قرآن در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قرآنی]] را که [[امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب]]{{ع}} پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]{{صل}} جمع‌آوری نموده است، آشکار می‌کند و [[مردم]] را به [[تعلیم]] آن فراخواهد می‌خواند. [[قرآن]] [[حضرت علی]]{{ع}} [[قرآنی]] است که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]] به جمع‌آوری آن اهتمام ورزید. ایشان پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]] عبا بر دوش نیفکند و لباس‌های رسمی بر تن نمود تا وقتی که از گردآوری [[آیات الهی]] فارغ شد. آن [[قرآن]] را که در دو جزو نوشته شده بود، در پارچه‌ای پیچید و به [[مسجد]] [[رسول خدا]] آورد و به [[مردم]] عرضه داشت و فرمود: این قرانی است که من کلمه به کلمه آن گونه که بر [[حضرت محمد]]{{صل}} نازل شده است جمع نموده‌ام. اما [[مردم]] [[نادان]] آن زمان [[قرآن]] [[حضرت]] را قبول ننمودند و گفتند: ما به [[قرآن]] تو احتیاجی نداریم! [[حضرت]] آن [[قرآن]] را پیچید و به خانه برد و فرمود: دیگر این [[قرآن]] را هرگز نخواهید دید. این [[قرآن]] از امانت‌های [[امامت]] است و دست به دست از امامی به [[امام]] دیگر می‌رسد و در [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} آشکار خواهد شد. در این [[قرآن]] تمام [[آیات قرآن]] آن گونه که بر [[رسول خدا]] نازل شده است و به همان ترتیب و با تمام تفسیرها و تأویل‌ها و‌شأن نزول‌ها نوشته شده است<ref>نجم الثاقب، ص ۱۵۱.</ref>.  

*در روایتی دیگر نیز [[نقل]] شده است که [[عمر]] در زمان [[استخلاف]] خود از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} خواست که آن [[قرآن]] را دوباره بیاورد تا اینکه [[مردم]] با [[تمسک]] به آن متحد شوند. اما [[حضرت]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} فرمود: هرگز! چنین چیزی اصلاً امکان‌پذیر نیست! زیرا من در زمان [[ابوبکر]] آن را به میان [[مردم]] آوردم تا [[حجت]] بر شما [[مردم]] تمام باشد و [[روز قیامت]] زبان به [[اعتراض]] نگشایید و نگویید: ما اطلاعی از آن [[قرآن]] نداشتیم و کسی به ما نشان نداد؛ همانا آن [[قرآنی]] که نزد من است جز اوصیای [[پاک]] من بدان دسترسی نخواهند داشت. [[عمر]] گفت: آیا زمان مشخصی برای آشکار شدن آن [[قرآن]] وجود دارد؟ [[حضرت امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: بلی، زمانی که [[حضرت قائم]] که از [[فرزندان]] من می‌باشد، [[قیام]] نماید، آن [[قرآن]] را نمایان خواهد کرد و [[مردم]] را بدان [[دعوت]] می‌نماید و [[احکام]] را بر طبق آن [[قرآن]] به [[اجرا]] خواهد گذاشت<ref>تفسیر کنز الدقائق: سوره واقعه تفسیر آیه ۶۳، ۷۹: {{متن حدیث|"هيهات، ليس إلى ذلك سبيل، إنّما جئت به إلى أبي بكر لتقوم الحجة عليكم و لا تقولوا يوم القيامة: إنّا كنّا عن هذا غافلين، أو تقولوا: ما جئتنا به، فإنّ القرآن الّذي عندي‏ لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ‏ و الأوصياء من ولدي. فقال عمر: فهل وقت لإظهاره معلوم؟ قال (عليه السّلام): نعم، إذا قام القائم من ولدي يظهره و يحمل النّاس عليه، فتجري السّنّة به"}}</ref>.  

*[[امام باقر]]{{ع}} به ام هانی فرمود: منظور این [[آیه]] امامی است که در سال دویست و شصت هجری [[غایب]] می‌شود و سپس چون ستاره‌ای تابان آشکار می‌شود، اگر او را ببینی دیدگانت روشن می‌شود<ref>تفسیر قمی.</ref>.  

{{متن قرآن|سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی أنفسهم حتی یتبین لهم أنه الحق}}<ref>فصلت / ۵۳.</ref>؛ (ما [[آیات]] خود را در آفاق [[جهان]] و [[نفوس]] [[بندگان]] آشکار می‌سازیم تا ظاهر شود که [[خداوند]] [[حق]] است).  

{{متن قرآن|و أسبغ علیکم نعمه ظاهرة و باطنة}}<ref>لقمان / ۲۰.</ref>؛ ([[خداوند]] نعمت‌های آشکار و پنهان را برای شما مسخر نموده است).  

[[امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} می‌فرماید: [[نعمت]] ظاهری، امامی است که در میان [[مردم]] آشکارا نمایان است و [[نعمت]] [[باطنی]]، امامی است که از میان [[مردم]] [[غایب]] است و ظاهر نیست و گنج‌های [[زمین]] برای او آشکار خواهد شد و هر چیزِ دوری برای او نزدیک خواهد بود.  

و در روایتی دیگر [[امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} فرمود: این [[آیه]] به این معنی است: اگر زمانی رسید که امامتان از میان شما [[غایب]] شود و ندانید که او در کجا می‌باشد؟ چه کسی می‌تواند [[امام]] آشکار را برای شما بیاورد؛ امامی که خبرهای [[آسمان]] و [[زمین]] و [[حلال]] و [[حرام]] [[خداوند]] را برای شما بیان می‌کند. آنگاه [[حضرت]] فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]] که [[تأویل]] این [[آیه]] هنوز فرا نرسیده است (یعنی [[تأویل]] این [[آیه]] مربوط به زمان [[امام دوازدهم]] می‌باشد).