←مفهومشناسی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
اعراب در اصطلاح [[قرآن]] یعنی بادیهنشینها<ref>[[مرتضی مطهری]]، جهاد، ص۴۹.</ref> و | اعراب در اصطلاح [[قرآن]] یعنی بادیهنشینها<ref>[[مرتضی مطهری]]، جهاد، ص۴۹.</ref> و اعرابی یعنی [[عرب]] بادیهنشین<ref>لغتنامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.</ref>. لغت اَعراب که در قرآن آمده است با آنچه که امروزه اعراب گفته میشود یکی نیست<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۳، ص۴۵۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۱۶.</ref> | ||
اعرابی به کسانی اطلاق میشد که پس از [[هجرت به مدینه]] ([[دارالاسلام]])، آنرا ترک گفته و به [[دار الکفر]] (بادیه) روی آوردهاند<ref>یعنی اسلام را رها کرده و دوباره به جاهلیت برمیگشتند.</ref>. این امر، به آن جهت بود که بازگشت [[مجدد]] به "[[دار الکفر]]" مجاز نبوده و به منزله [[کفر]] تلقی میشد. چنین بازگشتی در [[فقه سیاسی اسلام]] به "[[التعرب بعد الهجرة]]" یا "[[بداوت]]"<ref>مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.</ref> نام گرفت. | اعرابی به کسانی اطلاق میشد که پس از [[هجرت به مدینه]] ([[دارالاسلام]])، آنرا ترک گفته و به [[دار الکفر]] (بادیه) روی آوردهاند<ref>یعنی اسلام را رها کرده و دوباره به جاهلیت برمیگشتند.</ref>. این امر، به آن جهت بود که بازگشت [[مجدد]] به "[[دار الکفر]]" مجاز نبوده و به منزله [[کفر]] تلقی میشد. چنین بازگشتی در [[فقه سیاسی اسلام]] به "[[التعرب بعد الهجرة]]" یا "[[بداوت]]"<ref>مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.</ref> نام گرفت. |