الذکر]] از نظر [[مفسران]]== | ||
===[[اهل کتاب]] مصداق اهل الذکرند=== | ===[[اهل کتاب]] مصداق [[اهل]] الذکرند=== | ||
*برخی از [[مفسران]] قائلند [[اهل کتاب]] و مخصوصاً [[یهودیان]] مصداق [[اهل الذکر]] هستند زیرا [[آیه]] ۴۳ سورۀ نحل بیانگر کیفیت ارسال [[رُسُل]] و انزال [[کتب آسمانی]] است؛ زیرا [[مشرکان]] میگفتند [[بشر]] نمیتواند [[پیامبر]] باشد. لذا این گروه از [[مفسران]] میگویند: با دقت در سخنان [[مشرکان]] و سیاق [[آیات]] [[سوره]] نحل معلوم میشود، [[رسالت]] در [[بشر]] عادی محقق میشود اگر قبول ندارید از [[اهل ذکر]] یعنی [[اهل کتاب]] بپرسید. چرا؟ چون [[مشرکان]] با علمای [[اهل کتاب]] رابطه صمیمی داشتند و مورد [[احترام]] آنان بودند و به [[برتری]] آنان [[ایمان]] داشتند؛ مخصوصاً با در نظر داشتن اینکه یهودیها [[دشمن]] [[پیامبر|رسول خدا]] بودند و نبوتش را رد میکردند<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | *برخی از [[مفسران]] قائلند [[اهل کتاب]] و مخصوصاً [[یهودیان]] مصداق [[اهل الذکر]] هستند زیرا [[آیه]] ۴۳ [[سورۀ نحل]] بیانگر کیفیت ارسال [[رُسُل]] و انزال [[کتب آسمانی]] است؛ زیرا [[مشرکان]] میگفتند [[بشر]] نمیتواند [[پیامبر]] باشد. لذا این گروه از [[مفسران]] میگویند: با دقت در سخنان [[مشرکان]] و [[سیاق]] [[آیات]] [[سوره]] نحل معلوم میشود، [[رسالت]] در [[بشر]] عادی محقق میشود اگر قبول ندارید از [[اهل ذکر]] یعنی [[اهل کتاب]] بپرسید. چرا؟ چون [[مشرکان]] با علمای [[اهل کتاب]] رابطه صمیمی داشتند و مورد [[احترام]] آنان بودند و به [[برتری]] آنان [[ایمان]] داشتند؛ مخصوصاً با در نظر داشتن اینکه یهودیها [[دشمن]] [[پیامبر|رسول خدا]] بودند و نبوتش را رد میکردند<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | ||
*این دیدگاه بیشتر در میان [[مفسران]] [[اهل سنت]] رواج دارد<ref>نک. بیضاوی، انوار التنزیل و اسرار التأویل، ج ۳، ص ۲۲۷؛ سمرقندی، بحر العلوم، ج ۲، ص ۲۷۵؛ سیوطی، تفسیر جلالین، ج ۱، ص ۲۷۵؛ حقی بروسوی، تفسیر روح البیان، ج ۵، ص ۳۸ و...</ref>. البته برخی از [[مفسران]] [[شیعه]]<ref>نک. طباطبایی، تفسیر المیزان، ج ۱۲، ص ۴۲۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۱۱، ص ۱۴۴ و...</ref> نیز این مطلب را آوردهاند. اینان اضافه میکنند: اگر [[آیه]] را به [[تنهایی]] در نظر بگیریم، با توجه به اینکه مورد مخصِّص نیست، [[آیه شریفه]] قاعده کلی بیان میکند که هم سائل و هم [[مسئول]] و هم [[مسئول]] عنه عام است، یعنی هر [[جاهلی]] هرچه را نمیداند باید از عالم به آن بپرسد یعنی [[آیه]] بیانگر قاعده عمومی [[رجوع]] [[جاهل]] به عالم است<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | *این دیدگاه بیشتر در میان [[مفسران]] [[اهل سنت]] رواج دارد<ref>نک. بیضاوی، انوار التنزیل و اسرار التأویل، ج ۳، ص ۲۲۷؛ سمرقندی، بحر العلوم، ج ۲، ص ۲۷۵؛ سیوطی، تفسیر جلالین، ج ۱، ص ۲۷۵؛ حقی بروسوی، تفسیر روح البیان، ج ۵، ص ۳۸ و...</ref>. البته برخی از [[مفسران]] [[شیعه]]<ref>نک. طباطبایی، تفسیر المیزان، ج ۱۲، ص ۴۲۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۱۱، ص ۱۴۴ و...</ref> نیز این مطلب را آوردهاند. اینان اضافه میکنند: اگر [[آیه]] را به [[تنهایی]] در نظر بگیریم، با توجه به اینکه مورد مخصِّص نیست، [[آیه شریفه]] قاعده کلی بیان میکند که هم [[سائل]] و هم [[مسئول]] و هم [[مسئول]] عنه عام است، یعنی هر [[جاهلی]] هرچه را نمیداند باید از عالم به آن بپرسد یعنی [[آیه]] بیانگر قاعده عمومی [[رجوع]] [[جاهل]] به عالم است<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | ||
===اشکالات این دیدگاه=== | ===اشکالات این دیدگاه=== | ||
#استفاده از سیاق برای [[تفسیر آیه]] همیشه صحیح نیست چه اینکه برخی از [[آیات]] مختص [[اهل بیت]]{{عم}} است اما سیاق چنین چیزی را نشان نمیدهد، مانند [[ | #استفاده از [[سیاق]] برای [[تفسیر آیه]] همیشه صحیح نیست چه اینکه برخی از [[آیات]] مختص [[اهل بیت]]{{عم}} است اما [[سیاق]] چنین چیزی را نشان نمیدهد، مانند ### [[313]]###: {{متن قرآن|وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref> و در خانههایتان آرام گیرید و چون خویشآرایی دوره جاهلیت نخستین خویشآرایی مکنید و نماز بپا دارید و زکات بپردازید و از خداوند و فرستاده او فرمانبرداری کنید؛ جز این نیست که خداوند میخواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند؛ سوره احزاب، آیه: ۳۳.</ref> و یا [[آیه]] [[ابلاغ]]: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref> ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرساندهای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه میگیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمیکند؛ سوره مائده، آیه: ۶۷.</ref>. | ||
# [[خداوند]] در هیج آیهایی از [[اهل کتاب]] به [[اهل ذکر]] تعبیر نفرموده است بلکه در غالب موارد از [[یهودیان]] و [[نصاری]] با عنوان اهل الکتاب یاد شده است. | # [[خداوند]] در هیج آیهایی از [[اهل کتاب]] به [[اهل ذکر]] تعبیر نفرموده است بلکه در غالب موارد از [[یهودیان]] و [[نصاری]] با عنوان [[اهل الکتاب]] یاد شده است. | ||
# [[خداوند متعال]] [[اهل ذکر]] را به طور مطلق و بدون هیچ قید و شرطی [[مرجع]] [[علمی]] قرار داده است، یعنی هرچه [[اهل ذکر]] بیان کردند آن را بپذیرید. این [[پذیرش]] نسبت به [[اهل کتاب]] صحیح نیست زیرا [[مرجع]] [[علمی]] باید دارای دو شاخصه [[صدق]] خبری و [[صدق]] مخبری باشد. به [[شهادت]] [[آیات]] متعدد در [[قرآن]]، [[اهل کتاب]] فاقد هر دو ویژگی بودند<ref>سورۀ آل عمران، آیات ۶۹، ۷۱ و ۷۲ و سورۀ بقره، آیات ۸۹، ۱۴۶ و ۱۵۹</ref> پس از [[بعثت]] [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]]{{صل}}، [[اهل کتاب]] [[انسانهای صالح]] نبودند، چون طبق [[شریعت]] [[حضرت]] عمل نمیکردند. بنابراین، مقصود از [[اهل ذکر]] نمیتواند [[اهل کتاب]] باشد<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | # [[خداوند متعال]] [[اهل ذکر]] را به طور مطلق و بدون هیچ قید و شرطی [[مرجع]] [[علمی]] قرار داده است، یعنی هرچه [[اهل ذکر]] بیان کردند آن را بپذیرید. این [[پذیرش]] نسبت به [[اهل کتاب]] صحیح نیست زیرا [[مرجع]] [[علمی]] باید دارای دو شاخصه [[صدق]] خبری و [[صدق]] مخبری باشد. به [[شهادت]] [[آیات]] متعدد در [[قرآن]]، [[اهل کتاب]] فاقد هر دو ویژگی بودند<ref>سورۀ آل عمران، آیات ۶۹، ۷۱ و ۷۲ و سورۀ بقره، آیات ۸۹، ۱۴۶ و ۱۵۹</ref> پس از [[بعثت]] [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]]{{صل}}، [[اهل کتاب]] [[انسانهای صالح]] نبودند، چون طبق [[شریعت]] [[حضرت]] عمل نمیکردند. بنابراین، مقصود از [[اهل ذکر]] نمیتواند [[اهل کتاب]] باشد<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | ||
==مطلق اهل [[علم]] مصداق اهل الذکرند== | ==مطلق [[اهل]] [[علم]] مصداق [[اهل]] الذکرند== | ||
*اگر آیۀ [[اهل الذکر]] را جدای از [[آیات]] قبل و بعد در نظر بگیریم و بگوییم [[آیه]] از سه حیث سائل و [[مسئول]] و [[مسئول]] عنه عام است، محذوری که دارد این است که اگر [[پرسش]] از [[اهل ذکر]] [[واجب]] است [[اعتماد]] به جواب نیز باید [[واجب]] باشد. اما قبول این مطلب مشکل است. تنها در صورتی میتوان [[آیه]] را به طور مطلق پذیرفت که [[مسئول]] [[معصوم]] و دارای [[علم لدنی]] باشد. برای این امر نیز مصداقی غیر از [[اهل بیت]] وجود ندارد و با توجه به روایاتی که درباره [[جایگاه علمی]] و [[دینی]] [[اهل بیت]] داریم، [[مرجعیت علمی اهل بیت]] برای [[پاسخ گویی]] به پرسشهای [[دینی]] قطعی خواهد بود<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | *اگر آیۀ [[اهل الذکر]] را جدای از [[آیات]] قبل و بعد در نظر بگیریم و بگوییم [[آیه]] از سه حیث [[سائل]] و [[مسئول]] و [[مسئول]] عنه عام است، محذوری که دارد این است که اگر [[پرسش]] از [[اهل ذکر]] [[واجب]] است [[اعتماد]] به جواب نیز باید [[واجب]] باشد. اما قبول این مطلب مشکل است. تنها در صورتی میتوان [[آیه]] را به طور مطلق پذیرفت که [[مسئول]] [[معصوم]] و دارای [[علم لدنی]] باشد. برای این امر نیز مصداقی غیر از [[اهل بیت]] وجود ندارد و با توجه به روایاتی که درباره [[جایگاه علمی]] و [[دینی]] [[اهل بیت]] داریم، [[مرجعیت علمی اهل بیت]] برای [[پاسخ گویی]] به پرسشهای [[دینی]] قطعی خواهد بود<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | ||
==[[اهل الذکر]] [[اهل بیت]]{{عم}} هستند== | ==[[اهل الذکر]] [[اهل بیت]]{{عم}} هستند== | ||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==طبقهبندی [[روایات]] [[اهل الذکر]]== | ==طبقهبندی [[روایات]] [[اهل الذکر]]== | ||
*[[روایات]] مربوط به [[اهل الذکر]] در سه بخش قابل تقسیمبندی است: | * [[روایات]] مربوط به [[اهل الذکر]] در سه بخش قابل تقسیمبندی است: | ||
#روایاتی که [[پیامبر]]{{صل}} را ذکر و [[اهل بیت]]{{عم}} را [[اهل ذکر]] معرفی میکند: [[امام باقر]]{{ع}} دربارۀ آیۀ: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم؛ اگر نمیدانید از اهل کتاب (آسمانی) بپرسید؛ سوره نحل، آیه: ۴۳.</ref> فرمودند: {{متن حدیث|رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} الذِّكْرُ أَنَا وَ الْأَئِمَّةُ أَهْلُ الذِّكْر}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۱۰</ref>. معرفه بیان شدن دال بر انحصار ذکر در [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل الذکر]] در [[اهل بیت]]{{عم}} است<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | #روایاتی که [[پیامبر]]{{صل}} را ذکر و [[اهل بیت]]{{عم}} را [[اهل ذکر]] معرفی میکند: [[امام باقر]]{{ع}} دربارۀ آیۀ: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref> و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی میکردیم نفرستادیم؛ اگر نمیدانید از اهل کتاب (آسمانی) بپرسید؛ سوره نحل، آیه: ۴۳.</ref> فرمودند: {{متن حدیث|رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} الذِّكْرُ أَنَا وَ الْأَئِمَّةُ أَهْلُ الذِّكْر}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۱۰</ref>. معرفه بیان شدن دال بر انحصار ذکر در [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل الذکر]] در [[اهل بیت]]{{عم}} است<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>. | ||
#روایاتی که [[قرآن]] را ذکر و [[اهل بیت]]{{عم}} را [[اهل ذکر]] معرفی مینماید: [[امام صادق]]{{ع}} میفرمایند: {{متن حدیث|الْكِتَابُ الذِّكْرُ وَ أَهْلُهُ آلُ مُحَمَّدٍ أَمَرَ اللَّهُ بِسُؤَالِهِمْ وَ لَمْ يُؤْمَرُوا بِسُؤَالِ الْجُهَّالِ وَ سَمَّى اللَّهُ الْقُرْآنَ ذِكْراً فَقَالَ تَبَارَك {{متن قرآن|بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}}}<ref> آنان را) با برهانها (ی روشن) و نوشتهها (فرستادیم) و بر تو قرآن را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستادهاند روشن گردانی و باشد که بیندیشند؛ سوره نحل، آیه: ۴۴.</ref><ref>کلینی، [[محمد]] بن [[یعقوب]]، کافی، ج ۲، ص ۲۶.</ref>؛ و یا [[حضرت]] دربارۀ آیۀ {{متن قرآن|وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ}}<ref> و همانا آن، یادکردی برای تو و قوم توست و زودا که بازخواست شوید؛ سوره زخرف، آیه:۴۴.</ref> میفرمایند: {{متن حدیث|الذِّكْرُ الْقُرْآنُ وَ نَحْنُ قَوْمُهُ وَ نَحْنُ الْمَسْئُولُون}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۲، ص ۲۸۶.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "[[اهل ذکر]] ماییم"<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْر}}؛ مناقب، ج ۳ ص ۹۸</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} نیز در ذیل این آیۀ کیمه فرمود: "[[امامان]] از [[عترت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} اهل ذکرند"<ref>{{متن حدیث|هُمُ الْأَئِمَّةُ مِنْ عِتْرَةِ رَسُولِ اللَّهِ}}؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص۱۵۴.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۲.</ref>. اینکه بعضی [[روایات]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و بعضی از [[روایات]] [[قرآن]] را ذکر دانستهاند با هم منافات ندارد، چون [[پیامبر خاتم|رسول اعظم]]{{صل}} و [[قرآن کریم]] یادآور [[خدای متعال]] هستند و [[اهل بیت]] هم اهل [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} و هم اهل [[قرآن]] هستند<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | #روایاتی که [[قرآن]] را ذکر و [[اهل بیت]]{{عم}} را [[اهل ذکر]] معرفی مینماید: [[امام صادق]]{{ع}} میفرمایند: {{متن حدیث|الْكِتَابُ الذِّكْرُ وَ أَهْلُهُ آلُ مُحَمَّدٍ أَمَرَ اللَّهُ بِسُؤَالِهِمْ وَ لَمْ يُؤْمَرُوا بِسُؤَالِ الْجُهَّالِ وَ سَمَّى اللَّهُ الْقُرْآنَ ذِكْراً فَقَالَ تَبَارَك {{متن قرآن|بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}}}<ref> آنان را) با برهانها (ی روشن) و نوشتهها (فرستادیم) و بر تو قرآن را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستادهاند روشن گردانی و باشد که بیندیشند؛ سوره نحل، آیه: ۴۴.</ref><ref>کلینی، [[محمد]] بن [[یعقوب]]، کافی، ج ۲، ص ۲۶.</ref>؛ و یا [[حضرت]] دربارۀ آیۀ {{متن قرآن|وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ}}<ref> و همانا آن، یادکردی برای تو و قوم توست و زودا که بازخواست شوید؛ سوره زخرف، آیه:۴۴.</ref> میفرمایند: {{متن حدیث|الذِّكْرُ الْقُرْآنُ وَ نَحْنُ قَوْمُهُ وَ نَحْنُ الْمَسْئُولُون}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۲، ص ۲۸۶.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "[[اهل ذکر]] ماییم"<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْر}}؛ مناقب، ج ۳ ص ۹۸</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} نیز در ذیل این آیۀ کیمه فرمود: "[[امامان]] از [[عترت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} [[اهل]] ذکرند"<ref>{{متن حدیث|هُمُ الْأَئِمَّةُ مِنْ عِتْرَةِ رَسُولِ اللَّهِ}}؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص۱۵۴.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۲.</ref>. اینکه بعضی [[روایات]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و بعضی از [[روایات]] [[قرآن]] را ذکر دانستهاند با هم منافات ندارد، چون [[پیامبر خاتم|رسول اعظم]]{{صل}} و [[قرآن کریم]] یادآور [[خدای متعال]] هستند و [[اهل بیت]] هم [[اهل]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} و هم [[اهل]] [[قرآن]] هستند<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | ||
#روایاتی که میگوید [[اهل کتاب]]، [[اهل ذکر]] نیستند: [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] میکند از [[حضرت]] پرسیدم:{{متن حدیث|إِنَّ مَنْ عِنْدَنَا يَزْعُمُونَ أَنَّ قَوْلَ اللَّهِ تَعَالَى {{متن قرآن|فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ}} أَنَّهُمُ الْيَهُودُ وَ النَّصَارَى قَالَ إِذاً يَدْعُونَهُمْ إِلَى دِينِهِمْ ثُمَّ أَشَارَ بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ فَقَالَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ وَ نَحْنُ الْمَسْئُولُونَ"}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص ۲۱۱</ref>. در روایتی دیگر آمده است: در [[مجلسی]] که عدهای از [[علما]] در حضور [[مأمون عباسی]] بودند [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|فَنَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ {{متن قرآن|فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ}} فَقَالَتِ الْعُلَمَاءُ إِنَّمَا عَنَى بِذَلِكَ الْيَهُودَ وَ النَّصَارَى فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ{{ع}} سُبْحَانَ اللَّهِ وَ هَلْ يَجُوزُ ذَلِكَ إِذاً يَدْعُونَّا إِلَى دِينِهِمْ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ أَفْضَلُ مِنْ دِينِ الْإِسْلَامِ فَقَالَ الْمَأْمُونُ فَهَلْ عِنْدَكَ فِي ذَلِكَ شَرْحٌ بِخِلَافِ مَا قَالُوا يَا أَبَا الْحَسَنِ فَقَالَ{{ع}} نَعَمْ الذِّكْرُ رَسُولُ اللَّهِ وَ نَحْنُ أَهْلُهُ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، امالی، ص ۵۳۲</ref>. این [[روایات]] نشان میدهد [[اهل بیت]]{{عم}} با طرز تفکری که [[اهل کتاب]] را [[اهل الذکر]] میدانست [[مخالفت]] میکرد<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | #روایاتی که میگوید [[اهل کتاب]]، [[اهل ذکر]] نیستند: [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] میکند از [[حضرت]] پرسیدم:{{متن حدیث|إِنَّ مَنْ عِنْدَنَا يَزْعُمُونَ أَنَّ قَوْلَ اللَّهِ تَعَالَى {{متن قرآن|فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ}} أَنَّهُمُ الْيَهُودُ وَ النَّصَارَى قَالَ إِذاً يَدْعُونَهُمْ إِلَى دِينِهِمْ ثُمَّ أَشَارَ بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ فَقَالَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ وَ نَحْنُ الْمَسْئُولُونَ"}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص ۲۱۱</ref>. در روایتی دیگر آمده است: در [[مجلسی]] که عدهای از [[علما]] در حضور [[مأمون عباسی]] بودند [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|فَنَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ {{متن قرآن|فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ}} فَقَالَتِ الْعُلَمَاءُ إِنَّمَا عَنَى بِذَلِكَ الْيَهُودَ وَ النَّصَارَى فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ{{ع}} سُبْحَانَ اللَّهِ وَ هَلْ يَجُوزُ ذَلِكَ إِذاً يَدْعُونَّا إِلَى دِينِهِمْ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ أَفْضَلُ مِنْ دِينِ الْإِسْلَامِ فَقَالَ الْمَأْمُونُ فَهَلْ عِنْدَكَ فِي ذَلِكَ شَرْحٌ بِخِلَافِ مَا قَالُوا يَا أَبَا الْحَسَنِ فَقَالَ{{ع}} نَعَمْ الذِّكْرُ رَسُولُ اللَّهِ وَ نَحْنُ أَهْلُهُ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، امالی، ص ۵۳۲</ref>. این [[روایات]] نشان میدهد [[اهل بیت]]{{عم}} با طرز تفکری که [[اهل کتاب]] را [[اهل الذکر]] میدانست [[مخالفت]] میکرد<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref> | ||