رقیه دختر امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[شام]]، شبی [[پدر]] را به [[خواب]] دید و پس از بیدار شدن بسیار گریست و [[بی‌تابی]] کرد و [[پدر]] را خواست. خبر به [[یزید]] رسید. به [[دستور]] او سر [[مطهّر]] [[امام حسین]]{{ع}} را نزد او بردند و او از این منظره بیشتر ناراحت و رنجور شد و همان روزها در خرابۀ [[شام]] (که محل اقامت موقت [[اهل بیت]] بود) [[جان]] داد<ref>کامل بهایی، ص۱۷۹؛ منتهی الآمال، ص۴۳۷.</ref>. البته دربارۀ این دختر و شهادتش، میان مورخین نظر واحدی وجود ندارد.

خردسالی این دختر و عواطفی که نام و یادش و کیفیّت [[جان]] باختنش و [[مدفن]] او بر میانگیزد شگفت است و [[شیعیان]] به او علاقۀ خاصّی دارند. محلّ [[دفن]] او کنار یک بازارچۀ قدیمی و با فاصله از [[مسجد]] [[اموی]] در [[دمشق]] قرار دارد و چندین بار تعمیر شده است. آخرین تعمیر و توسعه در سال ۱۳۶۴ شمسی از سوی [[ایران]] آغاز شد و پس از چند سال به پایان رسید<ref>شام سرزمین خاطره‌ها، ص۱۱۱.</ref>. اینک حرمی بزرگ و با [[شکوه]] برای آن دختر خردسال بزرگوار وجود دارد که [[زیارتگاه]] [[دوستداران]] [[اهل بیت]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۰۱.</ref>.

==منابع==