←دوران عباسیان
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
با همکاری جبیر بن شیبه در بازسازی کعبه در دوران خلافت ابن زبیر، وی توانست باترفندی، هنگام [[نماز جماعت]]، [[افتخار]] [[نصب حجرالاسود]] در جای خود را نصیب خود یا پسرانش [[حمزه]] یا عباد، <ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۰۸؛ محاضرة الابرار، ج۱، ص۱۹۱.</ref> از [[خاندان]] پرده‌داران کعبه، کند که این کار [[اعتراض]] بسیاری را بر انگیخت<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۰۸؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۶۰.</ref>. [[حجاج]] بن [[یوسف]] در نبرد با ابن زبیر خانه بنی شیبه و [[حارث بن خالد]] را به عنوان خانه [[امن]] اعلام کرد و زبیریان با [[پناه]] بردن به آن در [[امان]] ماندند<ref>انساب الاشراف، ج۷، ص۱۲۶.</ref>.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۹۱-۳۹۲.</ref> | با همکاری جبیر بن شیبه در بازسازی کعبه در دوران خلافت ابن زبیر، وی توانست باترفندی، هنگام [[نماز جماعت]]، [[افتخار]] [[نصب حجرالاسود]] در جای خود را نصیب خود یا پسرانش [[حمزه]] یا عباد، <ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۰۸؛ محاضرة الابرار، ج۱، ص۱۹۱.</ref> از [[خاندان]] پرده‌داران کعبه، کند که این کار [[اعتراض]] بسیاری را بر انگیخت<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۰۸؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۶۰.</ref>. [[حجاج]] بن [[یوسف]] در نبرد با ابن زبیر خانه بنی شیبه و [[حارث بن خالد]] را به عنوان خانه [[امن]] اعلام کرد و زبیریان با [[پناه]] بردن به آن در [[امان]] ماندند<ref>انساب الاشراف، ج۷، ص۱۲۶.</ref>.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۹۱-۳۹۲.</ref> | ||
== | ==بنی شیبه و [[عباسیان]]== | ||
بنی شیبه از آغاز [[خلافت]] [[عباسیان]] با آنها رابطه‌ای دوستانه داشتند؛ | بنی شیبه از آغاز [[خلافت]] [[عباسیان]] با آنها رابطه‌ای دوستانه داشتند؛ | ||
چنان‌که در [[روزگار]] خلافت منصور عباسی و هنگام [[حکمرانی]] زیاد بن عبیدالله حارثی، دایی [[سفاح]]، بر [[مکه]] [[عبدالعزیز بن عبدالله شیبی]] [[رئیس]] [[شرطه]] او شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۷۲.</ref> نیز [[بنی شیبه]] به سرکردگی [[ابوالرزام شیبی]] در [[قیام]] [[محمد بن عبدالله بن حسن]] ([[نفس زکیه]]) به [[سال ۱۴۵ق]]. با پنهان کردن سری بن عبدالله، [[امیر]] مکه از عباسیان [[حمایت]] کردند.<ref>تاریخ طبری، ج۷، ص۵۷۵.</ref> | چنان‌که در [[روزگار]] خلافت منصور عباسی و هنگام [[حکمرانی]] زیاد بن عبیدالله حارثی، دایی [[سفاح]]، بر [[مکه]] [[عبدالعزیز بن عبدالله شیبی]] [[رئیس]] [[شرطه]] او شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۷۲.</ref> نیز [[بنی شیبه]] به سرکردگی [[ابوالرزام شیبی]] در [[قیام]] [[محمد بن عبدالله بن حسن]] ([[نفس زکیه]]) به [[سال ۱۴۵ق]]. با پنهان کردن سری بن عبدالله، [[امیر]] مکه از عباسیان [[حمایت]] کردند.<ref>تاریخ طبری، ج۷، ص۵۷۵.</ref> | ||
[[عبدالله بن شعیب]] و [[محمد بن اسماعیل بن ابراهیم]] از بنی شیبه، در دوران خلافت مهدی عباسی برای ترمیم [[مقام ابراهیم]]{{ع}}<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۳۶؛ شرف النبی، ص۴۰۶.</ref> و نیز نو‌سازی [[جامه]] [[کعبه]] با او [[همکاری]] کردند. | [[عبدالله بن شعیب]] و [[محمد بن اسماعیل بن ابراهیم]] از بنی شیبه، در دوران خلافت مهدی عباسی برای ترمیم [[مقام ابراهیم]]{{ع}}<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۳۶؛ شرف النبی، ص۴۰۶.</ref> و نیز نو‌سازی [[جامه]] [[کعبه]] با او [[همکاری]] کردند. | ||
در روزگار هارون الرشید چند تن از بنی شیبه، از جمله [[عبدالکریم بن شعیب حجبی]] رئیس شرطه مکه، و [[عبدالعزیز بن عبدالله بن مسافع]] به عنوان پرده‌داران کعبه، [[شاهد]] عهدنامه هارون برای [[ولایت‌عهدی]] فرزندانش بودند و از این [[عهدنامه]] تا هنگام خلافت [[امین]] [[پاسداری]] کردند. [[محمد بن عبدالله بن عثمان]] شیبی که خود نیز از [[شاهدان]] عهدنامه بود، در در‌گیری امین و [[مأمون]]، عهدنامه هارون را به [[فضل بن ربیع]]، [[وزیر]] امین، برای ابطال تحویل داد و در برابر آن پاداشی هنگفت دریافت کرد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۷۲؛ ج۱، ص۲۳۸؛ تاریخ طبری، ج۸، ص۳۷۷.</ref> | در روزگار هارون الرشید چند تن از بنی شیبه، از جمله [[عبدالکریم بن شعیب حجبی]] رئیس شرطه مکه، و [[عبدالعزیز بن عبدالله بن مسافع]] به عنوان پرده‌داران کعبه، [[شاهد]] عهدنامه هارون برای [[ولایت‌عهدی]] فرزندانش بودند و از این [[عهدنامه]] تا هنگام خلافت [[امین]] [[پاسداری]] کردند. [[محمد بن عبدالله بن عثمان]] شیبی که خود نیز از [[شاهدان]] عهدنامه بود، در در‌گیری امین و [[مأمون]]، عهدنامه هارون را به [[فضل بن ربیع]]، [[وزیر]] امین، برای ابطال تحویل داد و در برابر آن پاداشی هنگفت دریافت کرد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۷۲؛ ج۱، ص۲۳۸؛ تاریخ طبری، ج۸، ص۳۷۷.</ref> | ||
در دوران خلافت مأمون، هنگامی که [[مردم]] مکه با [[محمد دیباج]] از [[فرزندان]] [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} [[بیعت]] کردند، محمد پنج هزار [[دینار]] از پرده‌دار کعبه برای انجام [[امور حکومتی]] وام گرفت که پس از [[مصالحه]] آنها با مأمون بازپرداخت شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۴۸.</ref> آنها هنگام [[حمله]] [[ابراهیم بن موسی علوی]] از سوی یمنی‌ها به مکه، با‌اندوخته‌های طلای کعبه که مأمون اهدا کرده بود، [[یزید بن محمد]]، عامل مأمون، را [[یاری]] کردند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۴۴.</ref> از این هنگام تا حکمرانی [[اشراف]] [[حسنی]] بر مکه از بنی شیبه گزارشی در دست نیست.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۹۲.</ref> | در دوران خلافت مأمون، هنگامی که [[مردم]] مکه با [[محمد دیباج]] از [[فرزندان]] [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} [[بیعت]] کردند، محمد پنج هزار [[دینار]] از پرده‌دار کعبه برای انجام [[امور حکومتی]] وام گرفت که پس از [[مصالحه]] آنها با مأمون بازپرداخت شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۴۸.</ref> آنها هنگام [[حمله]] [[ابراهیم بن موسی علوی]] از سوی یمنی‌ها به مکه، با‌اندوخته‌های طلای کعبه که مأمون اهدا کرده بود، [[یزید بن محمد]]، عامل مأمون، را [[یاری]] کردند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۴۴.</ref> از این هنگام تا حکمرانی [[اشراف]] [[حسنی]] بر مکه از بنی شیبه گزارشی در دست نیست.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۹۲.</ref> | ||