اطاعت ولی فقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

:1. '''بیان شرایط حاکم''': نخستین شرط [[اطاعت]] از [[حاکم اسلامی]]، آن است که [[حاکم]]، حدوثا و بقائا، واجد شرایط [[رهبری]] باشد. در یک [[نظام اسلامی]]، [[حاکم]]، شرایطی دارد که فقدان هر کدام از آنها، او را از تصدّی [[مقام ولایت]] و [[حکومت]] باز می‌دارد. مهم‌ترین شرایط [[حاکم اسلامی]] "اجتهاد به معنای توان [[استنباط]] [[قوانین]] الهی" و "عدالت" است. در [[نظام سیاسی اسلام]]،[[ اطاعت]] از [[حاکم]] واجد شرایط که [[حقّ]] [[امر و نهی]] دارد، لازم شمرده شده، ولی [[اطاعت]] از [[حاکم]] فاقد شرایط، "اطاعت از طاغوت‌" است و [[پیروی]] از چنین کسی، زمینه [[سلطه]] افراد نالایق و رسمیّت بخشیدن به [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] را در [[جامعه‌]] فراهم می‌کند. ازاین‌رو، همگان را از [[اطاعت]] طاغوت‌، یعنی هر فرد فاقد صلاحیت که خود را دارای [[حقّ حاکمیّت]] بر [[مردم]] می‌پندارد و [[جایگاه]] [[حاکمان]] [[الهی]] را [[غضب]] می‌کند، [[نهی]] کرده‌اند. [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] می‌فرمایند: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا}}<ref>«آیا به آن کسان ننگریسته‌ای که گمان می‌برند به آنچه به سوی تو و آنچه پیش از تو فرو فرستاده شده است ایمان دارند (اما) بر آنند که داوری (های خود را) نزد طاغوت برند با آنکه به آنان فرمان داده شده است که به آن کفر ورزند و شیطان سر آن دارد که آنان را به گمراهی ژرفی درافکند» سوره نساء، آیه ۶۰.</ref>. در این [[آیه]]، "ارجاع داوری‌ها به طاغوت" با [[ایمان به قرآن]] و [[کتب آسمانی]] دیگر، ناسازگار، معرفی شده است و [[پیروان]] همه [[ادیان الهی]]، موظف‌اند تا به [[طاغوت]]، [[کفر]] ورزیده و در برابر آن موضع‌گیری کنند. پس [[پیروی]] از [[طاغوت]]، نه تنها جایز نیست، بلکه خود، نوعی [[جرم]] و [[گناه]] محسوب می‌شود. به هر حال، وجود شرایطی در [[حاکم]]، کم و بیش، در همه [[نظام‌های سیاسی]]، وجود دارد؛ هرچند در [[حاکم اسلامی]]، به لحاظ ماهیت [[حکومت اسلامی]]، شرایط ویژه‌ای همچون [[عصمت]] یا [[عدالت]]،[[ تقوا]] و [[علم]] به [[قانون]] (اجتهاد‌) لازم است که در [[نظام‌های سیاسی]] دیگر، مورد توجّه نیست، لکن وجود صلاحیت برای تصدّی یک [[مسئولیّت]]، امری [[عقلانی]] است؛ به گونه‌ای که واگذاری یک [[مسئولیت]] به فرد فاقد شرایط، از سوی دیگران، اقدامی نسنجیده تلقّی می‌شود.