←حضرت زینب و قیام امام حسین{{ع}}
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[[حضرت زینب]] از [[فصاحت]] و [[ادب]] برخوردار بود. هنگام دیدن سر بریده [[برادر]]، خطاب به او چنین سرود: {{متن حدیث|یا هلالا لمّا استتمّ کمالا}}. بعد‌ها هم در سوگ [[حسین]]{{ع}} اشعاری سرود، با این مطلع: {{متن حدیث|علی الطّف السّلام و ساکنیه...}}: [[سلام]] بر [[کربلا]] و بر آرمیدگان آن دشت، که [[روح خدا]]: در آن قبّه‌ها و بارگاه‌هاست. جان‌های افلاکی و [[پاکی]] که در [[زمین]] خاکی، [[مقدّس]] و متعالی شدند، آرامگاه جوان‌مردانی که [[خدا]] را پرستیدند و در آن دشت‌ها و هامون‌ها خفتند. سرانجام، گور‌های خاموششان را قبّه‌هایی افراشته در برخواهد گرفت، و بارگاهی خواهد شد، دارای صحن‌های گسترده و باز<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۳۴.</ref>. | [[حضرت زینب]] از [[فصاحت]] و [[ادب]] برخوردار بود. هنگام دیدن سر بریده [[برادر]]، خطاب به او چنین سرود: {{متن حدیث|یا هلالا لمّا استتمّ کمالا}}. بعد‌ها هم در سوگ [[حسین]]{{ع}} اشعاری سرود، با این مطلع: {{متن حدیث|علی الطّف السّلام و ساکنیه...}}: [[سلام]] بر [[کربلا]] و بر آرمیدگان آن دشت، که [[روح خدا]]: در آن قبّه‌ها و بارگاه‌هاست. جان‌های افلاکی و [[پاکی]] که در [[زمین]] خاکی، [[مقدّس]] و متعالی شدند، آرامگاه جوان‌مردانی که [[خدا]] را پرستیدند و در آن دشت‌ها و هامون‌ها خفتند. سرانجام، گور‌های خاموششان را قبّه‌هایی افراشته در برخواهد گرفت، و بارگاهی خواهد شد، دارای صحن‌های گسترده و باز<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۳۴.</ref>. | ||
==[[ | ==[[زینب کبری]](س)، پیامبر خون شهدای کربلا== | ||
زمانی که [[امام حسین]]{{ع}} پس از امتناع از [[بیعت]] با [[یزید]]، از [[مدینه]] به قصد [[مکّه]] خارج شد، [[زینب]] نیز با دو فرزند خود، همراه [[برادر]] شد. در طول [[نهضت عاشورا]]، نقش فداکاری‌های [[عظیم]] [[زینب]]، بسیار بود. [[سرپرست]] کاروان [[اسیران]] [[اهل بیت]] و مراقبت کننده از [[امام زین العابدین]]{{ع}} و افشاگر ستم‌گری‌های [[حکام]] [[اموی]] با خطبه‌های آتشین بود. [[زینب]]، هم دختر [[شهید]] بود، هم [[خواهر]] [[شهید]]، هم [[مادر]] [[شهید]]، هم عمّه [[شهید]]. پس از [[عاشورا]] و در [[سفر]] [[اسارت]]، در [[کوفه]] و [[دمشق]]، خطابه‌های آتشینی ایراد کرد و رمز بقای [[حماسه]] [[کربلا]] و بیداری [[مردم]] گشت. پس از بازگشت به [[مدینه]] نیز، در مجالس ذکری که برای [[شهدای کربلا]] داشت، به [[سخنوری]] و [[افشاگری]] می‌پرداخت. وی به "قهرمان [[صبر]]" [[شهرت]] یافت. بارزترین بعد [[زندگی]] [[حضرت زینب]]، همان [[پاسداری]] از [[فرهنگ عاشورا]] بود که با [[خطابه]] هایش، [[پیام]] [[خون حسین]]{{ع}} را به جهانیان رساند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۳۴ و [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>. | زمانی که [[امام حسین]]{{ع}} پس از امتناع از [[بیعت]] با [[یزید]]، از [[مدینه]] به قصد [[مکّه]] خارج شد، [[زینب]] نیز با دو فرزند خود، همراه [[برادر]] شد. در طول [[نهضت عاشورا]]، نقش فداکاری‌های [[عظیم]] [[زینب]]، بسیار بود. [[سرپرست]] کاروان [[اسیران]] [[اهل بیت]] و مراقبت کننده از [[امام زین العابدین]]{{ع}} و افشاگر ستم‌گری‌های [[حکام]] [[اموی]] با خطبه‌های آتشین بود. [[زینب]]، هم دختر [[شهید]] بود، هم [[خواهر]] [[شهید]]، هم [[مادر]] [[شهید]]، هم عمّه [[شهید]]. پس از [[عاشورا]] و در [[سفر]] [[اسارت]]، در [[کوفه]] و [[دمشق]]، خطابه‌های آتشینی ایراد کرد و رمز بقای [[حماسه]] [[کربلا]] و بیداری [[مردم]] گشت. پس از بازگشت به [[مدینه]] نیز، در مجالس ذکری که برای [[شهدای کربلا]] داشت، به [[سخنوری]] و [[افشاگری]] می‌پرداخت. وی به "قهرمان [[صبر]]" [[شهرت]] یافت. بارزترین بعد [[زندگی]] [[حضرت زینب]]، همان [[پاسداری]] از [[فرهنگ عاشورا]] بود که با [[خطابه]] هایش، [[پیام]] [[خون حسین]]{{ع}} را به جهانیان رساند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۳۴ و [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>. | ||