امام مهدی بعد از ظهور چه نوع سلاحی دارند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج'
جز (جایگزینی متن - 'حجت الاسلام و المسلمین' به 'حجت الاسلام و المسلمین')
جز (جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج')
خط ۵۰: خط ۵۰:
[[پرونده:11773.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[رسول رضوی]]]]
[[پرونده:11773.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[رسول رضوی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«در ابتدا، این نکته باید روشن شود که [[امام زمان]]{{ع}} مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} برای [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[مردم]]، نخست، [[دعوت]] عمومی می‌کند و در آغاز ظهورش، [[مردم]] را از [[پیام]] خود [[آگاه]] و [[اتمام حجت]] می‌کند. در این میان، عده‌ای دعوتش را می‌پذیرند و راه [[سعادت]] پیش می‌گیرند و عده‌ای به [[مخالفت]] برمی‌خیزند که [[امام مهدی]] {{ع}} در برابر اینان [[قیام]] مسلحانه می‌کند. [[امام جواد]]{{ع}} فرموده است: "وقتی [[سیصد و سیزده]] نفر [[یاران خاص]] [[حضرت قائم]]{{ع}} به‌ خدمتش در [[مکه]] رسیدند، [[حضرت]]، دعوتش را به جهانیان آشکار میسازد و وقتی که این تعداد به ده هزار نفر رسید، به [[اذن]] [[خدا]]، [[قیام]] مسلحانه می‌کند و [[خروج]] می‌کند<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۱۳.</ref>. برنامه [[قیام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} همانند برنامه [[قیام]] [[پیامبران الهی]] خواهد بود؛ یعنی، بر اساس اسباب و وسائل عادی و طبیعی، برنامه‌های خود را [[اجرا]] می‌کند؛ [[معجزات]]، جنبه استثنایی دارند و در موارد نادر از آن استفاده می‌کند. این‌که در بعضی از [[روایات]]، از واژه "[[شمشیر]]" استفاده شده، باید گفت، ظاهرا، مقصود از [[خروج با شمشیر]]، [[مأموریت]] به [[جهاد]] و [[توسل]] به اسلحه برای اعلای کلمه [[حق]] است و با هیچ‌یک از [[کفار]] به [[مصالحه]] نمی‌نشیند؛ زیرا، "[[شمشیر]]"، همیشه، کنایه از [[قدرت]] و نیروی [[نظامی]] بوده و هست؛ همان‌گونه که "قلم"، کنایه از [[علم]] و [[فرهنگ]] است و نیز از قدیم معروف بوده که [[کشور]]، با دو چیز [[اداره]] می‌شود: قلم و [[شمشیر]]<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۲۱۸.</ref>. منظور از "[[قیام با شمشیر]]"، همان اتکای به [[قدرت]] است تا [[مردم]] نپندارند که این [[مصلح بزرگ]]، فقط به شکل یک معلم یا یک واعظ، عمل می‌کند، بلکه او، یک [[رهبر]] مقتدر [[الهی]] است که [[امان]] را از [[ستمگران]] و [[منافقان]] می‌گیرد.
::::::«در ابتدا، این نکته باید روشن شود که [[امام زمان]]{{ع}} مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} برای [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[مردم]]، نخست، [[دعوت]] عمومی می‌کند و در آغاز ظهورش، [[مردم]] را از [[پیام]] خود [[آگاه]] و [[اتمام حجت]] می‌کند. در این میان، عده‌ای دعوتش را می‌پذیرند و راه [[سعادت]] پیش می‌گیرند و عده‌ای به [[مخالفت]] برمی‌خیزند که [[امام مهدی]] {{ع}} در برابر اینان [[قیام]] مسلحانه می‌کند. [[امام جواد]]{{ع}} فرموده است: "وقتی [[سیصد و سیزده]] نفر [[یاران خاص]] [[حضرت قائم]]{{ع}} به‌ خدمتش در [[مکه]] رسیدند، [[حضرت]]، دعوتش را به جهانیان آشکار میسازد و وقتی که این تعداد به ده هزار نفر رسید، به [[اذن]] [[خدا]]، [[قیام]] مسلحانه می‌کند و خروج می‌کند<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۱۳.</ref>. برنامه [[قیام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} همانند برنامه [[قیام]] [[پیامبران الهی]] خواهد بود؛ یعنی، بر اساس اسباب و وسائل عادی و طبیعی، برنامه‌های خود را [[اجرا]] می‌کند؛ [[معجزات]]، جنبه استثنایی دارند و در موارد نادر از آن استفاده می‌کند. این‌که در بعضی از [[روایات]]، از واژه "[[شمشیر]]" استفاده شده، باید گفت، ظاهرا، مقصود از [[خروج با شمشیر]]، [[مأموریت]] به [[جهاد]] و [[توسل]] به اسلحه برای اعلای کلمه [[حق]] است و با هیچ‌یک از [[کفار]] به [[مصالحه]] نمی‌نشیند؛ زیرا، "[[شمشیر]]"، همیشه، کنایه از [[قدرت]] و نیروی [[نظامی]] بوده و هست؛ همان‌گونه که "قلم"، کنایه از [[علم]] و [[فرهنگ]] است و نیز از قدیم معروف بوده که [[کشور]]، با دو چیز [[اداره]] می‌شود: قلم و [[شمشیر]]<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۲۱۸.</ref>. منظور از "[[قیام با شمشیر]]"، همان اتکای به [[قدرت]] است تا [[مردم]] نپندارند که این [[مصلح بزرگ]]، فقط به شکل یک معلم یا یک واعظ، عمل می‌کند، بلکه او، یک [[رهبر]] مقتدر [[الهی]] است که [[امان]] را از [[ستمگران]] و [[منافقان]] می‌گیرد.
::::::بنابراین، اجرای [[حکومت]] [[حق]] و [[عدالت]] در سطح جهانی نیز باید با استفاده از وسائل مادی و معنوی لازم، به جز در موارد استثنایی، تحقق‌ پذیرد. به تعبیر دیگر، آن [[حضرت]] و یارانش، با هر اسلحه‌ای که لازم باشد، در مقابل [[کفار]] و [[ستمگران]] می‌ایستند و از هرگونه اسلحه‌ای که در آن زمان متداول باشد و مورد نیاز، استفاده می‌کنند »<ref>[[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۷۰-۱۷۲.</ref>.
::::::بنابراین، اجرای [[حکومت]] [[حق]] و [[عدالت]] در سطح جهانی نیز باید با استفاده از وسائل مادی و معنوی لازم، به جز در موارد استثنایی، تحقق‌ پذیرد. به تعبیر دیگر، آن [[حضرت]] و یارانش، با هر اسلحه‌ای که لازم باشد، در مقابل [[کفار]] و [[ستمگران]] می‌ایستند و از هرگونه اسلحه‌ای که در آن زمان متداول باشد و مورد نیاز، استفاده می‌کنند »<ref>[[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۷۰-۱۷۲.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
خط ۵۷: خط ۵۷:
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«"[[سیف]]" به‌معنای [[شمشیر]] است و براساس [[روایات]]، [[قیام]] [[حضرت]] با [[شمشیر]] است. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: در [[قائم]] ما نشانه‌هایی از هفت [[پیامبر]] وجود دارد... و اما نشانه‌اش از [[حضرت محمد]] {{صل}} [[خروج]] او با [[شمشیر]] است<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۴۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: {{عربی|"فَإِذَا كَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ يَكُونُ لَهُ سَيْفٌ مَغْمُودٌ نَادَاهُ السَّيْفُ: قُمْ يَا وَلِيَّ اللَّهِ! فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>؛ چون [[زمان ظهور]] او فرا رسد، شمشیرش که در غلاف است او را صدا می‌زند: ای ولی‌ [[خدا]]! برخیز و [[دشمنان]] [[خدا]] را طعمه [[شمشیر]] کن.  
::::::«"[[سیف]]" به‌معنای [[شمشیر]] است و براساس [[روایات]]، [[قیام]] [[حضرت]] با [[شمشیر]] است. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: در [[قائم]] ما نشانه‌هایی از هفت [[پیامبر]] وجود دارد... و اما نشانه‌اش از [[حضرت محمد]] {{صل}} خروج او با [[شمشیر]] است<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۴۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: {{عربی|"فَإِذَا كَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ يَكُونُ لَهُ سَيْفٌ مَغْمُودٌ نَادَاهُ السَّيْفُ: قُمْ يَا وَلِيَّ اللَّهِ! فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>؛ چون [[زمان ظهور]] او فرا رسد، شمشیرش که در غلاف است او را صدا می‌زند: ای ولی‌ [[خدا]]! برخیز و [[دشمنان]] [[خدا]] را طعمه [[شمشیر]] کن.  
::::::[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|"لَيْسَ شَأْنُهُ إِلَّا السَّيْفَ"}}<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۳؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۳۱.</ref>؛ او فقط‍‌ [[شمشیر]] را می‌شناسد. و نیز [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|"لَا يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷.</ref>؛ [[[یاران قائم]]] شمشیرهای خویش را بر [[زمین]] نمی‌نهند تا این‌که [[خداوند]] [[راضی]] شود. در [[دعای عهد]] نیز از [[خداوند]] می‌خواهیم ما را از [[یاران]] حضرتش قرار دهد و اگر پیش از زمان او مردیم، ما را از [[قبر]] بیرون آورد در حالی که [[شمشیر]] را از غلاف بیرون آورده‌ایم: {{عربی|"وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي، مُؤْتَزِراً كَفَنِي، شَاهِراً سَيْفِي"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای عهد.</ref>.  
::::::[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|"لَيْسَ شَأْنُهُ إِلَّا السَّيْفَ"}}<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۳؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۳۱.</ref>؛ او فقط‍‌ [[شمشیر]] را می‌شناسد. و نیز [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|"لَا يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷.</ref>؛ [[[یاران قائم]]] شمشیرهای خویش را بر [[زمین]] نمی‌نهند تا این‌که [[خداوند]] [[راضی]] شود. در [[دعای عهد]] نیز از [[خداوند]] می‌خواهیم ما را از [[یاران]] حضرتش قرار دهد و اگر پیش از زمان او مردیم، ما را از [[قبر]] بیرون آورد در حالی که [[شمشیر]] را از غلاف بیرون آورده‌ایم: {{عربی|"وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي، مُؤْتَزِراً كَفَنِي، شَاهِراً سَيْفِي"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای عهد.</ref>.  
::::::در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که: [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} شمشیرهایی دارند که بر هر شمشیری، کلمه‌ای و از هر کلمه، هزار کلمه مفتوح می‌شود"<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref>. در پاره‌ای [[روایات]]، از [[حضرت]] به "[[صاحب السیف]]" تعبیر شده است<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۲۰.</ref>.
::::::در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که: [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} شمشیرهایی دارند که بر هر شمشیری، کلمه‌ای و از هر کلمه، هزار کلمه مفتوح می‌شود"<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref>. در پاره‌ای [[روایات]]، از [[حضرت]] به "[[صاحب السیف]]" تعبیر شده است<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۲۰.</ref>.
۲۱۸٬۱۰۷

ویرایش