←اقسام اطاعت از خدا
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==اقسام [[اطاعت از خدا]]== | ==اقسام [[اطاعت از خدا]]== | ||
[[اطاعت از خداوند]] به دو صورت است: | [[اطاعت از خداوند]] به دو صورت است: | ||
# [[اطاعت تکوینی]]: [[فرمانبرداری]] همه موجودات اعم از جاندار و بی‌جان، [[عاقل]] و غیر [[عاقل]] از روی میل و رغبت از [[خداوند]]، چنانچه در [[قرآن]] می‌فرماید: | # [[اطاعت تکوینی]]: [[فرمانبرداری]] همه موجودات اعم از جاندار و بی‌جان، [[عاقل]] و غیر [[عاقل]] از روی میل و رغبت از [[خداوند]]، چنانچه در [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَ لَهُ أَسْلَمَ مَن فىِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا}}<ref>«آيا جز دين خداوند را باز مى جويند با آنكه آنان كه در آسمانها و زمينند خواه ناخواه گردن نهاده فرمان اويند و به سوى او بازگردانده مى شوند»؛ سوره آل عمران، آیه ۸۳.</ref>. | ||
# [[اطاعت تشریعی]]: [[فرمانبرداری]] ارادی از [[حکم]] و [[قانون]] شخصی که برخوردار از [[حق تشریع]] باشد که [[بالاصاله]] [[خداوند]] چنین حقی دارد که علاوه بر [[حکم عقل]] در [[قرآن]] هم بر آن تأکید شده است: {{متن قرآن|قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ}}<ref>«بگو از خداوند و پیامبر فرمان برید» سوره آل‌عمران، آیات ۳۲ و ۱۳۲؛ سوره نساء، آیه ۵۹؛ سوره مائده آیه ۹۲.</ref>.<ref>ر.ک: جعفر پیشه، مصطفی، دائرة المعارف قرآن ج ۳، ۵۲۸ ـ ۵۳۰.</ref> | # [[اطاعت تشریعی]]: [[فرمانبرداری]] ارادی از [[حکم]] و [[قانون]] شخصی که برخوردار از [[حق تشریع]] باشد که [[بالاصاله]] [[خداوند]] چنین حقی دارد که علاوه بر [[حکم عقل]] در [[قرآن]] هم بر آن تأکید شده است: {{متن قرآن|قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ}}<ref>«بگو از خداوند و پیامبر فرمان برید» سوره آل‌عمران، آیات ۳۲ و ۱۳۲؛ سوره نساء، آیه ۵۹؛ سوره مائده آیه ۹۲.</ref>.<ref>ر.ک: جعفر پیشه، مصطفی، دائرة المعارف قرآن ج ۳، ۵۲۸ ـ ۵۳۰.</ref> | ||
در تقسیم دیگر، [[اطاعت]] به [[اطاعت]] [[حقیقی]] و [[اطاعت]] حکمی تقسیم شده است: [[اطاعت]] [[حقیقی]] [[اطاعت]] در مقابل امری است که صدور آن از [[خداوند]] [[ثابت]] شده است، ولی [[اطاعت]] حکمی انجام کاری است که به جهت احتمال صدور امر صورت گرفته است<ref>فرائد الأصول، ج۲، ص۱۵۶ و نهایة الأفکار ج۲ ص۲۸۰.</ref>.<ref>موسوعة الفقهیة المیسرة، ج۴، ص۱۲.</ref> | در تقسیم دیگر، [[اطاعت]] به [[اطاعت]] [[حقیقی]] و [[اطاعت]] حکمی تقسیم شده است: [[اطاعت]] [[حقیقی]] [[اطاعت]] در مقابل امری است که صدور آن از [[خداوند]] [[ثابت]] شده است، ولی [[اطاعت]] حکمی انجام کاری است که به جهت احتمال صدور امر صورت گرفته است<ref>فرائد الأصول، ج۲، ص۱۵۶ و نهایة الأفکار ج۲ ص۲۸۰.</ref>.<ref>موسوعة الفقهیة المیسرة، ج۴، ص۱۲.</ref> | ||
==[[ادله]] [[لزوم]] [[اطاعت از خداوند]]== | ==[[ادله]] [[لزوم]] [[اطاعت از خداوند]]== | ||
# [[حکم عقل]]: [[اطاعت از خداوند]] به [[حکم عقل]] [[واجب]] است، برای توضیح این مطلب سه بیان مطرح شده است: | # [[حکم عقل]]: [[اطاعت از خداوند]] به [[حکم عقل]] [[واجب]] است، برای توضیح این مطلب سه بیان مطرح شده است: | ||