←پرسش‌های وابسته
| خط ۲۶۷: | خط ۲۶۷: | ||
و ثانیاً: توجه‌داشتن به مسایل و مشکلاتی است که [[والدین]]، به خصوص [[مادر]]، برای پرورش [[جسم]] و [[بدن]] فرزند در دوران اولیه [[زندگی]] متحمل شده‌اند؛ | و ثانیاً: توجه‌داشتن به مسایل و مشکلاتی است که [[والدین]]، به خصوص [[مادر]]، برای پرورش [[جسم]] و [[بدن]] فرزند در دوران اولیه [[زندگی]] متحمل شده‌اند؛ | ||
و ثالثاً: لازمه [[احسان به والدین]] و سایر مستحقان [[احسان]] نیز [[اعتقاد]] کامل به [[توحید الهی]] و [[عبادت]] و [[پرستش]] او جل جلاله و توجه داشتن است به این که احدی را در عبادت و پرستش برای او [[شریک]] قرار ندهد.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۷۸.</ref> | و ثالثاً: لازمه [[احسان به والدین]] و سایر مستحقان [[احسان]] نیز [[اعتقاد]] کامل به [[توحید الهی]] و [[عبادت]] و [[پرستش]] او جل جلاله و توجه داشتن است به این که احدی را در عبادت و پرستش برای او [[شریک]] قرار ندهد.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۷۸.</ref> | ||
=====تنذیر و [[تبشیر]] تعلیلی است برای اجرای امر در فحوای [[وعظ]] و [[تذکر]]===== | |||
در صدر اولین [[آیه]] مکی، برای انجام احسان غیر [[مقید]] در قوله تعالی: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}} امر مؤکد از جانب [[خدای تعالی]] به احسان و اموری دیگر شده و در ذیل، آیه به فحوای وعظ و تذکر پایان گرفته است: {{متن قرآن|يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ}}، و در [[آیات]] [[مدنی]] هم آنجا که احسان برای موضوع جزئی یا شخصی بیان شده، [[مخالفت]] و [[سرپیچی]] از آن به تنذیر، و موافقت و انجام آن به تبشیر، ختم شده است؛ قوله تعالی: {{متن قرآن|وَأَدَاءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِكَ تَخْفِيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«و (بر قاتل است که) خون‌بها را به نیکی به او بپردازد، این آسانگیری و بخشایشی از سوی پروردگار شماست و هر که پس از آن از اندازه درگذرد عذابی دردناک خواهد داشت» سوره بقره، آیه ۱۷۸.</ref>، {{متن قرآن|تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«اینها احکام خداوند است از آنها تجاوز نکنید و آنان که از حدود خداوند تجاوز کنند ستمگرند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.</ref>، {{متن قرآن|وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>«و کسانی که به نیکی از آنان پیروی کرده‌اند خشنود است و آنها نیز از وی خشنودند و او برای آنان بوستان‌هایی فراهم آورده که جویبارها در بن آنها روان است، هماره در آن جاودانند، رستگاری سترگ، این است» سوره توبه، آیه ۱۰۰.</ref>. | |||
از این تعلیل بر می‌آید که برای اجرای امر و [[دستوری]] که در فحوای [[وعظ]] و [[ارشاد]] است، لازم است [[کیفر]] [[مخالفت]] در برابر عدم اجرای آن و نیز [[پاداش]] موافقت و عمل به [[دستور]] و اجرای آن، اعلام، و همراه دستور بیان شود. | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||