←سیره مسلمانان
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
#'''وجود اوصیای [[دوازدهگانه]] در ادیان:''' [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در روایتی که [[شیعه]] و [[سنی]] [[نقل]] کردهاند، فرموده است: "تمامی سنتهای ادیان دیگر در [[اسلام]] موجود است و از جمله آنها [[دوازده وصی]] است"<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۴، ص۲۰۴؛ سیوطی، الجامع الصغیر، ج۲، ص۴۴۴.</ref>؛ با توجه به اینکه تردیدی در وجود وصایای دوازدهگانه [[پیامبران اولوالعزم]] نیست و در [[قرآن]] و [[سنت]] به آنها تصریح شده است؛ همین موضوع دلیلی بر وجود امام و [[دوازده امام]]، در قرآن و سنت است<ref>محمد باقر شریعتی سبزواری|شریعتی سبزواری، محمد باقر، امامت و رهبری در نگاه عقل و دین (کتاب)|امامت و رهبری در نگاه عقل و دین، ص۲۳۹ـ ۲۴۱.</ref>. | #'''وجود اوصیای [[دوازدهگانه]] در ادیان:''' [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در روایتی که [[شیعه]] و [[سنی]] [[نقل]] کردهاند، فرموده است: "تمامی سنتهای ادیان دیگر در [[اسلام]] موجود است و از جمله آنها [[دوازده وصی]] است"<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۴، ص۲۰۴؛ سیوطی، الجامع الصغیر، ج۲، ص۴۴۴.</ref>؛ با توجه به اینکه تردیدی در وجود وصایای دوازدهگانه [[پیامبران اولوالعزم]] نیست و در [[قرآن]] و [[سنت]] به آنها تصریح شده است؛ همین موضوع دلیلی بر وجود امام و [[دوازده امام]]، در قرآن و سنت است<ref>محمد باقر شریعتی سبزواری|شریعتی سبزواری، محمد باقر، امامت و رهبری در نگاه عقل و دین (کتاب)|امامت و رهبری در نگاه عقل و دین، ص۲۳۹ـ ۲۴۱.</ref>. | ||
===[[سیره مسلمانان]]=== | ===[[سیره]] [[مسلمانان]]=== | ||
عدهای از [[متکلمان]]، سیره مسلمانان را نیز دلیل [[وجوب امامت]] شمردهاند، زیرا از این سیره روشن میشود آنان وجوب امامت را امری مسلّم و تردیدناپذیر تلقی کردهاند. اختلاف آنان مربوط به [[مصداق امامت]] بوده است، نه اصل [[امامت]]<ref>شرح المواقف، ج۸، ص۳۴۶؛ شرح العقاید النسفیه، ص۱۱۰؛ نهایة الاقدام، ص۴۷۹؛ غایة المرام، ص۳۶۴.</ref>.<ref>ر.ک: ربانی گلپایگانی، علی، امامت، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.</ref> | عدهای از [[متکلمان]]، سیره مسلمانان را نیز دلیل [[وجوب امامت]] شمردهاند، زیرا از این سیره روشن میشود آنان وجوب امامت را امری مسلّم و تردیدناپذیر تلقی کردهاند. اختلاف آنان مربوط به [[مصداق امامت]] بوده است، نه اصل [[امامت]]<ref>شرح المواقف، ج۸، ص۳۴۶؛ شرح العقاید النسفیه، ص۱۱۰؛ نهایة الاقدام، ص۴۷۹؛ غایة المرام، ص۳۶۴.</ref>.<ref>ر.ک: ربانی گلپایگانی، علی، امامت، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.</ref> | ||