امام: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۰
خط ۱۱۳: خط ۱۱۳:
در اینجا به [[اجمال]] به معنای این واژه در کاربرد [[روایات]] می‌پردازیم:
در اینجا به [[اجمال]] به معنای این واژه در کاربرد [[روایات]] می‌پردازیم:
آنچه به طور کلی و به [[اجمال]] می‌توان گفت، این است که [[روایات]] اندکی وجود دارد که [[اهل بیت]]{{عم}} در آنها واژه “امام” را به کار برده، آن را توصیف کرده باشند؛ اما به هر حال، از این سخنان معدود، [[شأن]] [[حاکمیت]] [[سیاسی]] و [[مرجعیت دینی]] “امام” قابل [[درک]] است. مثلاً [[امام حسین]]{{ع}} در بیان [[وظایف امام]] می‌فرماید: “امام نیست؛ مگر کسی که با [[کتاب خدا]] [[حکم]] کند، [[عدالت]] را برپا نماید، بر [[دین حق]] [[متعهد]] باشد و خود را [[وقف]] [[خشنودی]] [[پروردگار]] بداند”<ref>ر.ک: ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ص۹۶؛ محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الارشاد، ج۲، ص۳۹؛ جعفر بن محمد حلی، مثیر الاحزان، ص۲۶-۲۷؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۱؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۳، ص۲۷.</ref>. روشن است لازمه اموری مانند برپایی [[عدالت]]، همچنین [[حکم]] کردن مطابق [[کتاب خدا]] و [[تعهد]] به [[دین حق]]، داشتن [[حاکمیت]] [[سیاسی]] و [[امامت]] [[دینی]] است.
آنچه به طور کلی و به [[اجمال]] می‌توان گفت، این است که [[روایات]] اندکی وجود دارد که [[اهل بیت]]{{عم}} در آنها واژه “امام” را به کار برده، آن را توصیف کرده باشند؛ اما به هر حال، از این سخنان معدود، [[شأن]] [[حاکمیت]] [[سیاسی]] و [[مرجعیت دینی]] “امام” قابل [[درک]] است. مثلاً [[امام حسین]]{{ع}} در بیان [[وظایف امام]] می‌فرماید: “امام نیست؛ مگر کسی که با [[کتاب خدا]] [[حکم]] کند، [[عدالت]] را برپا نماید، بر [[دین حق]] [[متعهد]] باشد و خود را [[وقف]] [[خشنودی]] [[پروردگار]] بداند”<ref>ر.ک: ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ص۹۶؛ محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الارشاد، ج۲، ص۳۹؛ جعفر بن محمد حلی، مثیر الاحزان، ص۲۶-۲۷؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۱؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۳، ص۲۷.</ref>. روشن است لازمه اموری مانند برپایی [[عدالت]]، همچنین [[حکم]] کردن مطابق [[کتاب خدا]] و [[تعهد]] به [[دین حق]]، داشتن [[حاکمیت]] [[سیاسی]] و [[امامت]] [[دینی]] است.
طبق [[روایت]] [[نقل]] شده، [[امام صادق]]{{ع}} [[امام]] را [[آگاه]] نسبت به آنچه بخواهد، دانسته است<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۵۸.</ref>. همچنین این [[امام همام]] در خبری صحیح، به توصیف [[امام]] پرداخته است. ایشان [[امام]] را پیشوای [[منصوب]] از سوی [[خدا]] و [[آگاه]] به امور مشتبه و [[فتنه‌ها]] خوانده است. از نظر آن [[حضرت]]، [[امام]] کسی است که [[خدا]] امر [[دین]]، همچنین [[سرپرستی]] بلاد مختلف و [[بندگان]] خود را به او سپرده، وی را برای [[رهبری]] [[خلق]] [[برگزیده]] است. این خبر، [[مرجعیت دینی]] و [[حاکمیت]] [[سیاسی]] [[امام]] را به طوری کاملاً روشن می‌رساند<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref>.
طبق [[روایت]] [[نقل]] شده، [[امام صادق]]{{ع}} امام را [[آگاه]] نسبت به آنچه بخواهد، دانسته است<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۵۸.</ref>. همچنین این [[امام همام]] در خبری صحیح، به توصیف امام پرداخته است. ایشان امام را پیشوای [[منصوب]] از سوی [[خدا]] و [[آگاه]] به امور مشتبه و [[فتنه‌ها]] خوانده است. از نظر آن [[حضرت]]، امام کسی است که [[خدا]] امر [[دین]]، همچنین [[سرپرستی]] بلاد مختلف و [[بندگان]] خود را به او سپرده، وی را برای [[رهبری]] [[خلق]] [[برگزیده]] است. این خبر، [[مرجعیت دینی]] و [[حاکمیت]] [[سیاسی]] امام را به طوری کاملاً روشن می‌رساند<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۴.</ref>.


از نظر [[حضرت امام موسی کاظم]]{{ع}} نیز [[امام]] کسی است که [[قادر]] به پاسخ‌گویی پرسش‌های [[مردم]] مختلف، با زبان‌های متفاوت باشد<ref>ر.ک: محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الارشاد، ج۲، ص۲۲۴.</ref>.
از نظر [[حضرت امام موسی کاظم]]{{ع}} نیز امام کسی است که [[قادر]] به پاسخ‌گویی پرسش‌های [[مردم]] مختلف، با زبان‌های متفاوت باشد<ref>ر.ک: محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الارشاد، ج۲، ص۲۲۴.</ref>.
[[امام رضا]]{{ع}} [[امام]] را بیان‌کننده [[حلال و حرام]] [[الهی]]، مدافع [[دین خدا]]، راهنمای به [[حق]] و [[امین الهی]] دانسته است. ایشان همچنین در بیان [[مقام]] [[حاکمیت]] [[سیاسی]] [[امام]]، وی را [[خلیفه‌الله]] و به پادارنده [[حدود الهی]] معرفی نموده است<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۰؛ محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، امالی، ص۶۷۶-۶۷۷؛ محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۱۸-۲۱۹؛ محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، کمال‌الدین، ج۲، ص۶۷۷-۶۷۸؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۱۸-۲۱۹.</ref>.
[[امام رضا]]{{ع}} امام را بیان‌کننده [[حلال و حرام]] [[الهی]]، مدافع [[دین خدا]]، راهنمای به [[حق]] و [[امین الهی]] دانسته است. ایشان همچنین در بیان [[مقام]] [[حاکمیت]] [[سیاسی]] امام، وی را [[خلیفه‌الله]] و به پادارنده [[حدود الهی]] معرفی نموده است<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۰؛ محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، امالی، ص۶۷۶-۶۷۷؛ محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۱۸-۲۱۹؛ محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، کمال‌الدین، ج۲، ص۶۷۷-۶۷۸؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۱۸-۲۱۹.</ref>.
بنابراین اگر در سخنان [[اهل بیت]]{{عم}} قرینه‌ای بر خلاف نباشد، می‌توان کاربرد این واژه را در [[روایات]] به معنای [[حاکم]] [[سیاسی]] و [[مرجع]] [[دینی]] دانست<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص ۶۳.</ref>.
بنابراین اگر در سخنان [[اهل بیت]]{{عم}} قرینه‌ای بر خلاف نباشد، می‌توان کاربرد این واژه را در [[روایات]] به معنای [[حاکم]] [[سیاسی]] و [[مرجع]] [[دینی]] دانست<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص ۶۳.</ref>.
==منابع==
==منابع==
{{فهرست اثر}}
{{فهرست اثر}}
۷۳٬۲۸۱

ویرایش