←پرسشهای وابسته
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
|||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
*در [[آیات]] متعدّدی که [[اخبار]] [[پیامبران]] و امم گذشته را به اطلاع پیامبرش میرساند میفرماید: {{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ}}<ref>«این از خبرهای نهانی است که به تو وحی میکنیم» سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref>. در [[آیه]] دیگری میفرماید: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمیکند جز فرستادهای را که بپسندد که پیش رو و پشت سرش، نگهبانانی میگمارد» سوره جن، آیه ۲۶-۲۷.</ref>. | *در [[آیات]] متعدّدی که [[اخبار]] [[پیامبران]] و امم گذشته را به اطلاع پیامبرش میرساند میفرماید: {{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ}}<ref>«این از خبرهای نهانی است که به تو وحی میکنیم» سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref>. در [[آیه]] دیگری میفرماید: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمیکند جز فرستادهای را که بپسندد که پیش رو و پشت سرش، نگهبانانی میگمارد» سوره جن، آیه ۲۶-۲۷.</ref>. | ||
*راه جمع آیاتی که [[علم غیب]] را از همه [[نفی]] و آیاتی که برای بعضی [[اثبات]] میکند به این است که گفته شود، [[علم]] [[غیب مطلق]] و استقلالی راکسی جز [[خدا]] ندارد؛ امّا به [[اذن]] او بعضی [[علوم غیبی]] در [[اختیار]] برخی [[بندگان]] برگزیدهاش قرار میگیرد. اصولاً [[وحی]] نوعی [[ارتباط]] [[پیامبران]] با [[جهان غیب]] است؛ البته باید توجّه کرد که [[آگاهی بر غیب]] برای [[انبیا]] متناسب با ظرفیت [[روحی]] و [[معنوی]] آنان است؛ زیرا [[انبیا]] نیز از لحاظ رتبه و [[مقام]] دارای مراتبی هستند<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امامشناسی ۵ (کتاب)|امامشناسی]]، ص:۷۱.</ref>. | *راه جمع آیاتی که [[علم غیب]] را از همه [[نفی]] و آیاتی که برای بعضی [[اثبات]] میکند به این است که گفته شود، [[علم]] [[غیب مطلق]] و استقلالی راکسی جز [[خدا]] ندارد؛ امّا به [[اذن]] او بعضی [[علوم غیبی]] در [[اختیار]] برخی [[بندگان]] برگزیدهاش قرار میگیرد. اصولاً [[وحی]] نوعی [[ارتباط]] [[پیامبران]] با [[جهان غیب]] است؛ البته باید توجّه کرد که [[آگاهی بر غیب]] برای [[انبیا]] متناسب با ظرفیت [[روحی]] و [[معنوی]] آنان است؛ زیرا [[انبیا]] نیز از لحاظ رتبه و [[مقام]] دارای مراتبی هستند<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امامشناسی ۵ (کتاب)|امامشناسی]]، ص:۷۱.</ref>. | ||
==غیب در فرهنگ مطهر== | |||
[[شهادت]]، یعنی این [[بدن]] و [[غیب]] یعنی روان (همین روان خودآگاه). امروز [[ثابت]] شده که نه تنها شهادتی داریم (یعنی بدن) و [[غیبی]] داریم (یعنی روان) بلکه یک غیب غیبی هم داریم که همان روان ناخودآگاه است<ref>شناخت، ص۱۶۳.</ref>. پس غیب عبارت است از اینکه [[انسان]] [[اقرار]] و اعتراف داشته باشد که در [[عالم هستی]] حقایق و واقعیّتهایی هست که من با پوست بدن خودم یعنی با حواس خودم نمیتوانم آنها را [[درک]] بکنم. ولو اینکه اینجا حضور داشته باشند. [[چشم]] من، گوش من ذائقه من، لامسه و شامّه من [[قادر]] به [[ادراک]] آنها نیستند. یعنی من درباره خودم اینطور [[قضاوت]] بکنم که این حواسی که من دارم، وسائل بسیار بسیار محدودی است که برای تماس پیدا کردن با دنیای خارج به من داده شده است<ref>گفتارهای معنوی، ص۲۰۳.</ref>. | |||
غیب یعنی [[نهان]]، پشت پرده، یعنی آن چیزهایی که از حواسّ ظاهری ما نهان است و پشت پرده [[محسوسات]] واقع شده است. [[قرآن کریم]] این کلمه را زیاد به کار برده است. گاهی تنها، مثل اینکه میفرماید: {{متن قرآن|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ}}<ref>«همان کسانی که "غیب" را باور دارند» سوره بقره، آیه ۳.</ref> یا میفرماید: {{متن قرآن|وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ}}<ref>«و کلیدهای (چیزهای) نهان نزد اوست؛ (هیچ کس) جز او آنها را نمیداند» سوره انعام، آیه ۵۹.</ref> و گاهی همراه با کلمه شهادت مثل این که میفرماید: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ}}<ref>«دانای نهان و آشکار است» سوره انعام، آیه ۷۳.</ref> [[فلاسفه]] [[اسلامی]] از همین تعبیر [[قرآنی]] استفاده کرده، [[جهان]] [[طبیعت]] را “عالم شهادت” و جهان [[ملکوت]] را “عالم غیب” اصطلاح کردهاند<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۳۳۶.</ref>. | |||
تمام چیزهایی را که انسان باید به آنها [[ایمان]] داشته باشد، [[قرآن]] با کلمه “غیب” بیان کرده است؛ ایمان به اینکه حقایق و واقعیتهایی هست که از حدود حواسّ من بیرون است<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۱۴۱.</ref>.<ref>محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۹۶.</ref> | |||
===[[غیب و شهادت]]=== | |||
در [[جهانبینی]] قرآن عالم هستی منحصر به آنچه که برای ما محسوس است نیست، بلکه محسوسات یک قشر نازکی از عالم است و قسمت عظیمتر در ماوراء آن است. آنچه محسوس است نامش [[شهادت]]؛ و آنچه نامحسوس است، غیب نامیده شده است. آنچه که [[انسان]] میبیند و میبرید و میشنود و بهطورکلی [[احساس]] میکند و یا به تعبیر [[قرآن]] [[شهود]] مینماید، اینها مربوط به بخش شهادت است<ref>آشنایی با قرآن، ج۱-۲، ص۱۳۱.</ref>.<ref>محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۹۷.</ref> | |||
===غیب و غیب نسبی=== | |||
غیب یا [[نهان]] دو گونه است: | |||
نسبی و مطلق. غیب نسبی، یعنی چیزی که از حواسّ یک نفر به علّت دور بودن او از آن با علّتی نظیر این، نهان است؛ مثلاً برای کسی که در [[تهران]] است، تهران شهادت است و [[اصفهان]] غیب است، اما برای کسی که در اصفهان است، اصفهان شهادت است و تهران غیب است<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۱۳۷.</ref><ref>محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۹۷.</ref> | |||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |