اعجاز قرآن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[قرآن]] خود به صراحت و [[قاطعیت]] بیان می‌کند که هرگز نمی‌توانند سوره‌ای همانند آن بیاورند{{متن قرآن|فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ وَلَن تَفْعَلُواْ فَاتَّقُواْ النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ }}<ref> و اگر چنین نکردید- که هرگز نمی‌توانید کرد- پس، از آتشی پروا کنید که هیزم آن آدمیان و سنگ‌هاست؛ برای کافران آماده شده است؛ سوره بقره، آیه:۲۴.</ref>، ازاین‌رو [[اعجاز قرآن]] پیوندی ناگسستنی با تحدّی دارد، به‌گونه‌ای که هرجا سخن از [[اعجاز]] باشد باید سخن از تحدّی و هماوردطلبی نیز به میان آید و لازم است تحدّی به همان وجهی باشد که درباره آن ادعای [[اعجاز]] شده است، افزون بر این، مقدار [[قرآنی]] که به عنوان [[معجزه]] مطرح است نیز از [[آیات]] تحدّی به‌دست‌ می‌آید<ref>[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/dmaarefbooks/Books/3/60.htm#f6 دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۳، ص ۵۵۹]</ref>.

*در [[آیات]] تحدّی از کسانی که [[قرآن کریم]] را ساخته [[پیامبر]] دانسته و می‌پنداشتند [[قرآن]] چیزی جز افسانه پیشینیان نیست و خود آنان نیز [[قادر]] بر [[آفرینش]] چنین متنی هستند: {{متن قرآن|لَوْ نَشَاء لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ }}<ref> و اگر می‌خواستیم مانند آن می‌گفتیم؛ این (آیات) جز افسانه‌های پیشینیان نیست؛ سوره انفال، آیه:۳۱.</ref> خواسته شده تا سخنی همانند [[قرآن]]: {{متن قرآن|فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ }}<ref> گفتاری مانند آن بیاورند؛ سوره طور، آیه:۳۴.</ref> یا ۱۰‌ [[سوره]] همانند آن: {{متن قرآن|قُلْ فَأْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ }}<ref> بگو اگر راست می‌گویید ده سوره‌ای بربافته مانند آن بیاورید؛ سوره هود، آیه:۱۳.</ref> یا یک [[سوره]] همانند آن: {{متن قرآن|فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ }}<ref> چنانچه راست می‌گویید سوره‌ای همگون آن بیاورید؛ سوره بقره، آیه:۲۳.</ref> بیاورند، بنابراین، حداقل مقدار [[اعجاز قرآن]] در سخنی کامل و جامع از [[قرآن]] یا یک [[سوره]] از آن است.<ref>الاتقان، ج‌۲، ص‌۲۶۴‌ـ‌۲۶۵.</ref><ref>[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/dmaarefbooks/Books/3/60.htm#f6 دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۳، ص ۵۵۹]</ref>.

*بر اساس [[روایات]] و اسناد [[تاریخی]]، از [[پیامبر خاتم|پیامبر مکرم اسلام]]، [[معجزات]] فراوانی به [[ظهور]] رسیده است، اما مهم‌ترین [[معجزه]] جاودانه [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]]، [[قرآن کریم]] است. <ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۱۱ - ۲۲۰.</ref>.

* [[قرآن کریم]] [[سند]] جاودانه درستیِ ادعای [[پیامبری]] [[پیامبر خاتم|پیامبر مکرم اسلام]] است. این [[کتاب آسمانی]] [[برتر]] از سایر [[معجزات]] [[انبیا]] است؛ زیرا از یک طرف با [[روح]] و [[اندیشه]] ایشان سر و کار دارد و از طرف دیگر، جاودانه و همیشگی است. علاوه بر این، از ابتدای [[نزول]] تاکنون همه را [[دعوت]] به [[مبارزه]] و هماوردی و به‌ اصطلاح "[[تحدی]]" کرده است و تا عصر حاضر همه از آوردن نمونه‌ای از آن عاجز مانده‌اند. این [[دعوت]] به [[مبارزه]]، در چند مورد صریحاً در [[قرآن]] آمده است از جمله: {{متن قرآن|قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَن يَأْتُواْ بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لاَ يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا }}<ref> بگو اگر تمام جهانیان اجتماع کنند که مانند قرآن بیاورند نمی‌توانند اگرچه با یکدیگر نهایت همکاری و همفکری را داشته باشند؛ سوره اسراء، آیه:۸۸.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۱۱ - ۲۲۰.</ref>.