اخلاق در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۳۵: خط ۱۳۵:
===[[حب دنیا]]===
===[[حب دنیا]]===
===خودبینی و [[تکبر]]===
===خودبینی و [[تکبر]]===
از برخی [[آیات قرآن]] استفاده می‌شود که دلیل [[سجده]] نکردن [[ابلیس]] خودبینی و تکبروی بوده است {{متن قرآن|قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ}}<ref>«(خداوند) فرمود: آنگاه که به تو فرمان دادم. چه چیز تو را از فروتنی بازداشت؟ گفت: من از او بهترم! مرا از آتش و او را از گل آفریده‌ای» سوره اعراف، آیه ۱۲.</ref>. [[خودبینی]] وی سبب [[استکبار]] و آن هم سبب [[خودرأیی]] و [[سرپیچی]] از [[فرمان الهی]] شد. [[شیطان]] خصوصیتی ندارد و آنچه که او را از درگاه [[قرب]] دور ساخت، می‌تواند مانعی برای راه‌یابی [[انسان]] به آن درگاه باشد<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ص۲۰۶.</ref>. خودبینی از مهمترین موانع [[تکامل]] است که رذائلی مانند [[حسد]]، [[حرص]]، [[طمع]] و برادرکشی را در انسان ایجاد می‌کند، چنانکه منشأ بسیاری از [[جنگ‌ها]] و [[ظلم‌ها]] [[روحیه]] [[خودخواهی]] و [[خودپرستی]] است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۱۵/۱/۱۳۷۱؛ ۲۱/۷/۱۳۸۵.</ref>. نتیجه این [[رذیله]] در برابر [[خداوند]] [[رشد]] [[طغیان]] در انسان، و در برابر انسان‌های دیگر نادیده گرفتن [[حقوق]] آنان و در مقابل [[طبیعت]] تضییع محیط طبیعی است<ref>حسینی بهشتی، سید محمد، شناخت اسلام، ص۲۷۸-۲۷۹؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۲۱/۷/۱۳۸۵.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۹۴.</ref>
 
===[[اشرافی‌گری]] و [[تجمل‌گرایی]]===
===[[اشرافی‌گری]] و [[تجمل‌گرایی]]===
تجمل‌گرایی و [[گرایش]] به اشرافی‌گری پیامدهای بسیاری دارد؛ تأمین نشدن [[عدالت اجتماعی]]، دور شدن از [[روحیه برادری]] و [[الفت]] و [[انس]] و [[همدلی]]، از جمله این پیامدها به شمار می‌آیند. رواج تجمل‌گرایی در [[جامعه]] و [[عادت]] کردن به [[تجمل]] افزون بر آنکه [[اسراف]] به شمار آمده و سرمایه‌ها را از بین می‌برد، [[مشکلات]] [[اقتصادی]]، [[اجتماعی]] و [[اخلاقی]] را نیز دو چندان می‌کند<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۴/۱۰/۱۳۷۸.</ref>. جاوید ماندن [[ملت]] و تحقق [[اسلام]]، [[نیازمند]] از بین بردن [[اخلاق]] کاخ‌نشینی است. هرچند ممکن است نفس کاخ‌نشینی ضرری نداشته باشد اما [[خوی]] کاخ‌نشینی [[مضر]] است. از این‌رو برای استمرار [[زندگی]] صحیح [[اسلامی]] باید روحیه کوخ‌نشینی را در ملت تقویت نمود<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۷/۳۷۵.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۹۴.</ref>
تجمل‌گرایی و [[گرایش]] به اشرافی‌گری پیامدهای بسیاری دارد؛ تأمین نشدن [[عدالت اجتماعی]]، دور شدن از [[روحیه برادری]] و [[الفت]] و [[انس]] و [[همدلی]]، از جمله این پیامدها به شمار می‌آیند. رواج تجمل‌گرایی در [[جامعه]] و [[عادت]] کردن به [[تجمل]] افزون بر آنکه [[اسراف]] به شمار آمده و سرمایه‌ها را از بین می‌برد، [[مشکلات]] [[اقتصادی]]، [[اجتماعی]] و [[اخلاقی]] را نیز دو چندان می‌کند<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۴/۱۰/۱۳۷۸.</ref>. جاوید ماندن [[ملت]] و تحقق [[اسلام]]، [[نیازمند]] از بین بردن [[اخلاق]] کاخ‌نشینی است. هرچند ممکن است نفس کاخ‌نشینی ضرری نداشته باشد اما [[خوی]] کاخ‌نشینی [[مضر]] است. از این‌رو برای استمرار [[زندگی]] صحیح [[اسلامی]] باید روحیه کوخ‌نشینی را در ملت تقویت نمود<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۷/۳۷۵.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۹۴.</ref>
۷۳٬۲۸۴

ویرایش