←خنده تمسخر
جز (جایگزینی متن - '(مقاله)|مقاله "' به '(مقاله)|مقاله «') |
|||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
[[آیه]] {{متن قرآن|فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآيَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَضْحَكُونَ}}<ref>"و چون نشانه‌های ما را نزد آنان آورد؛ ناگاه آنان از آنها به خنده افتادند" سوره زخرف، آیه ۴۷.</ref> به [[خنده]] تمسخرآمیز [[کافران]] به هنگام [[معجزات پیامبر]]{{صل}} اشاره دارد<ref>المیزان، ج ۱۸، ص ۱۰۹.</ref>، آیه {{متن قرآن|وَتَضْحَكُونَ وَلا تَبْكُونَ وَأَنتُمْ سَامِدُونَ}}<ref>"و می‌خندید و گریان نمی‌شوید؟ و شما به بازی سرگرمید" سوره نجم، آیه ۶۰-۶۱.</ref> نیز در استفهامی توبیخی از اینکه کافران با وجود نزدیکی [[قیامت]] هنوز در [[غفلت]] و [[هوسرانی]] بسر می‌برند می‌پرسد آیا با چنین وضعی که دارید هنوز از روی [[تمسخر]] می‌خندید و بخاطر [[شقاوت]] دائمی که در [[انتظار]] شماست نمی‌گریید؟<ref> المیزان، ج ۱۹، ص ۵۱؛ مجمع البیان، ج۹، ص ۲۷۸.</ref>.<ref>[[حسن رضایی|رضایی، حسن]]؛ [[خنده (مقاله)|مقاله «خنده"]]؛ [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۷</ref> | [[آیه]] {{متن قرآن|فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآيَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَضْحَكُونَ}}<ref>"و چون نشانه‌های ما را نزد آنان آورد؛ ناگاه آنان از آنها به خنده افتادند" سوره زخرف، آیه ۴۷.</ref> به [[خنده]] تمسخرآمیز [[کافران]] به هنگام [[معجزات پیامبر]]{{صل}} اشاره دارد<ref>المیزان، ج ۱۸، ص ۱۰۹.</ref>، آیه {{متن قرآن|وَتَضْحَكُونَ وَلا تَبْكُونَ وَأَنتُمْ سَامِدُونَ}}<ref>"و می‌خندید و گریان نمی‌شوید؟ و شما به بازی سرگرمید" سوره نجم، آیه ۶۰-۶۱.</ref> نیز در استفهامی توبیخی از اینکه کافران با وجود نزدیکی [[قیامت]] هنوز در [[غفلت]] و [[هوسرانی]] بسر می‌برند می‌پرسد آیا با چنین وضعی که دارید هنوز از روی [[تمسخر]] می‌خندید و بخاطر [[شقاوت]] دائمی که در [[انتظار]] شماست نمی‌گریید؟<ref> المیزان، ج ۱۹، ص ۵۱؛ مجمع البیان، ج۹، ص ۲۷۸.</ref>.<ref>[[حسن رضایی|رضایی، حسن]]؛ [[خنده (مقاله)|مقاله «خنده"]]؛ [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۷</ref> | ||
==[[استهزای خدا]]، [[استهزای قرآن|قرآن]]، [[استهزای پیامبر|پیامبر]] سبب [[ارتداد]]== | |||
قرآن، خطاب به پیامبر درباره کسانی که خدا، قرآن و پیامبر را به [[تمسخر]] گرفته بودند می‌گوید: {{متن قرآن|يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَا تَحْذَرُونَ}}<ref>«منافقان می‌هراسند آیه‌ای به زیان آنان فرو فرستاده شود که آنان را از آنچه در دل‌های ایشان است، آگاه گرداند بگو: ریشخند کنید که خداوند آنچه را که از آن می‌هراسید آشکار خواهد کرد» سوره توبه، آیه ۶۴.</ref>، {{متن قرآن|وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ}}<ref>«و اگر از آنان (از ریشخند کردنشان) بپرسی، به یقین می‌گویند: ما تنها (در گفت‌وگو) فرو می‌رفتیم و بازی می‌کردیم بگو: آیا خداوند و آیات وی و پیامبرش را ریشخند می‌کردید؟» سوره توبه، آیه ۶۵.</ref>، {{متن قرآن|لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ إِنْ نَعْفُ عَنْ طَائِفَةٍ مِنْكُمْ نُعَذِّبْ طَائِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ}}<ref>«عذر نیاورید، که پس از ایمان کافر شده‌اید؛ اگر از گروهی از شما در گذریم گروهی (دیگر) را عذاب می‌کنیم زیرا که گناهکار بوده‌اند» سوره توبه، آیه ۶۶.</ref> در [[شأن نزول]] این [[آیات]] نقل شده که عدّه‌ای از [[منافقان]] در [[راه]] بازگشت پیامبر از [[جنگ تبوک]]، [[حضرت]] را مسخره می‌کردند که [[جبرئیل]] نازل شد و خطاب به پیامبر گفت: بگو: آیا خدا و آیات او و پیامبرانش را [[استهزا]] می‌کردید؟ عذر نیاورید. شما پس از ایمانتان کافر شدید. این آیات درباره منافقان است و گرچه آنان فقط در ظاهر مسلمانند؛ ولی با [[آشکار کردن]] استهزا، [[مرتد]] شدند<ref>مجمع البیان، ج۵، ص۷۱ـ۷۲؛ المیزان، ج۹، ص۳۴۵.</ref>.<ref>[[سید جعفر صادقی فدکی| صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[ ارتداد - صادقی فدکی (مقاله)|مقاله «ارتداد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||