ابوطالب در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خدمات و حمایت‌های ابوطالب، همیشه در نظر و دیده پیامبر مجسم بود و ایشان در هر فرصتی قدرشناسی خود را ابراز میکرد و به همین دلیل، [[فرزندان ابوطالب]] را گرامی میداشت. یک بار پیامبر [[محبت]] خویش را به [[علی]]{{ع}} به دلیل [[حمایت]] [[پدر]] او، ابوطالب و [[فداکاری]] وی دانست و گفت خود را [[مشتاق]] رعایت و [[تکریم]] فرزندان ابوطالب می‌داند<ref>امینی، ج۷، ص۳۷۷.</ref>. پیامبر روزی خطاب به [[عقیل]] فرمود: «من تو را به دو دلیل دوست دارم: یکی برای [[خویشاوندی]] با تو، و دیگر به دلیل محبتی که عمویم ابوطالب به تو داشت»<ref>ابن عبدالبر، استیعاب، ج۳، ص۱۸۷؛ ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۷۰.</ref>.

در حوادث دیگر نیز پیامبر پیوسته از ابوطالب یاد میکرد و این نشان از آن داشت که ابوطالب در خاطره پیامبر جاودان بود. برای نمونه [[اهل]] [[مدینه]] دچار [[قحطی]] شدند و [[رسول خدا]]{{صل}} بر ایشان [[نماز]] استسقاء خواند و [[باران]] زیادی بارید. رسول خدا{{صل}} چون این وضعیت بهجت زا را [[مشاهده]] کرد فرمود: اگر ابوطالب این [[روز]] را میدید، خوشحال میشد. رسول خدا{{صل}} منظورش این [[شعر]] ابوطالب بود:

«بزرگوار و کریمی که باران [[ابر]] به آبروی او خواسته می‌شود و [[فریادرس]] [[یتیمان]] و نگهدار [[بیوه]] [[زنان]] است».

همین شعر را [[حضرت فاطمه]] [[دختر رسول خدا]]{{صل}}، هنگامی که پیامبر در بستر [[بیماری]] بود، قرائت میکرد<ref>فخار، ص۳۰۳.</ref>.

در [[جنگ بدر]]، هنگامی که پیامبر کشته شدگان [[مشرکان]] را دید، به یاد شعری از ابوطالب افتاد و چون سروده ابوطالب را به یاد نیاورد، [[ابوبکر]] آن [[بیت]] از شعر ابوطالب را به یاد آن [[حضرت]] آورد و پیامبر بسیار مسرور شد. [[شعر]] چنین بود:

{{عربی|وانا لقمر الله إن جد جدنا لتلتبسن أسیافنا بالاماثل}}<ref>ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۶۲.</ref>؛

بر اساس [[روایت]] دیگر، [[پیامبر]] چون کشته شدگان را دید، به [[ابوبکر]] گفت: اگر [[ابوطالب]] زنده بود، میدانست که شمشیرهای ما، مردان کامل را به [[زمین]] افکند، که مراد وی همان [[شعر]] یاد شده بود<ref>ابوالفرج اصفهانی، ج۱۸، ص۲۱۴ با اندکی اختلاف در شعر.</ref>.

همچنین هنگامی که [[عبیدة بن حارث]] در [[نبرد بدر]] مجروح شد، به شعری از ابوطالب [[تمثل]] کرد. [[عبده]] گفت: آری، به [[خدا]] اگر [[ابو طالب]] زنده بود، میدانست من به شعری که سروده است، شایسته‌ترم:

«[[سوگند]] به [[خانه خدا]] [[دروغ]] میگویید. ما [[محمد]] را رها نمی‌کنیم تا آنکه برای او نیزه بزنیم و تیر بیندازیم. او را [[تسلیم]] نمی‌کنیم تا آنکه برگرد او کشته شویم و در راه او از [[فرزندان]] و [[همسران]] خود نیز خواهیم گذشت».

بر اساس [[حدیثی]] از [[امام باقر]]{{ع}}، [[امام علی]]{{ع}} در [[زمان]] [[حیات]] خود [[دستور]] میداد از طرف پدرش ابوطالب[[حج]] به جا آورند و در [[وصیت]] خویش سفارش کرد از سوی ابوطالب حج گزارند<ref>ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۶۸.</ref>.

[[احادیث]] ابوطالب: از ابوطالب سه [[حدیث]] باقی مانده که از [[رسول خدا]]{{صل}} روایت می‌کند. روایتی درباره [[سپاسگزاری]]<ref>امینی، ج۷، ص۳۶۸.</ref>، روایتی درباره [[صله رحم]]<ref>ابن عساکر، ج۶۶، ص۳۰۸.</ref> و روایتی درباره اینکه پیامبر [[صدوق]] و [[امین]] است<ref>ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۶۹؛ فخار، ص۱۳۳.</ref>.