همام بن شریح بن یزید: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
[[همام بن شریح بن یزید|همّام]] [[فرزند]] [[شریح بن یزید]] از بزرگان [[شیعه]] و از یاران مخلص [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[کوفه]] بود. وی از عبادت‌ کنندگان بزرگ و [[تارک دنیا]] بود و با شنیدن اوصاف [[متقین]] از زبان مولایش [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[غش]] کرد و در همان دم [[جان]] سپرد.
[[همام بن شریح بن یزید|همّام]] [[فرزند]] [[شریح بن یزید]] از بزرگان [[شیعه]] و از یاران مخلص [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[کوفه]] بود. وی از عبادت‌ کنندگان بزرگ و [[تارک دنیا]] بود و با شنیدن اوصاف [[متقین]] از زبان مولایش [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[غش]] کرد و در همان دم [[جان]] سپرد.


[[سید رضی]] می‌نویسد: در [[روایت]] آمده که [[همام بن شریح بن یزید|همّام]] از یاران [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود. روزی [[خدمت]] [[حضرت]] آمد و عرض کرد: ای [[امیرالمؤمنین]]! [[متقین]] را برایم توصیف کن به گونه‌ای که گویا من آنان را نظاره می‌کنم. [[حضرت]] از پاسخ به او خودداری کرد، اما وی [[اصرار]] ورزید و خواسته‌اش را تکرار کرد.  
[[سید رضی]] می‌نویسد: در [[روایت]] آمده که [[همام بن شریح بن یزید|همّام]] از [[یاران امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود. روزی [[خدمت]] [[حضرت]] آمد و عرض کرد: ای [[امیرالمؤمنین]]! [[متقین]] را برایم توصیف کن به گونه‌ای که گویا من آنان را نظاره می‌کنم. [[حضرت]] از پاسخ به او خودداری کرد، اما وی [[اصرار]] ورزید و خواسته‌اش را تکرار کرد.  


[[امیرمؤمنان]]{{ع}} در جواب او خطبه‌ای ایراد کرد که به نام [[خطبه متقین]] معروف است که چند فراز از آن [[خطبه]] را یادآور می‌شویم:
[[امیرمؤمنان]]{{ع}} در جواب او خطبه‌ای ایراد کرد که به نام [[خطبه متقین]] معروف است که چند فراز از آن [[خطبه]] را یادآور می‌شویم:


١. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}، [[تقواپیشگان]] را چنین توصیف می‌فرماید: "اما متقون و [[پرهیزکاران]] در [[دنیا]] دارای این صفات برجسته‌اند، گفتارشان راست، لباسشان در حد متوسط، و [[راه]] رفتنشان با [[تواضع]] و [[فروتنی]] است"<ref>{{متن حدیث|فَالْمُتَّقُونَ فِيهَا هُمْ أَهْلُ اَلْفَضَائِلِ مَنْطِقُهُمُ اَلصَّوَابُ وَ مَلْبَسُهُمُ اَلاِقْتِصَادُ وَ مَشْيُهُمُ اَلتَّوَاضُعُ }}؛</ref>
١. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}، [[تقواپیشگان]] را چنین توصیف می‌فرماید: "اما [[متقین]] و [[پرهیزکاران]] در [[دنیا]] دارای این صفات برجسته‌اند، گفتارشان راست، لباسشان در حد متوسط، و [[راه]] رفتنشان با [[تواضع]] و [[فروتنی]] است"<ref>{{متن حدیث|فَالْمُتَّقُونَ فِيهَا هُمْ أَهْلُ اَلْفَضَائِلِ مَنْطِقُهُمُ اَلصَّوَابُ وَ مَلْبَسُهُمُ اَلاِقْتِصَادُ وَ مَشْيُهُمُ اَلتَّوَاضُعُ }}؛</ref>


۲. در قسمت دیگر فرمود: "از دیگر اوصاف متقون این است که چشم خویش را از آنچه [[خداوند]] [[حرام]] کرده پوشیده‌اند، و گوش‌های خود را [[وقف]] شنیدن [[علم]] و [[دانش]] سودمند ساخته‌اند"<ref>{{متن حدیث|غَاضُّونَ أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ وَاقِفِينَ أَسْمَاعَهُمْ عَلَى اَلْعِلْمِ}}</ref>؛
۲. در قسمت دیگر فرمود: "از دیگر اوصاف [[متقین]] این است که چشم خویش را از آنچه [[خداوند]] [[حرام]] کرده پوشیده‌اند، و گوش‌های خود را [[وقف]] شنیدن [[علم]] و [[دانش]] سودمند ساخته‌اند"<ref>{{متن حدیث|غَاضُّونَ أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ وَاقِفِينَ أَسْمَاعَهُمْ عَلَى اَلْعِلْمِ}}</ref>؛


٣. در بخش دیگری در اوصاف متقون فرمود: "حال آنان در [[بلاها]] و [[سختی‌ها]] با حال [[آسایش]] و [[راحتی]] یکسان است، و اگر نبود [[اجل]] و مهلت معینی که [[خداوند]] برای آنان مقرر داشته، [[روح]] و جانشان حتی برای یک چشم بر هم زدن از [[شوق]] [[پاداش]] و [[ترس]] از [[کیفر]] در بدنشان قرار نمی‌گرفت"<ref>{{متن حدیث| نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي اَلْبَلاَءِ كَالَّتِي نُزِّلَتْ مِنْهُمْ فِي اَلرَّخَاءِ رِضاً مِنْهُمْ عَنِ اَللَّهِ بِالْقَضَاءِ وَ لَوْ لاَ اَلْآجَالُ اَلَّتِي كُتِبَتْ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً إِلَى اَلثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ اَلْعِقَابِ }}</ref>
٣. در بخش دیگری در اوصاف [[متقین]] فرمود: "حال آنان در [[بلاها]] و [[سختی‌ها]] با حال [[آسایش]] و [[راحتی]] یکسان است، و اگر نبود [[اجل]] و مهلت معینی که [[خداوند]] برای آنان مقرر داشته، [[روح]] و جانشان حتی برای یک چشم بر هم زدن از [[شوق]] [[پاداش]] و [[ترس]] از [[کیفر]] در بدنشان قرار نمی‌گرفت"<ref>{{متن حدیث| نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي اَلْبَلاَءِ كَالَّتِي نُزِّلَتْ مِنْهُمْ فِي اَلرَّخَاءِ رِضاً مِنْهُمْ عَنِ اَللَّهِ بِالْقَضَاءِ وَ لَوْ لاَ اَلْآجَالُ اَلَّتِي كُتِبَتْ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً إِلَى اَلثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ اَلْعِقَابِ }}</ref>


[[حضرت]] اوصاف دیگری از پرواپیشگان و [[پرهیزکاران]] را بیان کرد و چون فرمایش [[امام]]{{ع}} به پایان رسید، [[همام بن شریح بن یزید|همّام]] فریادی زد و [[روح]] از بدنش خارج شد و [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد.
[[حضرت]] اوصاف دیگری از پرواپیشگان و [[پرهیزکاران]] را بیان کرد و چون فرمایش [[امام]]{{ع}} به پایان رسید، [[همام بن شریح بن یزید|همّام]] فریادی زد و [[روح]] از بدنش خارج شد و [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد.
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش