ادای حقوق مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[انفاق]]==

[[علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|قُلْ لِعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ}}<ref>«به آن بندگان من که ایمان آورده‌اند بگو نماز را بر پا دارند و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم پنهان و آشکار ببخشند پیش از آنکه روزی در رسد که در آن نه سودایی است و نه دوستی» سوره ابراهیم، آیه ۳۱.</ref> می‌نویسد: مراد مطلق انفاق است. مقصود از انفاق سری و علنی این است که انفاق بر مقتضای [[ادب]] [[دینی]] انجام گیرد، آنجا که ادب، اقتضای پنهان بودن را دارد، پنهانی انفاق کنند و هر جا که ادب، علنی آن را می‌پسندد، علنی بدهند. مطلوب از [[انفاق]] این است که هر گونه و شأنی از [[شئون]] [[اجتماعی]] که در [[شرف]] [[فساد]] و [[تباهی]] است، [[اصلاح]] شود و بر [[جامعه مسلمین]] خللی وارد نیاید<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۱۸۱.</ref>. او درباره برخی آثار مترتب بر آن نیز می‌نویسد: [[صدقه]] آشکار خود [[تشویق]] و [[دعوت]] عملی [[مردم]] است به [[کار نیک]] و نیز مایه دلگرمی [[فقرا]] و [[مساکین]] است که می‌بینند مردمی رحم‌دل هستند که به حال آنان ترحم می‌کنند و این باعث می‌شود که [[روحیه]] [[یأس]] و [[نومیدی]] از صفحه دلشان زدوده شود و در کار خود دارای [[نشاط]] گردند و [[احساس]] کنند که [[وحدت]] عمل و کسب بین آنان و [[اغنیا]] وجود دارد، اگر [[سرمایه‌داری]] کاسبی می‌کند تنها برای خودش نیست و این خود آثار [[نیک]] بسیار دارد<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۶۱۰.</ref>. وی در بیان [[فلسفه]] [[تشریع]] آن می‌نویسد: غرض این بوده که بدین وسیله طبقات پایین را که نمی‌توانند بدون [[کمک مالی]] از ناحیه دیگران حوایج [[زندگی]] خود را برآورند، مورد [[حمایت]] قرار داده تا سطح زندگیشان را بالا ببرند، و افق زندگی طبقات مختلف را به هم نزدیک ساخته و [[اختلاف]] میان آنها را از جهت [[ثروت]] و نعمات مادی کم کند<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۵۸۷.</ref>.