بحث:انتظار عملی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*[[انتظار عملی]]؛ یعنی فراهم آوردن [[زمینه‌های ظهور]] و مقدمات تحقق آنچه مورد [[انتظار]] است<ref>ر.ک. خاتمی، سید احمد، انتظار مسئولانه، ص؟؟؟؛ اراکی، محسن، نگاهی به رسالت و امامت، ص۹۲-۹۴.</ref>، به عنوان مثال، کسی را که [[منتظر]] است تا مسافرش از راه برسد، چنانچه در خانه بنشیند و کاری را که برای [[پذیرایی]] از مسافرش لازم است انجام ندهد و تنها در دلش، [[انتظار]] قدوم او را بکشد، مقایسه کنید با کسی که علاوه بر [[انتظار]] درونی، خانه را برای [[پذیرایی]] از میهمان آماده ساخته، غذای مناسب تهیه دیده، وسیلۀ [[پذیرایی]] آماده کرده و کارهایی را که برای [[پذیرایی]] از میهمان لازم است، انجام داده است. در این مثال، شخص اول، تنها [[منتظر]] است به [[انتظار قلبی]] و درونی، لکن شخص دوم، علاوه بر [[انتظار]] درونی، مقدمات عملی [[پذیرایی]] از میهمان مورد [[انتظار]] را فراهم ساخته و انتظارش را در صحنۀ عمل مجسم نموده است. [[انتظار حقیقی]]، [[انتظار]] نوع دوم است. حال اگر فرض شود مسافری که در [[انتظار]] اویند، مسافر عادی نیست، بلکه مأموری است که از سوی یک [[مقام]] [[مطاع]] برای انجام مأموریتی ویژه اعزام شده است و از سوی آن [[مقام]]، [[اهداف ]][[مأموریت]] مسافر مذکور، اجمالاً به اطلاع [[منتظران]] رسیده و به آنها [[دستور]] داده شده است که به [[یاری]] وی بشتابند و او را در اجرای [[مأموریت]] مهم و فوق‌العاده‌اش با تمام امکانات [[کمک]] کنند. در این صورت، [[انتظار]] [[منتظران]] به چه صورت خواهد بود؟ جواب روشن است، [[منتظران]] باید آنچه برای اجرای [[مأموریت]] آن میهمان [[عزیز]] لازم است، فراهم کنند و صرف [[انتظار]] درونی و دست روی دست گذاشتن، کافی نیست. منتظرانی که فرمانبردار آن [[مقام]] مطاعند و در انتظارشان [[راستین]] و صادقند، کمر همّت می‌بندند و مقدّمات اجرای [[مأموریت]] آن [[مأمور]] بزرگوار را فراهم و کلیۀ امکانات و وسائل لازم را آماده می‌کنند<ref>ر.ک. اراکی، محسن، نگاهی به رسالت و امامت، ص۹۲-۹۴.</ref>.